Етимолошки лексикон на Куцовлашкиот јазик - Константинос Николаидис

Константинос Николаидис

Етимолошки лексикон на Куцовлашкиот јазик

Презентација

Το Σαββατοκύριακο 27-28 Φεβρουαρίου 2010, ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης οργάνωσε 2ημερη εκδρομή στο Κρούσοβο και στο Μοναστήρι (Bitola) της ΠΓΔΜ, μετά από πρόσκληση του Προξένου του εκεί Ελληνικού Προξενείου. Ο λόγος της τιμητικής αυτής πρόσκλησης ήταν η παρουσίαση της επανέκδοσης, μετά από 100 χρόνια, του “Ετυμολογικού Λεξικού της Κουτσοβλαχικής Γλώσσης”, το οποίο συνέγραψε το 1909 ο Λιβαδιώτης λόγιος γυμνασιάρχης Κωνσταντίνος Νικολαΐδης.

~ Διαβάστε περισσότερα: εδώ

Ακολουθεί η παρουσίαση του Λεξικού στην σλαβική διάλεκτο της FYROM :

Marcus Alexander Templar - Hellenic Migrations and Katadesmos. A Paradigm of Macedonian Speech

UNIVERSITY OF CHICAGO

DEPARTMENT OF LINGUISTICS

NINTH BIENNIAL CONFERENCE ON GREEK LINGUISTICS

 Hellenic Migrations and Katadesmos

A Paradigm of Macedonian Speech

Marcus Alexander Templar

ΒΛΑΧΟΙ = ΕΚΛΑΤΙΝΙΣΜΕΝΟΙ - ΛΑΤΙΝΟΦΩΝΟΙ

Βλάχοι

Το όνομα «Βλάχοι», κατά την επικρατέστερη άποψη (Τίτος – Λίβιος, Στράβων, Δημήτριος Γεωργακάς 1946, Εγκυκλ. Πάπυρος – Λαρούς – Μπριτάνικα), προέρχεται από τον όρο «Ουάλκαι ή Volcae» των αρχαίων Γερμανών και αποδίδεται στους Κέλτες που κατοικούσαν στην Γαλατία και μιλούσαν την Λατινική. Οι μεσημβρινοί Γερμανοί ονόμασαν τους «εκλατινισμένους» (λατινόφωνους) Κέλτες που κατοικούσαν στη Γαλατία «Βάλλους», απ’ όπου προήλθε ο όρος «Βάλχ» ή «Βαλάχ» (Valax) κατά την προφορά των Γερμανών. Από τους Γερμανούς τον όρο τον πήραν οι Σλάβοι και τον έκαναν «Βλάχ» και από τους Σλάβους οι Βυζαντινοί Έλληνες και τον έκαναν «Βλάχος». Οι Γερμανοί που απλώνονταν από τα Βρετανικά νησιά έως τον Δούναβη, αποκαλούσαν τους Κέλτες υπηκόους του Ρωμαϊκού κράτους «Βάλχ» και «Βαλάχ», λόγω της «λατινοφωνίας» τους και η λέξη διαδόθηκε σε όλη την Ευρώπη. Στη Βρετανία εξελίσσεται σε «Ουαλός – Ουαλία», στο Βέλγιο «Βαλώνος - Βαλωνία», στη Γαλλία «Γκωλουά – Γκώλ» και στην Ελβετία «Βαλαισία». Στους Σλάβους (Δούναβη και χερσόνησο του Αίνου) καταλήγει σε «Βλάχ» και στην «Βυζαντινή Ελλάδα» σε «Βλάχος». Όπως είναι γνωστό οι περιοχές που κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους εποικίστηκαν συστηματικά με λεγεωνάριους και εκλατινίστηκαν. Ήδη από την εποχή του Πλουτάρχου, οι Ρωμαίοι άρχισαν να συγκροτούν επί τόπου στις Ελληνικές περιοχές τις τρομερές λεγεώνες, στρατεύοντας δια βίου τους επιχώριους ορεσίβιους Έλληνες. Οι κάτοικοι των περιοχών της Κεντρικής Ελλάδος, της Ηπείρου και της Μακεδονίας, λόγω της μεγάλης φτώχειας τους, κατατάσσονταν στις Ρωμαϊκές λεγεώνες για 20 έως 30 χρόνια, όπου κατ’ ανάγκη μάθαιναν την λατινική γλώσσα ή τουλάχιστον μερικές λατινικές λέξεις. Όταν έληγε η θητεία τους στις λεγεώνες, επέστρεφαν στους τόπους καταγωγής τους και μετέδιδαν τις λατινικές λέξεις που είχαν μάθει στις οικογένειές τους και έτσι δημιουργήθηκε η «Κουτσοβλάχικη» διάλεκτος (Μικτή γλώσσα, Ελληνο-λατινικά), η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα στις περιοχές αυτές. Όσοι απολύονταν από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες ονόμαζαν τους εαυτούς τους τιμητικά «Αρμάνους» (Αρωμάνους), από την λατινική λέξη ROMANUS = ΡΩΜΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, επειδή είχαν υπηρετήσει στο Ρωμαϊκό στρατό και είχαν πάρει τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη. 

