Τρίτη 3 Απριλίου 2018

Η γιαγιά μου Σωτήρα / Gjyshja ime Sotira - Edlira Jorgji Doko


Εντλίρα Γιώργη Ντόκου
Η γιαγιά μου Σωτήρα
(η μητέρα της μαμάς μου)


Η γιαγιά μου ήταν πάντα γλυκομίλητη
Άνοιγε την αγκαλιά της σαν μια μεγάλη θάλασσα
Με μεγάλα καστανά μάτια σαν ένας ήλιος
Άλλοτε γινόταν γη και άλλοτε ουρανός

Στα ζαρωμένα από τα γηρατειά χέρια της
Έκρυβε καραμέλες για δύο βουνά και τέσσερις κάμπους
Στις μεγάλες τσέπες της είχε το κεντημένο μαντήλι
Ω! πόσο κομψά κρεμόταν ο σταυρός στο λαιμό της

Το χαμόγελο της ζέσταινε τις μικρές καρδιές μας
Και το χάδι της έδινε την φλόγα του χειμώνα
Και το δάκρυ της ήταν βαρύ όσο ο κόσμος
Και η απουσία της βαθιά στην ψυχή γινόταν αισθητή

Η γιαγιά μου ήταν λουσμένη στο άπλετο φως
Καθώς σηκωνόταν το πρωί σαν πεταλούδα στο σπίτι
Ζύμωνε, δροσερά, με λουλούδια στο πιάτο
Με πρόβειο μαλλί ήταν παράδοση να υφαίνει

Όσο ζούσε ήταν καταιγίδα και φουρτούνα
Και ελπίδα και όνειρο και ποτάμι
Σαν όμορφη κι αγαπημένη Παναγιά
Σαν την πανσέληνο διαπερνά τις διαδρομές μου

Η γιαγιά μου ήταν μια Βλάχα με χάρη
Την έχω σαν θεϊκό ύμνο για κάθε σημαία 
Την έχω σαν τραγούδι και δυσβάσταχτο πόνο στη σάρκα
Με ιερό αίμα από σόι της Κορυτσάς

Η γιαγιά μου έζησε πέρα από το Σούσιτσα*
Μακριά από εμάς, μερικές ώρες με τα πόδια
Όταν ερχόταν στο χωριό ήταν η Άνοιξη του δρόμου
Εκείνου που έτρεφε το μυαλό μου 

Και ειλικρινά μου λείπει αυτή η Χρυσή Γυναίκα
Και μου λείπει η μητρική της επίπληξη 
Γι 'αυτό την θυμάμαι με επιθυμία και λαχτάρα
Γι' αυτό ελπίζω σ' ένα όνειρο που με ματώνει

Βερόνα, 27 Μαρτίου 2018, 7:54

* Σούσιτσα: είναι παραπόταμος του Αώου, κατά τους αρχαίους Έλληνες ο Πολυανθής (βλ. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τομ. ΙΣΤ΄, σελ. 80)
~~~~~~

Edlira Jorgji Doko
Gjyshja ime Sotira
(nena e nenes)


Gjyshja ime ishte fjaleembel cdo here
Kraharorin e hapte sa nje det i gjere
Me syte geshtenje te medhenj sa nje diell
Behej njehere toke e tjeter qiell

Neper duart e saj, te rrudhura nga pleqeria
Fshihte karamele per dy male e kater fusha
Neper xhepat e medha qendisur ish shamia
Oh!kaq hijshem i varej kryqi tek gusha

Buzeqeshja e saj na ngrohte zemrat e vogla
E perkedhelja e saj na jepte flake ne dimer
Dhe loti i saj ishte i rende sa bota
Dhe pesha e saj thelle ne shpirt ndihet.

Gjyshja ime ishte shoqe me driten e lare
Sa ngrihej ne mengjes si flutur neper shtepi
Gatuante, vesen, me lule ne pjate
Te tirte leshin e dheneve e kishte tradite

Sa qe gjalle ishte stuhi e furtune
Dhe shprese dhe enderr dhe lume
E bukur e dashur sa Shen Maria
Me ate hene te plot percon udhet e mia

Gjyshja ime ishte vllahe me nur
E kam himn hyjnor per cdo flamur
E kam kenge e vuajtje te dhembur ne mish
Nje korcare me gjak te shenjte ne fis

Gjyshja ime jetonte pertej Shushices
Larg nga ne, ca ore ne kembe
Kur vinte ne fshat ishte pranvere rrugices
Atje ku kullosin te mijat mende

Dhe sinqerisht me mungon Gruaja e Arte
E me mungon qortimi i saj prej nene
Ja pse e kujtoj me deshire e me mall
Ja pse me gjakos shpresa e nje endrre.

Verona me 27 Mars 2018, 7:54

2 σχόλια:

  1. Τι υπέροχο ποίημα! Θερμά σας ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφα....σαν τις γιαγιάδες δεν έχει...και περισσότερο όταν είναι Βλαχα....μπράβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.