ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗ (Μέρος 1ο)

Το παρακάτω απόσπασμα αποτελεί μέρος Ενότητας (του  επιστήμονα ΄Dr Αχιλλέα Λαζάρου, γνωστού Eλληνα Βαλκανολόγου- Ρωμανολόγου)  στην οποία συμπυκνώνεται  η διαχρονική και συγχρονική κατάσταση της βαλκανικής, όπως ιστορείται στο νεοεκδεθέν τετράτομο σύγγραμμα του. Ο τίτλος της Ενότητας 1 είναι: 1904-2004: ‘ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΑΛΛΟΓΛΩΣΣΟΙ   ΈΛΛΗΝΕΣ’.

1. ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗ


Πελασγοί , Ιλλυριοί: Γεωγραφική ορισμοί και προπαγάνδα

   Η ειδική αναφορά σε δίγλωσσους και αλλόγλωσσους, όταν διεξάγεται ο Μακεδονικός Αγώνας, επιβάλλει διαχρονική, έστω και σύντομη, σκιαγράφηση του Ελληνισμού στον χώρο της χερσονήσου του Αίμου, λεγόμενο από το 1808 (1) και βαλκανικό (2), και πέρα του Δουνάβεως στην σύγχρονη Ρουμανία, η οποία δεν είναι βαλκανική χώρα. Αυτό  διευρινίζουν Ρουμάνοι επιφανέστατοι επιστήμονες και πολιτικοί ή το συναμφότερο (3) Ανήκει δε στην ΝΑ Ευρώπη.

   Διάχυτη είναι σήμερα η τάση απλών ερευνητών, ερασιτεχνών, φιλιστόρων καθώς και επιστημονικών κύκλων διαφόρων χωρών, για διεκδίκηση της απαρχής της παρουσίας πληθυσμών της προτιμήσεώς τους στην προμνημονευμένη περιοχή. Θυμίζει  δε το κυνήγι της μάγισσας. Ολοένα επανέρχεται στην επικαιρότητα η συζήτηση για την Πελαγονία και για τους Πελασγούς, στους οποίους προσβλέπουν ως  προγόνους (4), αν και στις αρχαίες πηγές διαπιστώνεται μόνο ελληνικότητά τους (5).

   Δεν έλειψαν και θεωρίες, κατά τις οποίες τόσο στη ΝΑ Ευρώπη όσο  και στην ευρύτερη, μάλιστα και εκτός αυτής, το προβάδισμα είχαν άλλοι λαοί, πρωτίστως οι Ιλλυριοί ,για τους οποίους επινοήθηκε ο Πανιλλυρισμός, που, όπως παρατηρεί  ο ακαδημαϊκός και καθηγητής του Βουκουρεστίου Αl. Graur (6), επικράτησε κατά τρόπο επιδημικό και επέφερε φοβερή σύγχυση. Αν και η πλάνη έγινε αντιληπτή, απαιτείται πολύ φρόνηση. Διότι επακολούθησαν  μεγάλες παρεκκλίσεις και τεράστια βιβλιογραφία, οι οποίες παρασύρουν ακόμα κι εκείνους, που παραμένουν ανενημέρωτοι επιστημονικά. Ήδη οι Ιλλυριοί, των οποίων ο γενάρχης Ιλλυριός (7), συνάμα δε και ο ενδοϊλλυρικός φύλαρχος Υλος (8), σχετίζονται με τον ελληνισμό, αριθμούν περίπου εκατό φύλα. Σχεδόν δε δύο δεκάδες φέρουν ελληνικά ονόματα (9)

   Των Ιλλυριών σύνορο, με τον άμεσο συμπαγή Ηπειρωτικό Ελληνισμό αποτελούσε κατά τον πατέρα της Γεωγραφίας Στράβωνα (10), η πανάρχαιη (11), παρά τη ρωμαϊκή ονομασία της, Εγνατία οδός (12), η οποία με τις δύο αφετηρίες στις αδριατικές, τις  ακτές, τις πόλεις Απολλωνία και Επίδαμνο (Δυρράχιο) συνεχίζει το ρεύμα του Γενυσού, Γενούσου, Σκούμπη ποταμού. Προέκτασή του προς τα ανατολικά συνιστά η νοητή γραμμή μεταξύ των πόλεων Στόβων και Σκοπίων. Μετά πέντε  δε αιώνες το ίδιο επιμαρτυρεί  και ο ιστορικός του Ιουστινιανού Προκόπιος (13).

