ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗ
{συνέχεια (3) από προηγούμενο φύλλο του Dr Αχιλλέα Λαζάρου , γνωστού Βαλκανολόγου - Ρωμανολόγου}
Οι Έλληνες της Ευρώπης και η μαρτυρία του Ιωάννου Λυδού
Κάτω του Δουνάβεως οι Έλληνες, αν και υπερείχαν δημογραφικά των άλλων κατοίκων της βυζαντινής περιφέρειας Ευρώπη, δηλαδή των Βαλκανίων, σύμφωνα με την μαρτυρία του Ιωάννου Λυδού (66), ο οποίος είχε ιδίαν αντίληψη της εθνολογικής και γλωσσικής καταστάσεως ως διοικητής της περιοχής και εύκολη πρόσβαση στα κρατικά αρχεία και τις βιβλιοθήκες της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας ως καθηγητής του Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως, εκλατινίσθηκαν. Ο Ρουμάνος ακαδημαϊκός R.Vulpe (67) σχολιάζοντας συγγραφή του ομολόγου του V.Parvan επιμαρτυρεί αποδίδοντας τον εκλατινισμό των Ελλήνων στην ανάγκη επικοινωνίας (68), συναλλαγής και συνεργασίας τους με συνοίκους γείτονες αλλογενείς, που αλλογλώσσησαν και δέχθηκαν ως γλωσσικό όργανο την λατινική, εγκαταλείποντας τις άνευ γραφής γλώσσες τους, θρακική, δακική, φρυγική, γετική…Πρόσθετο κίνητρο εκλατινισμού Ελλήνων υπήρξε η κτήση του δικαιώματος του Ρωμαίου πολίτου (66). Οι δε πηγές τους εμφανίζουν ενωρίς ως Ρωμαίους, ενώ κατά τα λοιπά παραμένουν Έλληνες. Σχετικά ο ακαδημαϊκός D. M. Pippidi παρατηρεί: «Ο εκρωμαϊσμός της άρχουσας τάξεως συντελείται στις πόλεις μάλλον απότομα και λαμβάνοντας υπ’όψη τις επιγραφικές μαρτυρίες ελάχιστα επέδρασε στην αλλαγή του τρόπου ζωής των κατοίκων ή των ελληνικών ηθών, εθίμων και παραδόσεων (70), δηλωτικών πάντοτε της ελληνικής καταγωγής των φορέων τους. »
Έλληνες το γένος οι Βλάχοι.
Ο εκλατινισμός Ελλήνων διαπιστώνεται και στον ελλαδικό χώρο με τη μελέτη των λατινικών επιγραφών Ηπείρου, Μακεδονίας, Θεσσαλίας (71). Την έναρξη του εντοπίζει στη Βόρειο Ήπειρο ο Ρουμάνος καθηγητής των Πανεπιστημίων
Βουκουρεστίου Bochum Cicerone Poghirc (72). Πρωτύτερα ο ίδιος είχε αποδείξει και την ελληνικότητα του εθνολογικού και γλωσσικού υποστρώματος του προμνημονευμένου ελλαδικού χώρου με βραχεία μελέτη (73), ειδικά δε της Μακεδονίας με τη διδακτορική διατριβή του (74), εκπονημένη και εγκεκριμένη στο Πανεπιστήμιο Λένινγκραντ-Αγίας Πετρουπόλεως. Επίσης με βάση τα λατινικής προέλευσης τοπωνύμια Θεσσαλίας-Μακεδονίας τονίζει ότι οι λατινόφωνοι, οι μεταγενέστερα αποκαλούμενοι Βλάχοι αλλά αυτοαποκαλούμενοι Αρμάνοι, υφίστανται αδιάλειπτα στις ίδιες τοποθεσίες καθ’όλους τους αιώνες, υφίστανται (υπάρχουν) αδιάλειπτα στις ίδιες τοποθεσίες καθ’όλους τους αιώνες έως σήμερα. Διότι οι Έλληνες δεν έλαβαν ποτέ μέτρα απολατινοποιήσεως, ούτε μπορούσαν, κατά τον Poghirc (75), ούτε επθυμούσαν όταν ακόμη, μερικές φορές συγκαιρινά, διατηρούν τα τρία εθνωνύμιά τους, Έλληνες, Γραικοί, Ρωμαίοι-Ρωμιοί (76) και την περιλάλητη Ρωμανία. Έλληνες πάλι έχουν εισαγάγει πέραν του Δουνάβεως, στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, όπου δεν υπήρχε ενιαίο εθνωνύμιο, το σημερινό όνομα Ρουμανία, με τον πρώτο «Ρουμάνο» ιστορικό, θεσσαλικής καταγωγής, Δανιήλ Φιλιππίδη.