[ Ο Ρωμαίος ιστορικός Δίων Κάσσιος (163-235 μ.Χ), αναφέρει στα "Ρωμαϊκά" του ότι ο αυτοκράτωρ  Αντώνιος ο Ευσεβής, που Βασίλευσε από το 138 έως το 161 μ.Χ, συγκρότησε τρεις λεγεώνες  (την 5η, την 6η και την 7η), από γηγενείς Έλληνες (Μακεδόνες, Ηπειρώτες και Αιτωλούς). Την κάθε λεγεώνα αποτελούσαν 16.000 άνδρες βαριά οπλισμένοι, που υπηρετούσαν για 25-30 συνεχή χρόνια και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις ακολουθούμενοι στο στρατόπεδο και στις εκστρατείες από τις οικογένειές τους. Επίσης, το 212 μ.Χ ο αυτοκράτωρ Καρακάλλας απένειμε σε όλους τους υπηκόους και ειδικότερα στους επίλεκτους στρατιώτες των λεγεώνων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη. Την περίοδο αυτή πάνω από 150.000 Έλληνες (λεγεωνάριοι με τις οικογένειές τους), έγιναν ισότιμοι πολίτες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ονομάσθηκαν Ρωμαίοι πολίτες (ROMANUS). Οι ίδιοι επονομάσθηκαν Αρμάνοι (Ρωμάνοι)  και υπερηφανεύονταν γι'αυτό ]. 

Идентитетот на Македонија

Вистинската Македонија

...се’ за историјата на регионот и Македонците

~ TrueMakedonija

Според Член 2 од Светската декларација за културна разновидност на УНЕСКО „од голема важност е да се овозможи хармонична интеракција меѓу луѓето и групи со повеќе различни и динамични културни идентитети“.

5 милиони луѓе живеат во денешниот регион Македонија и повеќе од половина од нив имаат грчки национален идентитет, заедно со нивниот македонски идентитет како дел од нивното хеленистичко наследство. Друга четвртина се со бугарски, албански, српски, ромски или турсски национален идентитет.

Тоа не остава со малцинство помалку од четвртина од популацијата на регионот. Ова се луѓето кои ја населуваат поранешната Југословенска провинција, потребно е да се каже – спонзорирана пропаганда и историско фалсификување. Одбиваат да признаат дека сочинуваат само мал дел од Македонија, дека имаат различно потекло и дека треба да се дефинираат според тоа.

Но што е приказната со Грците и нивните различни културни идентитети? Луѓето од Крит имаат свој културен идентитет, истото важи и за Македонците. Кога двајца Грци разговараат за нивното потекло велат „Јас сум Критец“ или „Јас сум Македонец“. Ако странци се вмешани во разговорот ќе прашаат „Значи сте Грк... од каде поточно?“. Рос Дејли, етнички Ирец, музичар кој со децении живее во Грција и кој е целосно интегриран таму, би рекол со дебел критски акцент: „Јас сум Критец“.

Македонците припаѓаат на грчката нација: тие не претставуваат одделен етнички идентитет, туку културен. Ова е многу вообичаено. Сицилијанците и Баварците се горди на своето наследство. Сицилијанците се Италијанци, Баварците се Германци. Но сепак, Германците не се Баварци, ниту пак Италијанците Сицилијанци. 

Αστεροσκοπείο Αθηνών

Γεώργιος Σίνας

Η Ίδρυση του Αστεροσκοπείου Αθηνών

Γύρω στο 1840, ο Βαρώνος Γεώργιος Σίνας, τότε Πρόξενος της Ελλάδας στη Βιέννη, εκδήλωσε την πρόθεση να κάνει μια δωρεά για την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας σε ένα από τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ζήτησε τη συμβουλή του φίλου του κ. Prokesh-Osten, Πρεσβευτή της Αυστρίας στην Ελλάδα, του οποίου γραμματέας τότε ήταν ο φυσικός και αστρονόμος, Καθηγητής Γεώργιος Βούρης. Υπό την επήρεια τους, ο Γ. Σίνας αποφασίζει να δωρίσει στο Ελληνικό Κράτος 500.000 δραχμές για την ίδρυση του Αστεροσκοπείου στην Αθήνα.

Η θεμελίωση του Αστεροσκοπείου Αθηνών έγινε στις 26 Ιουνίου του 1842 κατά τη διάρκεια έκλειψης Ηλίου. Η εκδήλωση έγινε με μεγάλη επισημότητα με την παρουσία του Βασιλιά Όθωνα, μελών της κυβέρνησης και της Ιεράς Συνόδου. Πλήθος κόσμου είχε κατακλύσει τη περιοχή που επιλέχτηκε για την ανέγερση του Αστεροσκοπείου, στο Λόφο Νυμφών στο Θησείο, απέναντι από την Ακρόπολη. Ο Καθηγητής Γ. Βούρης εκφώνησε το πανηγυρικό της ημέρας. Κατόπιν, υπό τους ήχους μουσικής και τους κανονιοβολισμούς μιας φρεγάτας, που ήταν αγκυροβολημένη στον Πειραιά, κατατέθηκε ο θεμέλιος λίθος.

