Εκδήλωση για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης ''Ο Γεωργάκης Ολύμπιος'' - Ομιλία Μαρίας Καψάλη

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΨΑΛΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  ‘Ο ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ’ 

ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ        HELEXPO-ΔΕΘ ‘ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΛΛΙΔΗΣ’

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 30/3/2008

Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες

Αγαπητές φίλες και φίλοι

Κυρίες και κύριοι

Πέρασαν περίπου 150 χρόνια από τότε που ο Γερμανός περιηγητής Γκούσταβ Βάϊγκανγκ αποτύπωσε στο βιβλίο του που εκδόθηκε στη Λειψία το 1888 ‘Η γλώσσα του Ολυμπίων Βλάχων’, μεταξύ άλλων και ένα ποίημα - τραγούδι του Λιβαδίου, που έλεγε τα εξής :

                                                                                         Δηλαδή

Πλάνζε με μούμα πλάντζε με Κα εου, μούμα, με ντουκ του ξιάνε	Κλάψε με μάνα κλάψε με, γιατί μάνα μου φεύγω στα ξένα
Ξιάνε μούλτου α ντιπάρτε Νου σε στίε μπανα σια μοάρτε	Στα ξένα πολύ μακριά, από την άλλη πλευρά και δεν ξέρω αν θα ζήσω ή θα πεθάνω
Εου μούμα, βόϊ σ’ τρεκ του αμάρε Νου σια στίε α μεα τουρνάρε	Ε, μάνα, θέλω να περάσω τη θάλασσα και δεν ξέρω αν θα γυρίσω
Βεάντε, μούμα, κάρε ντα πρε πουάρτα Μα σι νου χιμπα αγκουγιάτουλου Κα σια άρσα λαϊλου ιθκατ	Να έχεις το νου σου μάνα ποιος χτυπάει την πόρτα, μήπως κι είναι ο αγωγιάτης και μου καούν τα μαύρα μου τα σωθικά.
Μπάγκα νι, ντάντο, ντισάσλι, Κα νβεάστε νι πλάντζε μαρεσλι	Ετοίμασε μου μάνα το δισάκι, γιατί η νύφη κλαίει η καημένη
Ντάντο λιέα νβεάστα ντε μάνα Κα έου φούγκου κατ’ αν Σαρούνα	Μάνα, πάρε τη νύφη απ’ το χέρι γιατί φεύγω στη Σαλονίκη
Μίνε βα αλας οαρα μπούνα Σα λιάου καπέστρουλ του μάνα	Εγώ σας αφήνω, ώρα καλή και παίρνω το καπίστρι στο χέρι
Νβεάστα σι νι ο αβετς νγκάταν Πάνα σι με τορνου κα ασλάν	Τη νύφη να μου την νοιάζεστε μέχρι να γυρίσω σαν λιοντάρι

Από τότε μέχρι σήμερα, πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας, απαγγέλλοντας ή όχι ποιήματα, μετανάστευσαν στην πόλη μας εδώ, όπως και σε άλλες πόλεις της χώρας και του κόσμου. Τα τελευταία 100 χρόνια, συσπειρώθηκαν και συνεχίζουν να το κάνουν, γύρω από το Σύλλογό μας, του οποίου τα γενέθλια γιορτάζουμε φέτος και τιμούμε σήμερα.

Εμείς οι νεότεροι, μάθαμε την ιστορία του από τους παλιούς, τους μεγάλους, και μας φαίνεται σαν ένα παραμύθι της γιαγιάς μας, ένα γλυκό νανούρισμα στα αυτιά μας. Θαυμάσαμε τα επιτεύγματα των παλιών, τη μαχητική τους στάση απέναντι στη ζωή, τη συμμετοχή τους σε όλους τους αγώνες και τα ‘παρών’ τους σε όλες τις μεγάλες στιγμές του 20^ου αιώνα, που ταλάνισαν τη χώρα μας και τον κόσμο όλο.

Δεν αρκεί όμως να θυμάται κανείς μονάχα την προσφορά του Συλλόγου μας τα προηγούμενα χρόνια, αλλά θα πρέπει και να σχεδιάζει με αισιοδοξία το μέλλον.

