Ένα παλιό βλάχικο παραμύθι για τον... γαλαξία μας!

Ένα νέο βλαχοθέμα... 

διαστημικού περιεχομένου αλλά και λαογραφικού συνάμα !!!

Γνωρίζει κανείς πως λέγεται ο "γαλαξίας" στα βλάχικα και γιατί ονομάστηκε έτσι;

Σίγουρα η λέξη "γαλαξίας" δεν είναι κάποια συνηθισμένη λέξη...

και όσοι την γνωρίζουμε, την γνωρίζουμε ίσως από κάποιο παραμύθι που μας λέγαν παλιά... τότε που ακόμα υπήρχαν ανάμεσα μας οι νεράιδες και τα ξωτικά και που περνούσαμε τις καλοκαιρινές νύχτες κοιτώντας τον ουρανό και προσπαθούσε η γιαγιά να μας εξηγήσει την Πλάση...

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΒΛΑΧΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ....!!!!!!!!!

Τον παλιό καλό καιρό, υπήρχε μια φτωχή γυναίκα που με δυσκολία μεγάλωνε τα παιδιά της...

Κάποτε, έναν βαρύ χειμώνα, δεν είχε ξύλα να ζεστάνει το τζάκι... και έτσι πήγε στον αχυρώνα ενός πλούσιου να κλέψει λίγα άχυρα για να ζεστάνει το καλύβι της..

Καθώς όμως έβγαινε από τον αχυρώνα, την κατάλαβε ο ιδιοκτήτης και την κυνήγησε..

Από την λαχτάρα της και τρέχοντας της έπεφταν τα άχυρα δεξιά αριστερά...

Ο Θεός τότε για να τιμωρήσει τον κακόκαρδο πλούσιο που δεν της έδινε λίγα άχυρα, έριξε κεραυνό στον αχυρώνα και πήρε φωτιά...

Η φωτιά από τον αχυρώνα εξαπλώθηκε και καιγόταν και τα άχυρα που έπεφταν από τα χέρια της φτωχής γυναίκας...

Αυτά βλέπουμε στον ουρανό τις καθαρές νύχτες του καλοκαιριού...

τον δρόμο που ακολουθούσε η γυναίκα... και τα αστέρια είναι τα φλεγόμενα άχυρα...

Ο δρόμος αυτός λέγεται "κάλια α πάλιλορ" (ο δρόμος από τα άχυρα)

Είναι ο γαλαξίας μας !!!

Πηγή: Διαδικτυακός Σύνδεσμος Βλαχόφωνης Ρωμιοσύνης