Το πρώτο κτίριο του Αστεροσκοπείου, γνωστο και ως κτίριο Σίνα, είναι βασισμένο στα σχέδια του νέου Δανού αρχιτέκτονα Theophil Hansen, τα οποία παρουσίασε ο αρχιτέκτονας Edward Schaubert. Για το τελικό σχέδιο ζητήθηκε η γνώμη του Καθ. Βούρη και του Schumacher, μεγάλου αστρονόμου της εποχής. Το κτίριο έχει σταυροειδή μορφή, προσανατολισμένη με βάση τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στο κέντρο της κατασκευής υπάρχει ένας μικρός θόλος. Η ανέγερση του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1846.

Τελικά πόσοι είναι οι Βορειοηπειρώτες;

Κωνσταντίνος Χολέβας

Ο πρόεδρος της Ομόνοιας, της Οργανώσεως της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία, Βασίλης Μπολάνος παρουσίασε προ ολίγων ημερών μία ενδιαφέρουσα καταγραφή αριθμητικών και ποιοτικών στοιχείων.

Συγκεκριμένα η Ομόνοια αμφισβήτησε την απογραφή πληθυσμού και εθνοθρησκευτικών κοινοτήτων που διενήργησε προ δύο ετών η αλβανική κυβέρνηση και πραγματοποίησε μία δική της απογραφή.

Οι ελληνικής εθνικής συνειδήσεως Αλβανοί υπήκοοι, όπου κι αν κατοικούν, εκλήθησαν να απογραφούν είτε γραπτώς είτε ηλεκτρονικώς (μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας). Τα τελικά αποτελέσματα δείχνουν τον αριθμό των 286.500 που δηλώνουν Ελληνες στην Αλβανία. Εξ αυτών περίπου οι μισοί κατοικούν στην Ελλάδα, αλλά διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με την πατρώα γη. Το 90% δηλώνει ότι ακολουθεί την ορθόδοξη πίστη, ενώ οι υπόλοιποι δεν δηλώνουν θρήσκευμα. Από πλευράς γλωσσικής, οι 186.000 περίπου δηλώνουν ότι είναι ελληνόφωνοι και οι υπόλοιποι, περίπου 100.000, δηλώνουν κυρίως βλαχόφωνοι. Οι γενναίοι Ελληνόβλαχοι κρατούν ψηλά τη σημαία!

Ο βαρώνος Σίμων Σίνας - Eszter B. Kerényi

Ο βαρώνος Σίμων Σίνας - Eszter B. Kerényi

Ú·Μ·Κ

Budapest, 2010

Η έκδοση χρηματοδοτείται από το Ινστιτούτο Ερευνών Ελλήνων Ουγγαρίας

© Eszter B. Kerényi, 2007

© Μετάφραση στα ελληνικά: Tamás Glaser 2010

Εκδόσεις ÚJ MANDÁTUM

Διευθυντής: István Németh

Επιμέλεια ουγγρικού κειμένου: Beáta Székely

Σελιδοποίηση: Tamás Krauter

Τυπογραφείο: Kánai

Διευθυντής: József Kánai

ISBN 978-963-287-036-6

Μνημείο θέλουμε να στήσουμε με την έκδοση τούτου του βιβλίου. Το μνημείο ενός ανθρώπου, μιας εποχής και μιας πνευματικότητας.

Η Πόλκα των Ελλήνων

Γρήγορη πόλκα του Γιόχαν Στράους υιού. Hellenen-Polka ο πρωτότυπος τίτλος του έργου, που διαρκεί κάτι περισσότερο από δύο λεπτά. Φέρει τον αριθμό 203 στον κατάλογο με τα έργα του αυστριακού συνθέτη.

Κάθε χρόνο την εποχή της Αποκριάς, ο Γιόχαν Στράους υιός (1825-1899) έτρεχε και δεν έφτανε για να προλάβει όλους τους χορούς στη Βιέννη, στους οποίους ήταν προσκεκλημένος. Μάλιστα, υπήρχαν βραδιές που έπρεπε να παραστεί σε πέντε ή έξι χορούς και να διευθύνει ισάριθμες ορχήστρες. Εκ των πραγμάτων, η παρουσία του σε κάθε χορό ήταν ολιγόλεπτη, προς απογοήτευση των πολλών θαυμαστών του.

Πάντως, η βραδιά της 8ης Φεβρουαρίου 1858 ανήκε στον πολιτικό και οικονομικό μεγαλοπαράγοντα της Βιέννης, τον ελληνικής καταγωγής βαρώνο Σίμωνα Σίνα (1810-1876), μεταξύ άλλων, πρεσβευτή της Ελλάδας στην Αυστροοουγγαρία και εθνικό ευεργέτη της χώρας μας (Ακαδημία, Οφθαλμιατρείο, Μητρόπολη κ.ά.). Ο Στράους, όχι μόνο παρέστη στον «Ελληνικό Χορό» του Σίνα, όπως ήταν γνωστός στους κοσμικούς κύκλους της Βιέννης, αλλά συνέθεσε για την περίσταση την Πόλκα των Ελλήνων.