Στους δύσκολους και περίεργους καιρούς που ζούμε, η ζωντάνια του Συλλόγου μας και οι δραστηριότητες που αναπτύσσει διαρκώς, αποτελούν ένα παράδειγμα. Αποδεικνύουν ότι όταν η συλλογική έγνοια και το κοινωνικό μεράκι απαντούν στο άγχος της καθημερινότητάς μας, στον τυποποιημένο τρόπο ζωής, στη φθηνή διασκέδαση που μας πλασάρει τεχνηέντως η υποκουλτούρα των μέσων επικοινωνίας και των διαχειριστών της αναψυχής μας, τότε η καθημερινότητά μας παίρνει ένα άλλο νόημα, ιδιαίτερα σε εμάς τους νέους ανθρώπους.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια, έως και σήμερα, ο Σύλλογός μας ήταν και είναι μία μεγάλη αγκαλιά, μία κοιτίδα θαλπωρής για μας τη νεολαία και κυρίως τους φοιτητές, ώστε να μην χαθούμε μέσα στην ανωνυμία του πλήθους και να μην μας αλέσει η χοάνη της μεγαλούπολης.

Είναι, θα τολμούσα να πω, μία κοινωνική όαση, που μας ωθεί σε ευρύτερους υπαρξιακούς προβληματισμούς, μας ωθεί να γνωρίσουμε καλύτερα τον πολιτισμό και τις έννοιές του, μας ωθεί να γνωρίσουμε και να ακούσουμε ανθρώπους που δύσκολα τους προσεγγίζεις αλλιώς, μας ωθεί να ανακαλύψουμε τις πολιτιστικές μας ικανότητες και δεξιότητες, μας ωθεί να αξιολογήσουμε καλύτερα έννοιες όπως η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η συλλογικότητα, η δημιουργικότητα, με λίγα λόγια μας ωθεί να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και γιατί όχι; Τα φτερά μας στην κοινωνία.

Εμείς οι νέοι του Συλλόγου, τα τελευταία χρόνια, μπήκαμε δυναμικά στα πράγματα, συμμετέχουμε στα Διοικητικά συμβούλια σε μεγάλο ποσοστό, προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο παραγωγικοί μπορούμε, προσπαθούμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας, να στελεχώνουμε τα σχήματα του Συλλόγου, τα χορευτικά, τα μουσικά και όποια άλλα και να αγκαλιάζουμε κάθε νεοεισερχόμενο παιδί, να το ενσωματώνουμε και να το ενθαρρύνουμε.

Βέβαια, ως σωστή νεολαία που είμαστε, έχουμε τις αντιφάσεις μας, τα σκαμπανεβάσματά μας, τις ψυχοσωματικές νεανικές μας διακυμάνσεις, τα άλτα μας και τα μπάσα μας που λέει και ο μαέστρος Άκης Γεροντάκης.

Ως σωστή νεολαία που είμαστε, έχουμε τα καβγαδάκια μας, τους γλυκούς και πικρούς μικροέρωτές μας, τα μεγάλα μικροπροβλήματά μας, τις απαράδεκτα χαριτωμένες μας ασυνέπειες, τα περίπου μας και τα κάπως μας.

Αλλά προσπαθούμε να μην έχουμε τα δήθεν μας και κυρίως να μην είμαστε δήθεν.

Το παλεύουμε πάντως και μέσα από τον πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο που μας αφήνει πιά η σύγχρονη ζωή, είτε από τον φόρτο των μαθημάτων μας, είτε από τα ωράρια εργασίας μας, είτε και από τα δύο, όπως συμβαίνει στους περισσότερους από μας, προσπαθούμε να μη χάσουμε την επαφή μας με αυτή την κοιτίδα της εβδομαδιαίας μας τρυφεράδας, που είναι ο Σύλλογος.

Η λέσχη μας λειτουργεί ως εναλλακτικός μύλος, όπου ζυμώνουμε και ζυμωνόμαστε κι εμείς. Ζυμώνουμε τα πάντα, χωρίς διακρίσεις, όλοι μας, ζυμώνουμε ιδέες, απόψεις, γλέντια, αντιπαραθέσεις, αγάπες, δάκρυα και τσίπουρα.

