Ακόμη και οι διαθέσεις του καιρού,εκεί στα 1.350 μέτρα υψόμετρο,μπορεί να αλλάξουν την εικόνα του. Ή και τα μήλα που έμειναν πάνω στα γυμνά δένδρα και τα κάνουν να φαίνονται σαν στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα.Ολα αυτά ξεκινάς να τα συναντήσεις από τον Αετό, απ΄ όπου ο δρόμος ανηφορίζει στις καμπύλες των βουνών.Μια λίμνη αχνοσχεδιάζεται πέρα,κάτω από την ομίχλη.Προσπαθείς να καταλάβεις αν αυτή είναι η Χειμαδίτιδα ή η Ζάζαρη.Ετσι ξεχνιέσαι και ταξιδεύεις ανάμεσα στις βελανιδιές σαν να μην περιμένεις τίποτε.Λες και όλα συνωμοτούν για να δοκιμάσεις όσο γίνεται μεγαλύτερη έκπληξη όταν στην τελευταία στροφή του δρόμου αποκαλύπτεται απέναντι ένα «άνθος της πέτρας»,το Νυμφαίο, ένα γνήσιο κομμάτι μιας παλιάς εποχής σε μοντέρνους καιρούς. Αθέατη νύφη όπου μένει το χιόνι.
Η εικόνα του Νυμφαίου έχει άμεση σχέση με την ιστορία του, όπως και το όνομά του με αυτό που είναι. Το έχτισαν καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους κάτοικοι του κάμπου και περιπλανώμενοι βλάχοι ποιμένες περίπου στα τέλη του 14ου αιώνα. Το ονόμασαν Νιβεάστα, βλάχικη λέξη με τρεις σημασίες, που και οι τρεις αποδίδουν ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό του χωριού. Σημαίνει νύφη, σημαίνει αθέατη, σημαίνει και «όπου μένει το χιόνι». Το Νυμφαίο είναι όμορφο σαν νύφη, αθέατο σαν ντροπαλή κοπελιά και όλο τον χειμώνα στολισμένο με χιόνι. Οταν δεν είναι σκεπασμένες με χιόνι, οι σκεπές αστράφτουν σαν ασήμι στον ήλιο. Και με το ασήμι είχε άμεση σχέση το χωριό. Αν και το έχτισαν ξωμάχοι και κτηνοτρόφοι, τελικά πέτυχε προνόμια από τους Τούρκους και τα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο για να αναπτύξει το εμπόριο. Οταν μάλιστα οι Τούρκοι κατέστρεψαν τη Νικολίτσα, ένα βλαχοχώρι στον Γράμμο, και μετά την ίδια τη μητρόπολη των Βλάχων, τη Μοσχόπολη, πολλοί ήλθαν στο Νυμφαίο και ενίσχυσαν τη δυναμική του. Οι διωγμένοι από τη Νικολίτσα μετέφεραν μαζί τους και την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας και το Νυμφαίο έγινε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα αυτής της τέχνης στα Βαλκάνια. Οι χρυσικοί από τη Νιβεάστα ταξίδευαν σε όλη τη Μακεδονία με τα σύνεργα της δουλειάς τους στην πλάτη και μετά γύριζαν στο χωριό τους με τα κέρδη τους. Ετσι βρέθηκαν τα γρόσια που χρειάζονταν για να χτιστούν αυτά τα εντυπωσιακά σπίτια με τις περίτεχνες προσόψεις, διακοσμημένες με ξύλινες «δαντέλες», και τις μεγάλες εξώπορτες. Ολα με πελεκημένη πέτρα. Και τα καλντερίμια και τα σκαλοπάτια...
Σαν εμάς δεν έχει...
