 |
| Οι κλέφτες και οι αρματολοί ήταν η μαγιά της λευτεριάς μας |
Οι κλέφτες και γενικώτερα οι ορεινοί πληθυσμοί αντικρύζοντας σε κάθε τους βήμα τον κίνδυνο ήταν επόμενο να έχουν εμπιστοσύνη μόνο στον εαυτό τους, μόνο στα όπλα τους, που σιγά σιγά πήραν την υπόσταση αχώριστου ζωντανού συντρόφου και προσωποποιήθηκαν. Αυτοί αποκαθαίρουν τον ρύπο του ραγιαδισμού και συντελούν στην ηθική αναγέννηση του ελληνικού έθνους.
Με τη στάση τους εμπνέουν γενναία αισθήματα και δείχνουν σε όλους τον δρόμο της τιμής και του καθήκοντος. Δημιουργούν τη μορφή του ηρωικού νέου, τον μύθο του παλληκαριού, που ενσαρκώνει τα αισθήματα της αντρίκειας περηφάνειας και της αδίστακτης αντιστάσεως εναντίον των κατακτητών και των συμμάχων τους.
Ιδού το παλληκάρι, ειδικά το παλληκάρι της Μακεδονίας, όπως το ζωγραφίζει ή, καλύτερα, όπως το ανασταίνει στη φαντασία μας γεμάτο κίνηση, ζωή και φως ένα από τα ωραιότερα κλέφτικα τραγούδια, ένα διαμάντι της δημοτικής μας μούσας, το οποίο μόλις πριν από λίγα χρόνια πέρασε από το στόμα γέρου Σαμαριναίου στη δημοσιότητα και έτσι σώθηκε από τον αφανισμό.
Τρεις περδικούλες κάθουνταν απάν' από το Σμόλκα
μοιργιολογούσαν κι' έλεγαν, μοιργιολογούν και λένε
Τ' είν' τα μπαϊράκια πούρχονται απ' τη Ρωμέϊκη ράχη;
Αφήστε τους κι ας έρχωνται, ναρθούναι παραδώθε.
Σαν ζώνει ο Γιάννης το σπαθί, σαν παίρνει το ντουφέκι,
Τρέχει η μάνα τ' πού κοντά, χτυπιέται και φωνάζει
«Που πας, Γιαννάκη μ', μουναχός, δίχως κανέν' κοντά σου;»
Ο Γιάννης χαμογέλασε, ταράζει το κεφάλι.
«Δεν είναι εδώ Τσαρίτσανη, δεν είναι Αλασσώνα».
Εδώ το λένε Τσιούργιακα, το λένε Σαμαρίνα.
Τραβάει ο Γιάννης το σπαθί και κάνει το γιουρούσι,
δεξιά μεριά τους έκοβε, ζερβιά τους θημωνιάζει.
Η Αρβανιτιά τον τρόμαξε, γιά φόβο στα παιδιά τους
τα λένε αρβανίτικα για τη λαχτάρα πουείδαν
«Σώπα, ο Πρίφτης έρχεται να κόψει το κεφάλι».
Γιγάντια και μυθική ανασταίνεται η μορφή του νέου της ελληνικής Μακεδονίας, που «γοργά μετράει τη γη» κρατώντας στο χέρι του το σπαθί του με την «τρομερή του κόψη». Για πρώτη φορά μέσα στο σκοτάδι της σκλαβιάς ακούεται στον πολυβασανισμένο ακριτικό ελληνικό βορρά η πρώτη στροφή του εθνικού μας ύμνου.
Όπως οι νότιοι Έλληνες, έτσι και οι βόρειοι, ζουν με συνεχείς ελπίδες, που τις τρέφουν προφητείες, παραδόσεις και δημοτικά τραγούδια.
{Πηγή: Απόστολος Ε. Βακαλόπουλος, ''Εθνικά Αισθήματα και Δράση των Ελλήνων της Μακεδονίας επί Τουρκοκρατίας (1430-1821)", Θεσσαλονίκη 1954}.
Οι κλέφτες
Πηγή: Goga Mishiu (youtube)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.