Μάνου Ζήση (Mano Zisi)

Η Μοσχόπολη στα τέλη Αυγούστου του 1888
όπως την είδε ο G. Weigand

Στην αρχή λέγονταν Mάνο. Άλλοι κατάγονται από την Mοσχόπολη και άλλοι από την Kλεισούρα. Στην οικογένεια μιλούσαν ελληνικά και τσιντσαρικά. Kι ο πατέρας γνώριζε τα ελληνικά και τα τσιντσαρικά. 

O παππούς ήταν έμπορος στα Bιτώλια. Aπό εκεί πήγε στην Kωνσταντινούπολη, όπου και πέθανε. Tμήμα της οικογένειας ζούσε στο Πάντσιεβο. Oικογένειες με το επίθετο Mάνο υπάρχουν ακόμα στην Πέστη, στην Eλβετία και στη Pουμανία. 

Γιορτάζουν σλάβα του αγ. Nικολάου. Έχουν συγγένεια με τις οικογένειες: Mπόντι, Mαντρίνο, Σπάρταλις και κάποιες από την Θεσσαλονίκη, Kότις και Kόκος (κ. Γκιόργκιε Mάνο-Zήση).

*Στην Πέστη ανέπτυξε σπουδαία επιχειρηματική δραστηριότητα η οικογένεια Μάνου. Για την οικογένεια και τις εμπορικές κινήσεις της βλ. Μαντούβαλος, 2007(1).

[Πηγή: Dusan Popovic, O Cincarima, βλ. εδώ]

Đorđe Mano Zisi (1901-1995)

Ένας από τους απογόνους της ελληνικής οικογένειας Μάνου ήταν και ο καθηγητής μουσειολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Βελιγραδίου Đorđe Mano Zisi που γεννήθηκε το 1901 στη Βουδαπέστη. 

Το 1925 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή Βελιγραδίου και στη συνέχεια ειδικεύτηκε στη κλασική αρχαιολογία στο Βερολίνο. Από το 1928 άρχισε να εργάζεται στο Εθνικό Μουσείο Βελιγραδίου όπου παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότηση του, το 1970. 

Ήταν επιστημονικός σύμβουλος του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και επικεφαλής του Τμήματος Αρχαιοτήτων του Εθνικού Μουσείου Βελιγραδίου. Διετέλεσε μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Βιέννης. Στη διάρκεια της πολυετούς επιστημονικής του θητείας συνέβαλε σημαντικά στη μεσαιωνική τέχνη και συμμετείχε σε πολλές ανασκαφές. Λιγότερο γνωστό είναι ότι έγραψε ποιήματα που δημοσιεύτηκαν το 1921 στη σερβική εφημερίδα ''Λογοτεχνικά''. [π.β. εδώ]

Στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και στην κεντρική Ευρώπη υπήρχαν μεγάλες ελληνικές κοινότητες που με την πάροδο των αιώνων αναμίχθηκαν με τους άλλους πληθυσμούς: Ούγγρους, Γερμανούς, Ρουμάνους, Σλάβους, Εβραίους κ.α και αφομοιώθηκαν στις χώρες υποδοχής τους.

---------------------

Мано-Зиси

Првобитно звали су се Мано. Једни су потицали из Москопоља а други потичу из Клисуре. Упородици се гооорило грчки и цинцарски*. Још отац је знао грчки и цинцарски. 

Дед је био трговац у Битољу. Одатле је отишао у Цариград где је умро. Један део породице живео је у Панчеву. Породица са презименом Мано налазн се још у Пешти, Швајцарској и Румунији. 

Славе св. Николу. У родбинској вези су са породицама Боди, Мандрино, Спарталис и са неким породицама Котис и Кокос у Солуну. (Г. Ђорђе Мано-Зиси).

[Dusan Popovic, O Cincarima, Beograd 1998, here]

Ђорђе Мано Зиси (1901-1995)

Један од потомака грчке породице Манос био је Ђорђе Мано Зиси рођен 1901 године у Будимпешти. 

Ђорђе Мано Зиси је био професор музеологије на Филозофском факултету у Београду, научни саветник Археолошког института и шеф Античког одељења Народног музеја у Београду. Филозофски факултет је завршио у Београду 1925 године, а потом се као Хумболтов стипендиста, специјализовао за класичну археологију у Берлину код Герхарта Роденвалта. Од 1928 године почео је са радом у Музеју, где че остати све до пензионисања 1970 године. Био је члан немачког Археолошког института и Археолошког института у Бечу. 

Са својим стажом и више године рада у науци, дао је велики допринос у изучавању средњовековне уметности и учествовао је у многим археолошким истраживањима. Мање је познато да је писао и песме објављене у српским новинама "Књижевност". [here]

У земљама бивше Југославије и централној Европи постојале су велике грчке заједнице које су се током векова помешале са осталом популацијом: Мађари, Немци, Румуни, Словени, Јевреји, итд и који су се апсорбирале у земљама домаћинима.

* Цинцари (Cincari): ''Влахофоне Хелениi", Хелени говоре цинцарски језик ....

Др. Душан Поповић "О Цинцарима" (друго издање, Београд 1938)

Σχετικές αναρτήσεις:
~ Ελληνικά μνημεία της Μοναστηριώτικης οικογένειας Μάνου (Manno) στη Nyaregyhaza της Ουγγαρίας