Παράλληλα ο Λαρισαίος Κ. Μ. Κούμας, διδάκτωρ γερμανικών πανεπιστημίων και αντεπιστέλλον μέλος των Ακαδημιών Βερολίνου και Μονάχου, με γερές ρωμανικές και βαλκανολογικές σπουδές, ο πρώτος Νεοέλληνας ιστορικός, στον 12ο τόμο της συγγραφής του ‘Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων’, διακηρύσσει ότι οι Βλάχοι είναι Έλληνες το γένος». Επιπρόσθετα διευκρινίζει: «Συμπεριφέρονται [οι Βλάχοι] αδελφικώς με τους Γραικούς και δεν δείχνουν ούτ’εκείνοι ούτε ούτοι καμμίαν εθνικήν διαφοράν προς αλλήλους, καθώς τωόντι είναι αμφότεροι οι λαοί μιας πατρίδας τέκνα, και των αυτών προγόνων απόγονοι» (79).
Κατά την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Ελευθερία Ι. Νικολαϊδου, τις θέσεις του Κούμα για την ελληνικότητα των Βλάχων, «υποστηρίζει σθεναρά, κι ο Απ. Ε. Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τ.1, Θεσσαλονίκη 1974, β εκδ.σ.35 κ. εξ. και επιβεβαιώνει με σοβαρά επιχειρήματα ο Λαζάρου, η Αρωμουνική, ο.π. σ. 91-114 και η Μαρία Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου, Συμβολή στην έρευνα για την εθνολογική κατάσταση της Μακεδονίας πριν τους βαλκανικούς πολέμους, Δωδώνη, τευχ.Α.τ.20 (1991), σ.351»(80). Ο καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Βακαλόπουλος, ο οποίος στο πολύτομο ιστορικό έργο του αναφέρεται και στην εξαιρετική μαρτυρία του Ιωάννου Λυδού, επανέρχεται με βραχύτατο δημοσίευμα, επιγραφικά ευγλωττότατο: «Ο γλωσσικός εκλατινισμός των κατοίκων της Ηπειρωτικής Ελλάδας». ‘Υπενθυμίζει δε ότι «την άποψη του εκλατινισμού των εντόπιων ελληνικών πληθυσμών τη διατύπωσε πριν από 150 χρόνια κιόλας ο πρώτος Νεοέλληνας ιστορικός, ο Κωνστ. Κούμας (1777-1836) με πολύ απλούς και πειστικούς συλλογισμούς, αλλά το έργο του δεν μελετήθηκε έκτοτε συστηματικά και οι παρατηρήσεις του πέρασαν απαρατήρητες και ανεκμετάλλευτες» (81).
Ποικιλώνυμοι λαοί διάβηκαν τον Δούναβι και κάποιοι διέτρεξαν και όλη την ελληνική χερσόνησο, όπως οι Κοστοβώκοι (82), χωρίς να επιφέρουν αξιόλογες αλλαγές. Διότι ηττήθησαν και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στις αφετηρίες τους ή να διασκορπιστούν στα βορειότερα ή και μακρύτερα, όπως προ αιώνων οι Γαλάτες. Των Γότθων σημαντική μνεία γίνεται στα παραμεθόρια της αυτοκρατορίας (83). Εκεί ασκήθηκε αντίθετα και ελληνική επίδραση, ακριβέστερα δε ελληνοχριστιανική (84). Ενδεικτικά μνημονεύεται ο Γούλφιλας ή Ούλφιλας (311;-381), ο οποίος παρά το ξενικό όνομα αποδείχθηκε Έλληνας (85)! Δρα και πέραν του Δουνάβεως πολύμορφα. Πρωτίστως αναπτύσσει ιεραποστολικό έργο. Κηρύσσει και γράφει στις τρεις γλώσσες, ελληνική, λατινική, γοτθική. Μεταφράζει από την ελληνική στην γοτθική γλώσσα την Ιερά Γραφή, γνωστή πλέον ως «Βίβλος Γοτθική». Εκτός δε της θεολογικής σπουδαιότητας παρουσιάζει και εξιδιασμένο γλωσσολογικό ενδιαφέρον.. Διότι το φαινόμενο π.χ. της επιτάξεως του άρθρου (86), που σημειώνεται στις βαλτικές γλώσσες, καθώς και στην ρουμανική, βουλγαρική, σκοπιανή, αλβανική, στο λατινογενές, ρωμανικό ιδίωμα των Αρμάνων, Βλάχων της Ελλάδος, αλλά και στους Όμηρο και Ησίοδο, ενδέχεται να οφείλεται στον Έλληνα πολύγλωσσο δημιουργό της Γοτθικής Βίβλου. Πάντως θεωρείται ως το αρχαιότερο κείμενο γοτθικής γλώσσας, της οποίας ίχνη αναζητούνται και στην ρουνική γραφή του Λιονταριού του Πειραιά, μνημείου, που για αιώνες έδωσε το όνομά του στο πρώτο λιμάνι της Ελλάδος, Πόρτο Λεόνε!
{Το άρθρο γράφτηκε σε ηλεκτρονική μορφή και σε μονοτονικό σύστημα (από μικρό βιβλίο-περίληψη του τετράτομου έργου του Δρ Αχιλλέα Λαζάρου ) από τον Τσιαμήτρο Γιάννη, εκπ/κό χοροδιδάσκαλο}
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα
'ΛΑΟΣ' της Βέροιας στις 12-3-2011
'ΛΑΟΣ' της Βέροιας στις 12-3-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.