Σύμφωνα με την παράδοση των Αρβανιτοβλάχων, οι Ρεμένοι έλκουν την καταγωγή τους απο έναν παραφυσικό γάμο...
Ο υιός μεγάλου Βλάχου τσέλιγκα βόσκοντας τα αμέτρητα πρόβατα της οικογενείας του πήρε την φλογέρα του (τζουμάρ) και άρχισε όπως όλοι οι νέοι πικουράροι να παίζει. Τότε εμφανίστηκε μία παρέα πανέμορφων κοριτσιών-νεράιδων (Τζίντες) οι οποίες κρατώντας ντέφια (τσιρ) στα χέρια τους άρχισαν να συνοδεύουν τον νέο στο ρυθμό που έπαιζε και να χορεύουν ξέφρενα γύρω του... Μόλις ο νέος σταμάτησε οι κόρες-νεράιδες (Τζίντες) εξαφανίστηκαν.
Το γεγονός αυτό εξιστορήθει στην γηραιά μητέρα του η οποία τον παρότρυνε να αφαιρέσει το πέπλο της ομορφότερης εκ των κοριτσιών. Αυτό και έγινε και τότε μέσα σε σύννεφο ανέμου και στροβιλιζόμμενες οι κόρες, πήραν τη μορφή ανεμοστόβιλου αφήνοντας μόνο την ασκεπή πλέον νεράιδα που απέμεινε σε θνητή μορφή στον χώρο που της αφαιρέθηκε το χρυσοϋφαντο μαντήλι της...
Ο νέος την πήγε στο κονάκι του και την παντρεύτηκε. Αποτελούσαν το ομορφότερο ζευγάρι της περιοχής και απέκτησαν ένα γυιό...
Κατά την τέλεση ενός γάμου στην περιοχή η Νεράιδα (τζίντα) παρακάλεσε τον σύζυγο της να της επιστρέψει το πέπλο της για να είναι η ομορφότερη γυναίκα στο τσελιγκάτο τη βραδυά του γάμου. Ο Νέος γελάστηκε και της δίνει το πέπλο, η Τζίντα τότε εξαφανίζεται παίρνοντας την αρχική της μορφή (ανεμοστρόβιλου)... Κάθε βράδυ όμως επέστρεφε να θυλάζει το νεογγένητο υιό της. Ένα βράδυ ο σύζυγος παραφύλαξε και άρπαξε το πέπλο και το έριξε στην βάτρα στη φωτιά... Έτσι η Τζίντα έμεινε για πάντα στο πλευρό του και έγινε υπόδειγμα Βλάχας νύφης...
Από τον υιό της Τζίντας κατάγονται οι Ρεμένοι Αρβανιτόβλαχοι, γι΄αυτό τον λόγο μετακινούνταν ως νομάδες χωρίς μόνιμη εγκατάσταση για αιώνες.
Με την λέξη ''ΤΖΙΝΤΑ'' οι Αρβανιτόβλαχοι αναφέρονται στην νεράιδα των ανέμων και στον ανεμοστρόβιλο. Οι Κολωνιάτες πιστεύουν ότι ο νέος ανήκε στην οικογένεια Τσαραόση ενώ οι Μιτζιντόνοι στην οικογένεια Τσέπα, ο θρύλος δε υπάρχει σε όλες τις περιοχές που διαμένουν Αρβανιτόβλαχοι (Αλμυρός-Ξηρόμερο-Αλβανία).
Από τον φόβο της εκδίκησης των αδελφών της μητέρας Τζίντας, οι Αρβανιτόβλαχοι έστηναν μικρό ξύλινο σταυρό στην κορυφή της καλύβας και δεν άφηναν ποτέ τα νεαρά κορίτσια και της νύφες να βγαίνουν έξω μετά τις δώδεκα το βράδυ (παραόρε) μη τυχόν τις απαγάγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.