Ο παροικιακός Ελληνισμός της Βιέννης

Η παρουσία του Ελληνισμού στην Βιέννη έχει τις ρίζες της στις αρχές του 18ου αιώνα και συγκεκριμένα στις συνθήκες του Κάρλοβιτς (1699) και του Πασάροβιτς (1718) που υπογράφτηκαν μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Αψβούργων.

Οι συνθήκες αυτές προέβλεπαν μια σειρά από αμοιβαία προνόμια για τους υπηκόους των 2 Αυτοκρατοριών που είχαν ως στόχο την τόνωση του εμπορίου. Γενικότερα η μακροπρόθεσμη πολιτική των Αψβούργων στην περιοχή είχε ως τελικό στάδιο την εμπορική (και πιθανά εδαφική) έξοδο της Αυτοκρατορίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Θεσσαλονίκης. 

Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν από το γεωπολιτικό αυτό πλαίσιο ευνόησαν τους Έλληνες της Ηπείρου και της Μακεδονίας που γνώριζαν αρκετά καλά τους χερσαίους δρόμους μέσω Βοσνίας και Βουλγαρίας προς την Βιέννη και ως υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχαν την ευκαιρία να εγκατασταθούν στην Βιέννη και να αναπτύξουν μια ζωηρή εμπορική αλλά και πολιτισμική δραστηριότητα.

Η Βιέννη την εποχή εκείνη αποτελούσε το μεγαλύτερο εμπορικό σταυροδρόμι της Βορειοανατολικής Ευρώπης, ήταν το σημείο όπου αποθηκεύονταν τα προϊόντα που προέρχονταν από την Ανατολή πριν διοχετευθούν οριστικά στις αγορές της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και των Γερμανικών κρατιδίων. Οι κυριότεροι χερσαίοι δρόμοι εκτείνονταν από την Κωνσταντινούπολη μέσω Σόφιας, από την Θεσσαλονίκη μέσω Σκοπίων και από Σέρρες μέσω Στρώμνιτσας. 

Οι δρόμοι αυτοί ήταν σε πολλά σημεία δύσβατοι, έκλειναν σε περίπτωση κακοκαιρίας και συχνά τους λυμαίνονταν ληστές και κακοποιοί. Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις συνθήκες ανασφάλειας οι Έλληνες έμποροι ταξίδευαν συνήθως σε κοινές πορείες, δηλαδή με τα λεγόμενα καραβάνια: σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο συγκεντρώνονταν πολλοί έμποροι από διάφορες περιοχές και ξεκινούσαν όλοι μαζί μεταφέροντας τα εμπορεύματά τους με υποζύγια -συνήθως άλογα, καμήλες και μουλάρια. 

Νικόλαος Δούμπας (1830-1900)

ΕΛΕΝΗΣ ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Πολύ λίγοι φιλόμουσοι που επισκέπτονται την περίφημη βιεννέζικη αίθουσα συναυλιών Musikverein γνωρίζουν πως ο δρόμος μπροστά από το Μέγαρο των Φίλων της Μουσικής (Dumba Strasse) φέρει το όνομα ενός Έλληνα «Μαικήνα των Τεχνών».

Ο Νικόλαος Δούμπας γεννήθηκε στη Βιέννη το 1830 από Έλληνες γονείς της Διασποράς. Ο πατέρας του, Στέργιος Δούμπας, είχε γεννηθεί στη Βλάστη του νομού Κοζάνης [η οικογένεια του, όμως, καταγόταν από το Λινοτόπι του Γράμμου, βλ.εδώ]  και έφυγε γύρω στα 1817 για τη Βιέννη, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο, ίδρυσε με τα αδέρφια του εμπορική εταιρεία με την επωνυμία «Υιοί Μιχαήλ Δούμπα» και απέκτησε σημαντική περιουσία.

Υπήρξε ένας από τους ευεργέτες της Ελλάδας (κατά τον Γούδα διέθεσε κρυφά περιουσία για τον αγώνα του 21), όπως αργότερα ο γιός του Νικόλαος (Πανεπιστήμιο Αθηνών από τα θεμέλια ήδη, Αρσάκειο Παρθεναγωγείο, Νοσοκομεία, κληροδοτήματα για σπουδές, καθώς και τη δαπάνη για τη ζωγραφική της ζωφόρου του Πανεπιστημίου με βάση τα διασωθέντα σχέδια του Rahl και ζωγράφο τον Eduard Lebiedski που έστειλε ειδικά από τη Βιέννη).

