Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Ταξιδιωτικό έγγραφο του 1793 που εκδόθηκε στο όνομα του Νικόλαου Γεωργίου από την Κλεισούρα


Μετά το αγγλικό κείμενο ακολουθεί η μετάφραση του στα ελληνικά...


TRAVELLING DOCUMENT - PASSPORT, ZEMUN, 1793
German language, Gothic script.
24 x 19.5 cm
ZI 211

The passport was issued in the name of Nikola Georgije from Klisura, a citizen of the Ottoman Empire who departed with his family for Kragujevac after the prescribed stay in the quarantine.
After the Treaty of Sistova (1791), when Belgrade was ceded to Turkey, the Zemun quarantine became the outermost point of the Austrian sanitary cordon towards the adjacent empire. Very strict military surveillance was introduced by a series of regulations. One of them, dated 19 October 1791, states that "no Turkish subject may stay at Zemun without the permission of the military commander: also, no [Turkish subject] may leave the town without the passport of the military commander". 
After he had spent the prescribed period in quarantine and obtained the "personal sanitary certificate", Nikola Georgije had, like so many other Turkish subjects, to undergo an interrogation in the Zemun military command. Only after that, and after he had obtained his passport, was he permitted to resume his journey. 
The length of the prescribed periods of quarantine depended on the current situation. There were three levels: "calm" when there were no reports of the plague; "medium" when the illness appeared at a distance from the frontier; and "dangerous", when the plague was in immediate vicinity. 
According to the 1730 quarantine regulations, the obligatory confinement of the travellers and goods in a "dangerous" period was 52 days. The quarantines were designed and organized in such way that there was room enough for the isolation and accommodation of passengers and for the storage of their goods. The travellers were examined upon arrival by the quarantine doctor, and those who showed any symptoms of illness were sent to the lazaret. If the confined person developed symptoms of "miasma", the reckoning of the obligatory period was to start from the beginning again. The rooms in the quarantine were not comfortable and looked "like stone hovels with two narrow windows, brick-paved floor and a sort of wooden shelf running along two walls; that was, apart from the stove, the only furniture". 
Nikola Georgije's travelling pass was signed by "the commander and local captain" Johann Paul von Mittesser. Mittesser was born in Zemun around 1761. He began his career as an Austrian spy in Serbia and gradually rose to the rank of "the major of the town" at the end of the 18th century. Mittesser, who was assigned to the military intelligence service on the eve of the First Serbian Insurrection, had considerable influence on the events and people in the Belgrade Pashalik, as is attested by a letter of Aleksa Nenadović directed to him. In the year when Karađorđe took Belgrade (1807), Mittesser left Zemun to take the office of the Austrian consul at Travnik.
-----------------------------------------------------------------------------------------------

Ταξιδιωτικό Έγγραφο - Διαβατήριο, 
Zemun, 1793
Γερμανική γλώσσα, γοτθική γραφή
24 x 19.5 cm
ZI 211

Το διαβατήριο εκδόθηκε στο όνομα του Νικόλαου Γεωργίου (Nikola Georgije) από την Κλεισούρα (Klisura), πολίτη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που αναχώρησε με την οικογένειά του για το Kragujevac μετά την προβλεπόμενη παραμονή στην απομόνωση.
Μετά την Συνθήκη του Sistova (1791), όταν το Βελιγράδι είχε εκχωρηθεί στην Τουρκία, η καραντίνα του Zemun έγινε το συνοριακό σημείο φρούρησης της ζώνης αυστριακής υγιεινής προς την παρακείμενη αυτοκρατορία. Ιδιαίτερα αυστηρή στρατιωτική επιτήρηση εισήχθη από μια σειρά κανονισμών. Ένας από αυτούς, της 19ης Οκτωβρίου 1791,  αναφέρει ότι "κανένας Τούρκος υπήκοος δεν μπορεί να μείνει στο Ζέμουν χωρίς την άδεια του στρατιωτικού διοικητή, δεν μπορεί να εγκαταλείψει την πόλη [Τουρκικό θέμα] χωρίς διαβατήριο από τον στρατιωτικό διοικητή". 
Αφού είχε περάσει το καθορισμένο χρονικό διάστημα σε καραντίνα και έλαβε το «προσωπικό πιστοποιητικό υγιεινής», ο Νικόλαος Γεωργίου έπρεπε, όπως τόσοι άλλοι με Τουρκική υπηκοότητα, να υποβληθεί σε ανάκριση από την στρατιωτική διοίκηση του Zemun.
Μόνο μετά από αυτό, και αφού είχε λάβει το διαβατήριό του, είχε την δυνατότητα να συνεχίσει το ταξίδι του.
Η διάρκεια των προβλεπόμενων προθεσμιών της απομόνωσης εξαρτάται από την τρέχουσα κατάσταση. Υπήρχαν τρία επίπεδα: «ηρεμία», όταν δεν υπήρχαν αναφορές για πανούκλα, «μέσο», όταν η ασθένεια αυτή εμφανιζόταν σε απόσταση από τα σύνορα, και «επικίνδυνο», όταν η πανούκλα ήταν σε άμεση γειτνίαση.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς καραντίνας του 1730, ο υποχρεωτικός περιορισμός των ταξιδιωτών και εμπορευμάτων σε «επικίνδυνη» περίοδο ήταν 52 ημέρες. Οι καραντίνες είχαν σχεδιαστεί και οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει αρκετός χώρος για την απομόνωση και τη διαμονή των επιβατών και για την αποθήκευση των προϊόντων τους. Οι ταξιδιώτες εξετάστηκαν κατά την άφιξη από το γιατρό καραντίνας, και εκείνοι που παρουσίασαν τα συμπτώματα της ασθένειάς εστάλησαν στο λοιμοκαθαρτήριο. Αν το άτομο που περιορίστηκε ανέπτυσσε συμπτώματα  από τη «μόλυνση», ο υπολογισμός της υποχρεωτικής περιόδου θα ξεκινούσε πάλι από την αρχή. Τα δωμάτια στην καραντίνα δεν ήταν άνετα, έμοιαζαν "σαν πέτρινα καλύβια με δύο στενά παράθυρα, πλακόστρωτο -με τούβλα- δάπεδο και ένα είδος ξύλινου ραφιού, τοποθετημένο κατά μήκος των δύο τοίχων. Αυτό ήταν, εκτός από την κουζίνα, το μόνο έπιπλο".
Το ταξίδι του Νικόλαου Γεωργίου  υπεγράφη από «τον διοικητή και τοπικό καπετάνιο" Johann Paul von Mittesser. Ο Mittesser γεννήθηκε στο Zemun γύρω στα 1761. Ξεκίνησε την καριέρα του ως κατάσκοπος της Αυστρίας στη Σερβία και σταδιακά ανήλθε στην "μεγάλη βαθμίδα της πόλης" στο τέλος του 18ου αιώνα. Ο Mitesser, ο οποίος διορίστηκε στη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών κατά την διάρκεια της πρώτης σερβικής εξέγερσης, είχε σημαντική επιρροή στα γεγονότα και τους ανθρώπους στο πασαλίκι του Βελιγραδίου, όπως μαρτυρείται στην επιστολή του Aleksa Nenadović που απευθυνόταν σ αυτόν. Κατά το έτος που ο Karađorđe πήρε το Βελιγράδι (1807), ο Mitesser άφησε το Zemun για να αναλάβει το γραφείο του αυστριακού προξένου στο Travnik.

Πηγή: Μουσείο Zemun 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.