Καπετάν Γκαίτε Τζοβαρόπουλος
Γεννήθηκε το 1882 στο Καβακλή Αν. Ρωμυλίας. Πρόσφερε πολλαπλές υπηρεσίες τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και μετά τον επίσημο τερματισμό του Μακεδονικού Αγώνα με περιοχή δράσης τη Θεσσαλονίκη και την Ημαθία. Η πατρίδα τον τίμηση με το βαθμό του πράκτορα Α’ τάξης και το μετάλλιο του Μακεδονικού αγώνα.
Ο Γκαίτε Τζοβαρόπουλος διορίσθηκε διευθυντής της Ελληνοβλαχικής Σχολής Σελίου (Άνω Βερμίου) Βερροίας και στις σελ. 22-23 του ημερολογίου του γράφει:
''Το θέρος εις το Σέλι και τον χειμώνα στη Βέρροια είχον την οργάνωσιν του τομέως εκείνου και πλείσται δολοφονίαι έλαβον χώραν. Αρχηγοί ήσαν ο προ ολίγων ημερών απαγχωνισθείς Τέλλος Αγαπινός (Άγρας), κατόπιν ο Νικόλαος Ντουπιώτης και κατόπιν ο Κόρακας Βασίλειος Σταυρόπουλος. Όλοι αυτοί ήσαν αξιωματικοί του ελληνικού στρατού αποστρατευθέντες με τον βαθμόν στρατηγού.
Ο αγών του 1907 ήτο στην κρισιμωτέρα καμπή. Στον τομέα Βιτωλίων (Μοναστηρίου), στα Κορέστια, στα τμήματα Βερροίας, Ναούσης, Κατερίνης και εις πολλούς τομείς, Γευγελή-Μπογδανίτσης, Στρωμνίτσης, τα Ελληνικά ανταρτικά σώματα υπερίοχουν των Βουλγαρικών τοιούτων. Τα χωριά, το εν μετά το άλλο, επανήρχοντο εις την ορθοδοξίαν δι' επισήμων δηλώσεών των.''
Ο Πρόξενος της Θεσσαλονίκης Λάμπρος Κορομηλάς, ο εμψυχωτής του αγώνα, με τους συνεργάτες του αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού οι οποίοι προσελήφθησαν και υπηρετούσαν ως υπάλληλοι γραμματείς και γραφείς, επέτυχαν να υπερισχύσουν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα, και να φαίνεται καθαρά πλέον η υπεροχή των ελληνικών όπλων. Οι Τούρκοι όμως είχαν το ''διαίρει και βασίλευε'', γι αυτό και ο αγώνας ήταν σκληρός και πάντοτε εις βάρος των χριστιανών. Στην περιφέρεια των Γιαννιτσών, οι Κομιτατζήδες υπερίσχυαν των ανταρτών γι αυτό και η Λίμνη των Γιαννιτσών έφαγε πολλά κορμιά αγωνιστών και από τους μεν και από τους δε.
Μέσα σ αυτήν την φωτιά, οι Τούρκοι συλλαμβάνουν τον Γκαίτε Τζοβαρόπουλο, και σιδηροδέσμιο, τον συνοδεύουν μέσω του Ξηρολιβαδίου (Κέντρο ρουμανικής προπαγάνδας) και τον μεταφέρουν από το Σέλι στη Βέρροια, πεζό και υπό βροχή και τον ρίχνουν στις φυλακές. Με την βοήθεια του Μητροπολίτη Αποστόλου αποφυλακίζεται με την υποχρέωση δυο φορές την ημέρα να δίνει το παρόν, αλλά απαγορεύθηκε η μετάβαση του ξανά στο Σέλι. Την αφόρητη αυτή κατάσταση την μετρίασε κάπως η κήρυξη του Συντάγματος των Νεοτούρκων (Ουριέτ) τον Ιούνιο του 1908.
''Κωμικοτραγικαί σκηναί όταν εις την Νιάουσαν κατήρχοντο οι επαναστατήσαντες στρατιώται και Τούρκοι αξιωματικοί. Επί ένα μήνα διασκεδάσεις, λόγοι, υποσχέσεις. Η Θεσσαλονίκη κέντρον συγκεντρώσεως όλων των ανταρτικών σωμάτων. Ο Λευκός Πύργος τότε είδεν ημέρας δόξης και χαράς. Οι οπλαρχηγοί κατέθετον τα όπλα και επιδίδοντο εις τα ειρηνικά των έργα. Όσοι εκ των αρχηγών δεν κατέθεσαν τα όπλα (και ήσαν πολλοί) λάθρα διήλθον τα σύνορα δια την Ελλάδα. Ενθυμούμαι το μεγάλο τραπέζι που έδωκεν η Βέρροια προς τιμήν των ανταρτών και δια την μεγάλην χαράν του Συντάγματος. Εδώ συνέφαγαν (και συνεχώρησαν) Τούρκοι αξιωματικοί μετά ανταρτών και κομιτατζίδων, Βουλγάρων και Ρουμάνων. Πώς αλλάζουν οι καιροί! Το βράδυ εκείνο, ο Κόρακας έφυγε για την Ελλάδα, αφού αποχαιρετιστήκαμε.'
Πηγή: Θεοδώρα Σπ. Μηνούδη, Γκαίτε Τζοβαρόπουλος, απόσπασμα: σελ.261-262.
* Η Θεοδώρα Μηνούδη είναι εγγονή του Γκαίτε Τζοβαρόπουλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.