Ο Νικόλαος άσκησε το επάγγελμα του εμπόρου και του Βιομηχάνου (Κλωστοϋφαντουργεία στο Tattendorf) αλλά ασχολήθηκε και με την πολιτική με την εκλογή του στην Βουλή της Κάτω Αυστρίας στην οποία υπήρξε και πρόεδρος, την εκλογή του στην Άνω Βουλή, τη συμμετοχή του σε διάφορες επιτροπές κυρίως οικονομικές ή σχετικές με την Παιδεία. Ανήκε στην παράταξη των Φιλελευθέρων. Σε αναγνώριση των καλών του υπηρεσιών ονομάστηκε από τον Κάϊζερ Φραγκίσκο Ιωσήφ ισόβιο μέλος της Γερουσίας, τιμή σπάνια και για λίγους εκλεκτούς, και τελικά μυστικοσύμβουλος του Αυτοκράτορα

Ο Νικόλαος Δούμπας υπήρξε μέγας φιλότεχνος και φιλόμουσος. Το όνομά του συνδέεται άμεσα με τη διαφύλαξη του έργου του Σούμπερτ. Διατηρώντας παγκοσμίως τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του συνθέτη, απέτρεψε το διασκορπισμό και την καταστροφή τους, ενώ παράλληλα συνέβαλε αποφασιστικά στην προβολή και τη μελέτη του υλικού που είχε συγκεντρώσει. Κληροδότησε 200 αυτόγραφα του συνθέτη στον Δήμο της Βιέννης. Το 1884 υποστήριξε την πρωτοβουλία και εν συνεχεία την πραγματοποίηση της συνολικής έκδοσης των έργων του Σούμπερτ. Γι’ αυτό και το 1997, έτος Σούμπερτ, κατά την επέτειο της συμπλήρωσης 200 χρόνων από τη γέννηση του συνθέτη, η πόλη της Βιέννης και η Δημοτική και Κρατική Βιβλιοθήκη τίμησε παράλληλα και τον Νικόλαο Δούμπα, δημοσιεύοντας τη βιογραφία του και λεπτομερή περιγραφή του συλλεκτικού του έργου. Στο Λεύκωμα που εκδόθηκε τότε, με την εικόνα του Δούμπα στην μπροστινή όψη και του Σούμπερτ στην πίσω, υπήρχε η αφιέρωση «… από τον Δήμο της Βιέννης με ευγνωμοσύνη και εκτίμηση προς τον επιφανή αυτόν Έλληνα, τον Νικόλαο Δούμπα».

Η Δυναστεία των Δούμπα «Οι Έλληνες Ευεργέτες της Βιέννης και Μαικήνες των Τεχνών»

Η Δυναστεία των Δούμπα κυριάρχησε στην Αυστροουγγαρία για περίπου δύο αιώνες. Οι δωρεές της οικογένειας Δούμπα κοσμούν μέχρι σήμερα την Αυστρία, με σπουδαιότερη το Μέγαρο Μουσικής της Βιέννης. Γι’ αυτό σήμερα το Μέγαρο της Βιέννης είναι διακοσμημένο με ελληνικά αγάλματα και ιωνικού ρυθμού κίονες, ενώ ο δρόμος μπροστά από το Μέγαρο φέρει το όνομά τους (Dumba Strasse). Ο Νικόλαος Δούμπας θεωρείται μαικήνας των τεχνών στη Βιέννη καθώς η προσφορά του στο χώρο των τεχνών είναι ανεκτίμητη.

«Στέργιος Δούμπας»

Η οικογένεια Δούμπα κατάγεται από τη Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου όμως λόγω της λεηλασίας της από μουσουλμάνους αλβανούς το 1770 μετοίκησε στο ορεινό χωριό Βλάστη της Κοζάνης (παλαιότερη ονομασία Μπλάτσι), μόλις 24 χιλιόμετρα από την Πτολεμαΐδα. Εκεί γεννήθηκε ο Στέργιος Δούμπας το 1794 αλλά εξαιτίας πάλι των τουρκαλβανικών διωγμών κατέφυγε μαζί με τον χρυσοχόο πατέρα του Μιχαήλ και τους αδελφούς του Θεόδωρο και Νικόλαο στις Σέρρες. Ακολουθώντας τα μεγάλα καραβάνια των βλαχοφώνων της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, έφτασε το 1815 στη Βιέννη της Αυστροουγγαρίας για να εργαστεί στην εμπορική επιχείρηση του μετέπειτα πεθερού του, Μιχαήλ Κούρτη.

Το 1817 σύστησε μαζί με τους δύο αδελφούς του τον εμπορικό οίκο «Αυτάδελφοι Μιχαήλ Δούμπα» και επιδόθηκαν με μεγάλη επιτυχία στο εμπόριο του βάμβακος. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφεραν εκ του μηδενός να δημιουργήσουν τεράστιες επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Ο εμπορικός οίκος των Δούμπα αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους από τους εκατό περίπου ελληνικούς οίκους που δραστηριοποιούνταν στη Βιέννη. Ανάμεσα τους ήταν οι οίκοι των Κούρτη, Δούκα, Τύρκα, Σπίρτα, Ντίρα, Γύρα, Κάπρα, Τοσίτσα, Χριστομάνου, Τζόττα, Μανούση, Ανδράση, Δήμητσα, Χερτούρα, Οικονόμου και πολλών ακόμα ελλήνων επιχειρηματιών. Βαθμιαία ο Στέργιος επιδόθηκε και σε τραπεζικές εργασίες αποκτώντας πολύ μεγάλη περιουσία.