Στο κεντρικό καλντερίμι, την «πιάτσα», που διασχίζει το χωριό, λες και αποτυπώνεται σε αυτό η ψυχή του τόπου: ένα παλιό καφενείο, το κατάστημα του συνεταιρισμού γυναικών με μαρμελάδες, βότανα, φασόλια, φακές κτλ. Δεν φαίνονται όμως όλα στο Νυμφαίο, όπως το εσωτερικό των αρχοντικών. Κάποια έχουν γίνει ξενώνες. Τα περισσότερα όμως κρατούν ζηλότυπα κρυμμένα στο εσωτερικό τους ξυλόγλυπτα, ζωγραφιές, σκεύη φερμένα από διάφορες γωνιές του κόσμου. Μια ιδέα μπορεί να πάρει ο επισκέπτης στο μουσείο του χωριού, σε τρεις ορόφους αναμνήσεων, που στεγάζονται σε καινούργιο κτίριο δίπλα στην εκκλησιά του Αγίου Νικολάου (1867), αλλά είναι πιστό αντίγραφο παραδοσιακού νυμφαιώτικου σπιτιού. Το Νυμφαίο όμως δεν είναι μόνο κτίρια, όσο εντυπωσιακά κι αν είναι αυτά, αλλά και θαλλερή φύση. Και το σύμβολο της ελληνικής φύσης είναι το πιο μεγαλόπρεπο και πιο απειλούμενο ζώο της, η καφέ αρκούδα. Και εδώ μπορεί να δει κανείς αυτά τα ζώα από κοντά. Αρκούδες που χρησιμοποιούσαν οι αρκουδιάρηδες για να δίνουν παραστάσεις και να βγάζουν «δίσκο» περιθάλπονται τώρα στο ευρωπαϊκό κέντρο περίθαλψης από την οργάνωση Αρκτούρος (www. arcturos.gr) σε περιφραγμένη περιοχή. Φτάνει ως εκεί από το χωριό ένα πλακόστρωτο, σύντομο, μονοπάτι μέσα στο δάσος οξιάς, από τις ωραιότερες πεζοπορικές διαδρομές. Ξεχάσαμε ότι το Νυμφαίο έχει κι άλλο ένα όνομα, μα το ίδιο το χωριό σου το θυμίζει καθώς τριγυρίζεις στα σοκάκια του. Μια επιδρομή ληστών από την Αλβανία και η σθεναρή αντίσταση των κατοίκων του άφησαν πίσω και ένα αρβανίτικο όνομα: Νέβεσκα, που πάει να πει «σαν εμάς δεν έχει»...
Αξίζουν
* Το μαγαζάκι των γυναικών του Νυμφαίου στον κεντρικό δρόμο με τα παραδοσιακά προϊόντα τους.
* Η επιβλητική Νίκειος Σχολή με τον ψηλό πύργο του ρολογιού την οποία έχτισε το 1928 ο μεγάλος καπνέμπορος Ζαν Νίκου.
* Το «Σπίτι των χρυσικών», όπως ονομάζεται το Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας Νυμφαίου.
* Το Κέντρο Ενημέρωσης για την Καφέ Αρκούδα στον Αετό.
* Η ιππασία στο δάσος με άλογα που βρίσκονται στη διάθεση του επισκέπτη.
* Να διασχίσετε το περίφημο Μαύρο Δάσος κοντά στο χωριό Δροσοπηγή.
Διαδρομές
Οι διαδρομές στην περιοχή περνούν μέσα από την παρθένα φύση. Από τις πιο σύντομες αλλά και πιο ωραίες πεζοπορικές διαδρομές είναι το καλντερίμι που ξεκινά από το Νυμφαίο (υπάρχει πινακίδα) μετά την πλατεία και οδηγεί μέσα από το δάσος των οξιών στο καταφύγιο που έχει δημιουργήσει για τις αρκούδες η οργάνωση Αρκτούρος. Κιβωτός άγριας ζωής είναι και οι δύο λίμνες, η Ζάζαρη και η Χειμαδίτιδα, που υπάρχουν στην περιοχή. Το Λιμνοχώρι, ανάμεσα στις δύο λίμνες, απέχει από το Νυμφαίο, μέσω Αετού, περίπου 15 χλμ. Τα χιονοδρομικά κέντρα Βίγλα Πισοδερίου και Καϊμακτσαλάν (Βόρρα) απέχουν από το Νυμφαίο περίπου μία ώρα.
Πηγή: http://www.tovima.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.