   Ωστόσο η σημερινή επίσημη «επιστήμη» των Σκυπιτάρων (14), όπως αυτοαποκαλούνται  οι γείτονες Αλβανοί, ακριβέστερα οι βόρειοι, προβάλει ως ιλλυρική ολόκληρη την Ήπειρο ως τον Αμβρακικό. Επί πλέον με χάρτη προεκτείνει την τάχα ιλλυρική ύπαρξη μέχρι Ναυπάκτου, αλλά και σε τμήματα της κεντρικής Στερεάς,  δυτικής Θεσσαλίας (15) και Μακεδονίας (16), αν και κατά τον πλέον ειδικό επιστήμονα, τον ακαδημαϊκό Russu (17), οι Ιλλυριοί δεν έχουν υπερπηδήσει τη γραμμή που βαίνει από Αυλώνα και Λίμνη Πρέσπα και προς τα παραμεθόρια Μακεδονίας, Παιονίας, Δαρδανίας κλπ. Μετά  τέσσερες δε και πλέον δεκαετίες ο ίδιος ειδικός αποκλείει οποιαδήποτε σχέση των Σκυπιτάρων με τους Ιλλυριούς (18). Εν τούτοις οι πρώτοι με μεταγενέστερα δημοσιεύματα, καταχωρισμένα στο περιοδικό της ακαδημίας των Τιράνων, αδίστακτα εξιλλυρίζουν και ταυτόχρονα εξαλβανίζουν πανένδοξες ελληνικές προσωπικότητες, π.χ. τον Αχιλλέα, Νεοπτόλεμο, Πύρρο, μολονότι ο Όμηρος δεν χρησιμοποιεί το όνομα  Ιλλυριός-οί και ούτε καν το γνωρίζει (19).

   Η σκυπιταρική προπαγάνδα (20) εισάγεται στην Ελλάδα άνευ «δασμών», δηλαδή ενδεδειγμένων ελέγχων, σχολίων (21) αν και η αναχαίτιση της δεν είναι δύσκολη δοθέντος ότι διεπιστημονικά πορίσματα αλλογενών επαληθεύουν περίτρανα της ελληνικότητα του συνολικού Ηπειρωτικού χώρου. Σε διεθνές συνέδριο  ο καθηγητής του πανεπιστημίου Nancy Olivier Masson ανακοινώνει: «Όσον αφορά στις ελληνικές χώρες, τις κοντινές με την Ιλλυρία, όπως η Ήπειρος και η Ακαρνανία, μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι  πράγματι δεν  υπέστησαν επίδραση από βορρά, σε πείσμα θεωριών, οι οποίες διατυπωθήκαν με βάση επιφανειακή ερμηνεία τούτου ή εκείνου του ονόματος» (22). Επίσης σε διεθνές συνέδριο  ο Βούλγαρος ακαδημαϊκός και καθηγητής του Πανεπιστημίου Σόφιας Vladimir Georgiev τονίζει: «…στην Ήπειρο τα τοπωνύμια είναι πολύ αρχαία και μόνον ελληνικής προελεύσεως» (23).Βέβαια η μακρόχρονη  Ρωμαιοκρατία αφήνει  τα ίχνη της, τα οποία επισημαίνονται από τον Ρουμάνο ακαδημαϊκό και καθηγητή του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου Radu Vulpe ως εξής: « Δεν διαπιστώνεται πουθενά όνομα ιλλυρικό, αλλά μόνον ονόματα ρωμαϊκά  και ελληνικά» (24). Στην Ηπειρωτική διατριβή του ο Pierre Cabanes (25), μετέπειτα  καθηγητής του   Πανεπιστημίου  Besancon, θεωρεί  ως περιττή την περαιτέρω έρευνα για την απόδειξη της ελληνικότητας των Ηπειρωτών. Παρά ταύτα δε με σειρά μελετών (26) του διαρκώς την επιβεβαιώνει. Επί πλέον  ο ακαδημαϊκός και καθηγητής του  Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου E. Condurachi (27) σε ειδική ανακοίνωση του αναφέρει ότι ιδρυτής του μαντείου της Δωδώνης είναι ο μυθικός πρόγονος των Ελλήνων Δευκαλίων, ο πατέρας του Ελληνος. Ετυμολογικά αξίζει και αναφορά στον επιφανέστερο Αλβανό εθνικιστή ηγέτη Basri-bey (28), ο οποίος ρητά αναγνωρίζει τον ελληνικό χαρακτήρα της νότιας Αλβανίας, με άλλα λόγια της Βορείου Ηπείρου.

{Το άρθρο γράφτηκε σε ηλεκτρονική μορφή και σε μονοτονικό σύστημα (από μικρό βιβλίο-περίληψη του τετράτομου έργου  του Δρ Αχιλλέα Λαζάρου) από τον Τσιαμήτρο Γιάννη, εκπαιδευτικό-χοροδιδάσκαλο}

                                                                                        Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 
                                                                                   'ΛΑΟΣ' της Βέροιας στις 19-2-2011