Ο Στέργιος Δούμπας διετέλεσε πρόεδρος της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Βιέννης για πολλές δεκαετίες αναδεικνύοντας την σε ακμαιότερη από όλες τις άλλες ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού. Κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τη Φιλική Εταιρία και προσέφερε τόσο μεγάλα ποσά, ώστε κάμφθηκε οικονομικά. Όταν αργότερα αναδημιουργήθηκε, έγινε δεκτός στην ανώτερη τάξη της καισαροβασιλικής μοναρχίας των Αψβούργων με τον τίτλο του βαρόνου.

Η οδύσσεια του βλαχόφωνου ελληνισμού της FYROM μέσα από τα τραγούδια τους

Γραμμουστιάνοι της διασποράς (FYROM) 

Οι βλαχόφωνοι Έλληνες των Σκοπίων τραγουδούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθώς ζουν ανάμεσα σε αλλοεθνείς... 

Ο βλαχόφωνος Ελληνισμός των Σκοπίων, μακριά από την ομπρέλα της επίσημης Ελλάδας και ανάμεσα σε αλλοεθνείς (Βούλγαρους, Σλάβους, Τουρκαλβανούς) ανέκαθεν είχε προβλήματα.

Άνθρωποι νοικοκυραίοι και δουλευταράδες καθώς ήτανε, έφτιαχναν περιουσίες και εύκολα οι αλλοεθνείς επιβουλεύονταν αυτές.

Σήμερα, το επίσημο κράτος των Σκοπίων και με την προτροπή της Ρουμανίας τους έδωσε την χαριστική βολή....ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΙ "ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ" αλλά ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

Επιχειρούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο των Ελληνόβλαχων και σε ένα βαθμό το έχουν καταφέρει.

Και οι Ελληνοβλάχικοι πληθυσμοί της γείτονος χώρας, συνεχίζουν τον μοναχικό τους δρόμο στο άγνωστο.... με την επίσημη Ελλάδα να τους έχει μονίμως γυρισμένες τις πλάτες και την Ρουμανία να προσπαθεί να τους προσεταιριστεί με κάθε μέσο!!!

ΠΟΣΟ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ;;;;;;

Στο Κρούσοβο την μικρή Ελλάδα

Ακόμα και οι ίδιες οι σκοπιανές πηγές παρουσιάζουν την Μακεδονική παράδοση, μέσα από την αψευδή γλώσσα των δημοτικών τραγουδιών, όπως είναι 
το παρακάτω, που περιέχεται στη 
σελίδα 599 του βιβλίου:

«ΙΛΙΝΤΕΝ 1903», που εκδόθηκε στα Σκόπια το 1970, από το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας των Σκοπίων [Mihailo Apostolski, Ilinden 1903, Skopje: Institut za nacionalna istorija, 1970, p.599] και που άθελά του, 

παρουσιάζει την αλήθεια:

''Огн гори во Крушво

Во Крушoво - грчка мала

Зад Крушoво Мечкин камен

Бој се бие Питу Голи

Со момчиња шест иљади''

Μετάφραση:

