Ο παπά-Βαγγέλης γεννήθηκε στις 9-4-1933 στο χωριό Τσούκα της επαρχίας Λούσνιας. Ο πατέρας του παπά-Βαγγέλη ήταν ιερεύς και ονομαζόταν παπά-Ηλίας, η δε μητέρα του Βαρβάρα. Ο παππούς του ήταν ιερεύς, ο παπά-Ιωάννης και ο αδερφός του παππού του ο παπά-Στέφανος. Η καταγωγή του παπά-Βαγγέλη ήταν από οικογένεια κληρικών, κάτι που κληρονόμησε από μικρό παιδί και παρ' όλο που οι καιροί τότε στην Αλβανία ήταν δύσκολοι και κυριαρχούσε ο κομμουνισμός, δεν στάθηκε εμπόδιο για τον ίδιο να ακολουθήσει το λειτούργημα του ιερέως.
Μεγάλωσε στο χωριό Τσούκα μέχρι την ηλικία των είκοσι (20) χρονών και χειροτονήθηκε διάκονος στις 2.8.1953 από τον επίσκοπο Κύριλλο[1]. Είχε τελειώσει επτά χρόνια το σχολείο (Δημοτικό και Γυμνάσιο) και το Λύκειο το τελείωσε ως διάκονος. Στα 1954 ως διάκονο τον πήραν στρατιώτη, δεν του έδωσε απαλλαγή[2] το καθεστώς. Υπηρέτησε δυο χρόνια στρατιώτης. Κατά την διάρκεια της θητείας του τον πίεσαν να μην επιστρέψη ως διάκονος στην Εκκλησία. Όμως ο Θεός έμεινε στην καρδιά του και ουδέποτε σκέφθηκε να απομακρυνθεί από κοντά του γι' αυτό μόλις τελείωσε την θητεία του στο στρατό επέστρεψε στην υπηρεσία του ως διάκονος του μητροπολίτη Κυρίλλου επί 14 περίπου χρόνια μέχρι το 1967, που κηρύχθηκε επίσημα η αθεϊα στην Αλβανία και βιαίως κλείστηκαν οι Εκκλησίες.
Ο παπά-Ηλίας Τζότζε προβλέπει το άνοιγμα των Εκκλησιών στην Αλβανία
Τα πρώτα χρόνια που κλείστηκαν οι Εκκλησίες τον πατέρα του παπά-Βαγγέλη, τον παπά-Ηλία, τον έβαλαν εργάτη να δουλεύη με τα ράσα στα κανάλια που γινόταν η αποξήρανσι των ελών. Ο πατέρας του υπέμενε όλους τους εξευτελισμούς και τις ειρωνίες των ανθρώπων του καθεστώτος. Του έλεγε ότι ''θάρθη καιρός που εσύ θα ξαναφορέσης το ράσο, αλλά μέχρι τότε πρέπει να έχης κλειστό το στόμα σου, να προσεύχεσαι, να κάνης υπομονή''.
Ο διάκονος Ευάγγελος στην απομόνωσι για 23 χρόνια
Πέρασε πολλές δυσκολίες. Ήταν σε απομόνωσι τόσα χρόνια, δεν τον επισκέπτονταν κανείς, γιατί ''ήταν κατηγορημένος. Ως διάκονος ήταν εχθρός του λαού και του κόμματος''. Τα παιδιά του δεν τα δέχθηκαν στο σχολείο. Δούλευε ξυλουργός και δεν είχε δικαίωμα να εργαστή σε άλλη εργασία. Όταν καταστρέφαν τον καθεδρικό ναό του Βερατίου οι άνθρωποι του κόμματος οι εργάτες τον περιέπαιζαν και του φώναζαν: ''Έλα διάκονε αν έχης δύναμι από το Θεό, σταμάτησέ μας να μην χαλάσουμε το ναό''. Εγώ άλλαζα δρόμο να πηγαίνω στην δουλειά γιατί είχα εμπαιγμούς. Είχε όμως και καλούς ανθρώπους που εμένα με έβλεπαν με σεβασμό.
Ο λαός του Βερατίου στις 12.12.1990 ανοίγει την Εκκλησία
Στα 1990 στη νηστεία των Χριστουγέννων προσευχόμουνα δυνατά, έκανα την νηστεία 40 ημερών. Στις 10 περίπου Δεκεμβρίου ο ορθόδοξος λαός του Βερατίου είχε ξεσηκωθεί από τον καθηγητή Σωτήριο Μπαμπούλη από την Μπομποστίτσα Κορυτσάς να ανοίξουν οι εκκλησίες. Στις 11.12.1990 πήγαμε στην εκκλησία όλος ο λαός. Ξημέρωνε του Αγίου Σπυρίδωνος. Γέμισε ο ναός μέσα και έξω, παντού κόσμος. Κάναμε τον εσπερινό. Έλαμψε η αγάπη του Θεού στην Εκκλησία, στους ανθρώπους και μια καινούργια ζωή αρχίζει. Έπεφτε το καθεστώς του τρόμου. Στα 1991 ''ήρθε το φως για την Εκκλησία μας. Ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος που με κάλεσε στην Ι. Μονή Πεντέλης της Αθήνας και με χειροτόνησε ιερέα. Αυτή η ημέρα ήταν η πιό χαρούμενη ημέρα της ζωής μου μετά από 24 χρόνια σκληρής δοκιμασίας και απομονώσεως. Η οικογένεια μου δεν ήταν εκεί γιατί ήταν αδύνατο να παρευρίσκεται στην χειροτονία μου. Είχα μαζί μου όμως μια ομάδα ορθοδόξων από το Μπεράτι. Έκλαιγα όταν άκουσα το: Άξιος! Άξιος! Ήταν ένα όνειρο για μένα.
Χάρηκα το ίδιο όταν ήλθε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος στην Αλβανία. Είχαμε κεφάλι στην Εκκλησία. Με έκανε σταυροφόρο - οικονόμο. Ήταν τιμή για μένα... Ο Θεός μας λυπήθηκε... Ο Θεός με καταξίωσε να τον υπηρετήσω ξανά''[3].
[1] Είναι ο επίσκοπος Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης ο Δανιήλ Τσούλης ή Ναζλάρης από τα Τίρανα, μετανομασθείς Κύριλλος. Βλ. Οικονόμου Φ., ένθ. ανωτ., σελ. 118-119.
[2] Βλ. Οικονόμου Φ., ένθ. ανωτ., σελ. 112 ''(...) Διά του Αλβανικού συντάγματος του 1946 η ελευθερία των εν Αλβανία θρησκευμάτων και της λατρείας θεωρητικά μεν κατοχυρώνεται, εις την πράξιν όμως το κομμουνιστικόν καθεστώς των Τιράνων διεξήγαγε αμείλικτον πόλεμον εναντίον όλων των θρησκευμάτων και του κλήρου''.
[3] Η εξιστόρησι είναι του ίδιου του παπά-Βαγγέλη, που τα κατέγραψε ο παπά-Παύλος Δημάσης από το Ελβασάν και μου τα έστειλε με Fax. Τους ευχαριστώ και τους δύο.
Πηγή: Ελευθέριος Απ. Καρακίτσιος, Ορθόδοξοι Ιερείς και Διάκονοι που επέζησαν του Άθεου Καθεστώτος στην Αλβανία (1945-1990). Αυθεντικές μαρτυρίες από την Βόρεια Ήπειρο. Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 387-389.
Σχετικές αναρτήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.