Τα βουνά είναι πηγή κάθε καθάριας φυλής

Του Γιάννη Τσιαμήτρου 

εκπ/κού - χοροδιδασκάλου

απ΄ ντιτ μούντι ιάστι κουράτ΄

το βουνίσιο νερό είναι καθαρό

Διαβάζοντας το βιβλίο του Σωκράτη Λιάκου ‘Η Καταγωγή των Βλάχων', Θεσ/νίκη 1965 σελ. κζ, κη, εκδ. Μικροευρωπαϊκές (Βαλκανικές) Μελέτες και συγκεκριμένα στην μελέτη του «Περί της κατά Κωνσταντινίδη γενεαλογίας των Βλάχων», όπου ο συγγραφέας απαντάει στον επικριτή του Κωνσταντινίδη εκεί που αναφέρεται στην ανάλυση του τραγουδιού της ‘Γερακίνας’, μας λέει τα εξής:

[Για να τελειώνουμε με την ‘Γερακίνα’ προσθέτουμε ότι η τρισπανάρχαια αυτή Μακεδονική λέξη, μας αποδεικνύει πεντακάθαρα και την αρχαιότητα και την δυτικομακεδονική προέλευση του ομώνυμου τραγουδιού, που και στην νέα Στρυμονική πατρίδα (Νιγρήτα) διέσωσε την ανάμνηση ότι ήταν νυφιάτικο (θα εξηγήσουμε, σε άλλο άρθρο μας, περισσότερα γι' αυτό το τραγούδι). Η ίδια η λέξη (Γερακίνα) μαζί με άλλα αποτελούν ένα από τα αναρίθμητα τεκμήρια, τα οποία αποκαλύπτουν ότι οι Λατινομακεδονόγλωσσοι (βλαχόφωνοι) προέρχονται από Μακεδονόγλωσσους προγόνους, άρα ότι έχουν γνήσια ελληνική φυλετική καταγωγή. Διότι καθώς τονίζει ο πατέρας της ιστορίας (Ηρόδοτος) και την πρώτη ζύμη και το όνομα του Ελληνικού Έθνους τα έδωσαν οι Μακεδόνες, φυλή των οποίων αποτελούσαν οι Δωρειείς, οι καθαυτό Έλληνες καθώς επεξηγεί. 

Με το να αποδεικνύονται συνεπώς οι Βλαχόφωνοι ως απόγονοι των Μακεδόνων και μάλιστα της προρωμαϊκής εποχής, θα πει ότι, αν και μιλούν σήμερα το εκλατινισμένο γλωσσικό ιδίωμα (βλάχικα), είναι Έλληνες φυλετικά και μάλιστα από τους πιο καθαρόαιμους, μιας και είναι οι πιο ορεινοί από τους πληθυσμούς της Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας, «Τα βουνά είναι πηγή κάθε καθάριας φυλής», έλεγε επιγραμματικότατα ο ποιητής της Μασσαλιώτιδας (γαλλικού εθνικού ύμνου) και ούτε οι Ρωμαίοι, ούτε οι Σλάβοι ούτε και οι Τούρκοι πάτησαν ποτέ τις Πινδικές Άλπεις, η δε περιοχή των οποίων (όπως μας λέει ο Στράβων) λέγονταν Ορεστεία και εκτείνονταν από τον Πυλώνα της Μακεδονίας έως τον Παρνασό. Οι Βυζαντινοί την περιοχή αυτή, όμως, ονόμαζαν Βλαχία διότι κατά την διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας οι κάτοικοί της είχαν καταλήξει να γίνουν βλαχόφωνοι, ότι ήσαν ακόμα και μέχρι τα 1750 ακόμα. Ολότελα δε άσχετη προς την φυλετική είναι πάντοτε η γλωσσική εξέλιξη του κάθε τόπου πράγμα που συνέβη και με τις περιοχές-κοιτίδες των Μακεδονοδωριέων ή Ελλήνων.

Ο Εθνολόγος Pittard Eug στο βιβλίο του 'Les races et l' histoire', p.20, τονίζει:

"ο βαθμός της εθνικής καθαρότητας κάθε ανθρώπινης φυλής εξαρτάται από την γεωγραφική της απομόνωση. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε ανθρώπινη ομάδα για να υπερβεί το γεωγραφικό της λίκνο ή οι δυσχέρειες που παρουσιάζει τούτο στην προσπάθεια άλλης ομάδας να το καταλάβει, εξασφαλίζουν στους γηγενείς ανόθευτη (αμιγή) φυλετική αγνότητα". Την πιο μεγάλη τέτοια φυλετική αγνότητα εξασφάλισαν και στους Βλάχους (ανάμεσα σε σύνοικους λαούς) τα βουνά της Ορεστίας (Πίνδος), ανά τα οποία αυτοί εξακολουθούν να είναι και σήμερα οι πιο ορεινοί και παλιοί γηγενείς.] 

Και προσθέτουμε εμείς: Ποιοι κατοικούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων την Πίνδο; Σαφώς και οι αρχαίοι Δωριείς, οι πρώτοι Έλληνες των οποίων απευθείας απόγονοι είναι οι λατινόφωνοι (βλαχόφωνοι) Έλληνες. Έτσι, Έλληνες λατινοφώνησαν λόγω Ρωμαϊκού στρατού και ως κλεισουροφύλακες (συνεχιστές του σπουδαίου Μακεδονικού στρατού, αργότερα Αρματολοί=βλάχικη λέξη) και σιγά σιγά ξαναελληνοφώνησαν (Ρωμανία-Βυζάντιο-Τουρκοκρατία). Γι'αυτό δεν δημιουργήθηκε κάποιο βλάχικο Μακεδονικό Έθνος, όπως μερικοί μερικοί θέλουν να πιστεύουν (Μακεδοαρμάνοι και Σκοπιανοί). Δεν έπαψαν ποτέ να είναι δίγλωσσοι (εκτός περιπτώσεων λατινικής μονογλωσίας, που ήταν φυσιολογικές) και να μην είναι μόνο νομαδοκτηνοτρόφοι αλλά και σπουδαίοι εμποροβιοτέχνες που διέπρεψαν επί Τουρκοκρατίας στην Βαλκανική και στην Ευρώπη ως δεινοί και πλούσιοι έμποροι.