Στο Κρούσοβο καίει φωτιά

Στο Κρούσοβο - την μικρή Ελλάδα

Πίσω από το Κρούσοβο στο Μετσκιν Καμεν

ο Πίτο Γούλη ρίχνεται στη μάχη

με έξι χιλιάδες παλικάρια

~~~

Fire burns in Krushevo,

In Krushevo, [which is a] miniature of Greece,

Behind Krushevo [is] the Bear’s Rock

[Where] Pitu Guli and 6,000 young men 

threw themselves to combat.

Βέβαια, οι γνωστοί παραχαράκτες έχουν αλλάξει τον στίχο ''Во Крушoво - грчка мала'' = Στο Κρούσοβο - την μικρή Ελλάδα'' στην προσπάθεια τους να διαστρεβλώσουν την ιστορική αλήθεια! Σήμερα τραγουδιέται έτσι:  Εδώ

...ο στίχος μετατράπησε σε : ''Στο Κρούσοβο πυκνή ομίχλη'' (!)

Во Крушево - грчка мала

Για ελληνικά: 
Στο Κρούσοβο την μικρή Ελλάδα

Дури и скопските извори ја кажуваат Македонската традиција преку искрениот јазик на народните песни, како што е подолу наведената, која што се наоѓа во книгата ``Илинден 1903`` стр. 599, книга што е издадено во Скопје во 1970 година од институтот на националната историја на Скопје (ФИРОМ), каде што несвесно ни ја претставува вистината:

''Оган гори во Крушово
Во Крушово - грчка мала
Зад Крушово Мечкин камен
Бој се бие Питу Гули
Со момчиња шест иљади''

Mihailo Apostolski, Ilinden 1903, Skopje: Institut za nacionalna istorija, 1970, p.599.

Се разбира, познатите фалсификатори, го променија стихот  ''Во Крушево Грчка мала'' (=Στο Κρούσοβο την μικρή Ελλάδα), во нивниот обид да ја искриват вистинската историја. Денес се пее вака:  http://www.youtube.com/watch?v=Vc6tNbz-MkE

...стихот се промени во: ''Во Крушево густа магла''

Απογραφή «ΟΜΟΝΟΙΑΣ»: Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα απαριθμεί 286.852 μέλη!

Ηχηρό ΚΑΙ το ελληνοβλαχικό χαστούκι 

σ εκείνους που αγωνίζονται για την διαφορετικότητα των Βλάχων από τον Ελληνικό Εθνικό Κορμό. 

Οι βλαχόφωνοι ήταν και θα είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Β. Ηπείρου !  

Με ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα 11/12/2013, η οργάνωση της Ελληνικής Μειονότητας ΟΜΟΝΟΙΑ, έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα της ανεξάρτητης απογραφής που διενήργησε για τον προσδιορισμό του πραγματικού αριθμού των μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας της Αλβανίας. Υπενθυμίζουμε ότι η ιστορική οργάνωση των Ελλήνων αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτόνομη απογραφή μετά την άρνηση της Αλβανικής πολιτείας να διενεργήσει μια ελεύθερη απογραφή βάσει αυτοπροσδιορισμού των πολιτών, ενώ ταυτόχρονα έβαλε μια σειρά από περιορισμούς που επί της ουσίας ποινικοποιούσαν την εθνικό και θρησκευτικό αυτοπροσδιορισμό.

Η ανακοίνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αναφέρει:

Δελτίο Τύπου

Θέμα: Κοινοποίηση γενικών αποτελεσμάτων της διαδικασίας Καταγραφής Μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, από την Ειδική Γραμματεία Καταγραφής.

Πισοδέρι

Το Πισοδέρι είναι ένα πανέμορφο ορεινό, ιστορικό βλαχοχώρι του Νομού Φλώρινας, χτισμένο στις πλαγιές του Βαρνούντα σε υψόμετρο 1420 μέτρων.

Αξίζει να παρακολουθήσετε τα παρακάτω βίντεο: 

Η Συνθήκη του Σεν Ζερμαίν-αν-Λεϊέ του 1919 και η Επίσημη ονομασία των Σκοπίων *

Ευρωπαϊκή Ένωση: Δυο Μέτρα και δύο Σταθμά στο Θέμα της Ονομασίας

Του Μάρκου Τέμπλαρ

Στο Δίκαιο των Επιχειρήσεων, ο κανόνας nemo dat quod non habet σημαίνει πως κανείς δεν μπορεί να δώσει αυτό που δεν έχει. Ο κανόνας αυτός ισχύει όταν ένας πωλητής προσπαθεί να πείσει κάποιον ότι έχει δικαιώματα σε περιουσία που ο πωλητής στην πραγματικότητα δεν έχει. Η αρχή αυτή χρειάζεται ιδιαίτερη εξέταση. Ο κανόνας περί κλοπιμαίων ισχύει ακόμη και όταν ο καλόπιστος αγοραστής δεν γνωρίζει ότι ο πωλητής δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει την συναλλαγή. Έτσι, εφόσον τα εμπορεύματα έχουν κλαπεί, ο αγοραστής δεν γίνεται ιδιοκτήτης, ακόμη και αν δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η περιουσία έχει κλαπεί. Επομένως το πρόσωπο που δεν είναι ο ιδιοκτήτης του εμπορεύματος ή της περιουσίας και που κατά συνέπεια είναι ένας κλέφτης, δεν μπορεί να μεταφέρει τα κλοπιμαία σε άλλο πρόσωπο εκτός αν έχει την άδεια από τον πραγματικό ιδιοκτήτη. Το ίδιο ισχύει και στο Διεθνές Δίκαιο.

Η νομική υπόσταση κάθε χώρας αναγνωρίζεται ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Στην περίπτωση της διαφωνίας στο θέμα του ονόματος μεταξύ Σκοπίων και η Ελλάδας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δέχτηκε, επειδή η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε ότι......