Ζυμωνόμαστε κι εμείς σ’ αυτό το δοχείο θαλπωρής μαζί με τις ιδέες, τις απόψεις, τα γλέντια και τα τσίπουρα των μεγαλύτερων, με τις αντιπαραθέσεις τους, τις κόντρες τους και τις αντιφάσεις τους.

Ζυμωνόμαστε με τα κοινά μας προβλήματα, που προκύπτουν από την έλλειψη αρωγής από την Πολιτεία, από τις ελλείψεις μας σε πολιτιστικές υποδομές, από την αβεβαιότητα του αύριο, από τη διαμόρφωσή του από άλλους και όχι από εμάς τους ίδιους.

Στην ουσία, μεγαλώνουμε από τους μεγάλους, τις γνώσεις τους και τις εμπειρίες τους.

Αλλά παράλληλα τους μικραίνουμε κι εμείς με τη φρεσκάδα μας και την -όπως μας λένε- γλαφυρότητα του λόγου μας και τα νειάτα μας.

Αυτή την αμφίδρομη σχέση παλιών και νέων, αυτό τον άρρηκτο δεσμό μας, που έχει κοινό ενωτικό κρίκο το Λιβάδι μας, εμείς θα την συντηρήσουμε ως κόρη οφθαλμού, ως ιστορική υποχρέωση απέναντι στους γονιούς μας και στον τόπο μας.

Ο Σαββόπουλος λέει ότι των Ελλήνων οι Κοινότητες γράφουν την ιστορία. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό ή αν είναι σωστό. Ξέρω όμως ότι την ιστορία την γράφουμε όλοι εμείς, ο καθένας με τον τρόπο του. Και δεν θα επιτρέψουμε να μας τη διηγηθούν άλλοι.

Είμαστε η γενιά που θα γιορτάσει τα 150 χρόνια του Συλλόγου μας, στο τότε διπλάσιο σε μέγεθος Παλαί ντε Σπορ.

Είμαστε η γενιά που τη φούγκα αν Σαρούνα, τη φυγή στη Θεσσαλονίκη, δεν θα την κάνει φυγή αλλά όμορφο ταξίδι.

Είμαστε η γενιά που θα κάνει παραμύθι και θα το διηγείται στα εγγόνια της, την τεράστια προσφορά των σημερινών μας ηλικιωμένων και σεβαστών συμπατριωτών.

Είμαστε η γενιά που θα συνεχίσει και θα επαυξήσει την πολιτιστική μας δραστηριότητα.

Είμαστε η γενιά που θα γράψει κι άλλα βιβλία και θα τα χαρίσει κι αυτή στο Σύλλογο, όπως ο κος Προκόβας.

Είμαστε η γενιά που θα δωρίσει θα χαρίσει κι αυτή στο Σύλλογο και στο Λιβάδι, περισσότερα πράγματα, όπως έκαναν τόσοι και τόσοι συμπατριώτες μας.

Είμαστε η γενιά που θα αγοράσει μεγαλύτερη λέσχη από τη σημερινή, που άρχισε ήδη να μη μας χωράει.

Είμαστε η γενιά που θα βγάλει καλύτερους μαστόρους, καλύτερους επαγγελματίες, καλύτερους φιλολόγους, καλύτερους μηχανικούς, καλύτερους αρχαιολόγους, καλύτερους αρχιτέκτονες, καλύτερους γιατρούς, καλύτερους πολιτικούς.

Είμαστε η γενιά θα δώσει αγώνες για μια καλύτερη κοινωνία και θα τους κερδίσει

Είμαστε η γενιά θα δώσει αγώνες για την παγκόσμια ειρήνη και θα τους κερδίσει

Είμαστε η γενιά που θα βγάλει καλύτερους πολίτες.

Είμαστε η γενιά που μας μεγαλώσατε και θα σας μεγαλώσουμε κι εμείς.

Κι ας μου επιτραπεί, ως φοιτήτρια της Φιλοσοφικής να καταθέσω και ένα αρχαίο Σπαρτιατικό τσιτάτο, που ταιριάζει στις βλέψεις και στα πιστεύω μας.

‘Αμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρρωνες’

Θα γίνουμε πολύ καλύτεροι από εσάς, σεβαστοί μας συμπατριώτες, πατριώτες, φίλοι του Συλλόγου μας.

Εκ μέρους της νεολαίας του Συλλόγου μας, σας ευχαριστώ θερμά