Ο Χρήστο Τατάρτσεφ*, ο οποίος είχε βιώσει τη γνωστή του περιπέτεια στην Αθήνα μετά την αποφυλάκισή του από τις τουρκικές φυλακές το 1902, σε σημείωμά του, τον Νοέμβριο του 1905, απέδωσε στους εξής παράγοντες την αποτελεσματικότητα των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων στη Μακεδονία:
1) Η ελληνική ένοπλη προπαγάνδα ήταν αποτέλεσμα κυρίως της πολιτικής της Ελλάδας στο Μακεδονικό,
2) τα ένοπλα σώματα οργανώνονταν κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στο Βασίλειο της Ελλάδας και από εκεί στέλνονταν στη Μακεδονία,
3) από την Ελλάδα μέχρι το πεδίο δράσης τους η περιοχή ήταν ορεινή και κατοικούνταν κυρίως από Ελληνες και Γραικομάνους** Βλάχους. Κατά συνέπεια, δεν συναντούσαν δυσκολίες στην είσοδο και έξοδο,
4) στο εσωτερικό της Μακεδονίας, ιδιαίτερα στο νοτιοδυτικό τμήμα της, οι Ελληνες και οι Γραικομάνοι φιλοξενούσαν τα ένοπλα σώματα και συνεργάζονταν μαζί τους,
5) επιπλέον, στην ενδοχώρα της Μακεδονίας, ο τουρκικός πληθυσμός και οι τουρκικές αρχές τα ανέχονταν και τα υποστήριζαν .
Ο Τατάρτσεφ εκτίμησε ότι η ΕΜΕΟ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα ελληνικά ανταρτικά σώματα και πρότεινε μαζικά αντίποινα, ώστε να εξαναγκασθεί η Αθήνα να σταματήσει την αποστολή ένοπλων σωμάτων στη Μακεδονία:
εμπρησμό ελληνικών χωριών, ελληνικών συνοικιών στις πόλεις, αποκλεισμό ελληνικών χωριών, απαγωγές Ελλήνων ως μέσο πίεσης και απηνή καταδίωξη των Ελλήνων της Ανατολικής Ρωμυλίας με τη συνεργασία της ΕΜΕΟ, των Βουλγαρομακεδόνων προσφύγων και του απλού βουλγαρικού λαού με την κυβέρνηση.
Υπήρχε, ωστόσο, ένα ζήτημα αρχής, κατά πόσο δηλαδή οι Ελληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για τα τεκταινόμενα στη Μακεδονία.
Ηδη η κυβέρνηση Πετρώφ είχε αναλογισθεί τις πιθανές συνέπειες σε περίπτωση που τα βουλγαρικά αντίποινα, λόγω των γεγονότων της Ζαγοριτσάνης, στοίχιζαν αθώα θύματα.
«Καμιά ψυχολογία δεν μπορεί να μας αρνηθεί το δικαίωμα της αγανάκτησης εναντίον των ενόχων για την κατάσταση αυτή. Όμως καμιά ηθική δεν θα μας συγχωρέσει, αν για την ενοχή μερικών ανθρώπων στη Μακεδονία ή εκτός Μακεδονίας, αρχίσουμε να καταδιώκουμε αθώους συμπατριώτες τους εντός των ορίων αυτής της ηγεμονίας. Οι απρέπειες και οι αυθαιρεσίες οποιουδήποτε και οπουδήποτε είναι απαράδεκτες και χωρίς πολιτική βαρύτητα», ήταν τα σχόλια του κυβερνητικού τύπου
Η κυβέρνηση δεν είχε τον αποχρώντα λόγο να οργανώσει ή να ανεχθεί ένα ανθελληνικό κίνημα μεγάλης εμβέλειας.
Ωστόσο, μετά την εξέγερση του Ήλιντεν η κυβέρνηση Πετρώφ βρισκόταν υπό τον έλεγχο των βουλγαρομακεδονικών κομιτάτων..
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: Ο ελληνισμός της Ανατολικής Ρωμυλίας και η στάση του έναντι της Μακεδονίας (1879-1906)
* Ο Χρίστο Νικόλοφ Τατάρτσεφ (Христо Николов Татарчев, 16 Δεκεμβρίου 1869 - 5 Ιανουαρίου 1952) ήταν Βούλγαρος ιατρός και επαναστάτης, ένας απο τους ιδρυτές της ΕΜΑΕΟ (Εσωτερική Μακεδονο-Ανδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση), εκπρόσωπος εκτός συνόρων.(Βλ. Εδώ)
** « Τι να κάνουμε; Είμαστε ξεροκέφαλοι Γκρεκομάνοι - όχι απλώς Έλληνες αλλά ελληνομανείς! »- Νικόλαος Μέρτζος (Βλ. Εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.