το όνομα Μακεδονία, τα παράγωγά του, και οτιδήποτε έχει να κάνει μ’ αυτό – από ιστορικής, κοινωνικής, ακόμα και πνευματικής πλευράς-ανήκουν στην Ελλάδα κληρονομικά, ότι τα Σκόπια δεν μπορούν να φέρουν το ίδιο όνομα χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη του ονόματος. Δεδομένου ότι ο ιδιοκτήτης δεν επιτρέπει σε καμία άλλη χώρα να μεταχειριστεί το όνομα, τα Σκόπια έπρεπε να βρουν άλλο όνομα και παράγωγά του για τη χώρα τους. Θεωρώντας τα κράτη νομικά πρόσωπα «κατά πλάσμα δικαίου» τα προαναφερθέντα μπορούν να εφαρμοστούν σε σχέσεις μεταξύ τους. Το το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, εφ’ όσον η Ελλάδα επέμενε, συμφώνησε στην έκδοση ψηφισμάτων που αποτελούν νομικά έγγραφα.

Το Ψήφισμα 817/93 προτρέπει τα μέρη να συνεχίσουν να συνεργάζονται για να καταλήξουν σε ταχεία επίλυση της διαφοράς τους, ενώ οι δύο χώρες πραγματοποιούν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, με στόχο την εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης στο ζήτημα του ονόματος. Σύμφωνα με το ψήφισμα 817 (1993), τα Σκόπια αποδέχτηκαν να χρησιμοποιούν την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ή «ΠΓΔΜ». Η Ενδιάμεση Συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ εξηγεί τη σχέση των δυο χωρών ως προς το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γίνεται κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

~ Η συνέχεια: Εδώ

ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ

Το θέμα που με απασχόλησε όταν αποφάσισα να γράψω για τους Βλάχους, ήταν το ζήτημα της καταγωγής τους. Πολλές φορές έχουμε χαρακτηρίσει κάποιον "βλάχο", "καράβλαχο", "μπουρτζόβλαχο" εννοώντας άνθρωπο αγράμματο, άξεστο και χοντροκομμένο. Ήρθε ή ώρα να ξεκαθαριστεί η αλήθεια, γιατί θεωρώ ανεπίτρεπτο ένα τόσο ιστορικό κομμάτι του ελληνισμού, που έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην πνευματική του εξέλιξη, να κατέχει στο μυαλό μας μια τόσο χαμηλή θέση. Έχουν γίνει δέκτες απίστευτης προπαγάνδας για τη δήθεν σλαβική καταγωγή τους, που την έχουμε –από άγνοια- υιοθετήσει και εμείς οι ίδιοι προς μεγάλη χαρά των γραικύλων και των ανθελλήνων.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από την καταγωγή τους για την οποία πολύ μελάνι έχει χυθεί. Βλάχοι είναι οι πληθυσμοί που κατοικούν στα ορεινά χωριά της Μακεδονίας, Πίνδου, Ηπείρου, και που πλέον στο πέρασμα των αιώνων διασκορπίστηκαν σχεδόν σε όλη την κεντρική και βόρεια Ελλάδα. Η ετυμολογία της λέξης "Βλάχος" θεωρείται πως προέρχεται από τη Γερμανική λέξη "Wahlvolc", "Βάλλους", όπου έτσι αποκαλούσαν τους λατινόφωνους. Είναι γνωστοί και ως Μογλενίτες, Καράβλαχοι, Κουτσόβλαχοι, Μαυρόβλαχοι, ή Σαρμανιώτες. Πολλές φορές όμως αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Armanji (Αρμάνοι) από το Romanus cives, το διάταγμα του Καρακάλα το 212 μχ, όπου γενικεύτηκε το δικαίωμα του Ρωμ. πολίτη και στις χώρες που ήταν ρωμ. επαρχίες.

Ιστορικά, και σύμφωνα με τις τελευταίες πλέον επίσημες μελέτες, αποδεκτή θεωρείται πλέον η άποψη του κυρίου Αντώνη Κεραμόπουλου, διακεκριμένου ακαδημαϊκού και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δεν τίθεται θέμα αποίκησης από Λατίνους ή Ρουμάνους, αλλά σταδιακού εκλατινισμού των Ελλήνων από τις ρωμαϊκές λεγεώνες, που στα αχανή σύνορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στρατολογήθηκαν μαζί με άλλους λαούς που υπάγονταν σε αυτή, ως συνοριοφύλακες, πολεμιστές και στρατιώτες. Η λατινική γλώσσα ήταν ο μοναδικός συνδετικός κρίκος επικοινωνίας μεταξύ τους λόγω της πολυγλωσσίας των λαών, αν και σταδιακά η κάθε περιοχή αφομοίωσε τη λατινική, ενσωματώνοντας την αργότερα στα δικά της γλωσσικά στοιχεία. Αυτό εξηγεί και τις γλωσσικές ομοιότητες που υπήρχαν στις διάφορες γλώσσες που δέχτηκαν τη λατινική και την ΄΄ανακάτεψαν΄΄ με τη δικιά τους γεννώντας σταδιακά ένα νέο γλωσσικό ιδίωμα. Μιλάμε απλά για γλωσσικές ομοιότητες, και όχι για κάποια συγγένεια μεταξύ λαών. Εκεί δηλαδή που στήριξαν οι σλαβικές προπαγάνδες τα επιχειρήματα τους, προσπαθώντας να συσχετίσουν την Ελλάδα και τους Βλάχους με τους Ρουμάνους. Κάνω την αρχή από δω λοιπόν, για να ασχοληθώ πιο αναλυτικά αργότερα.

~ Η συνέχεια: Εδώ

Η γεωγραφική σημασία του όρου Αλβανία - Milan pl. Šufflay

Ο Κροάτης Milan plemeniti Šufflay ήταν ιστορικός και πολιτικός. Θεωρείται από τους ιδρυτές της Αλβανολογίας. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της κροατικής εθνικής ιδέας γι αυτό και εκδιώχθηκε από το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, στη συνέχεια η δολοφονία του έκανε την υπόθεση του γνωστή διεθνώς.

Kαθιέρωσε την λεγόμενη «Γραμμή Šufflay» που δίνει μια εικόνα του όρου Αλβανία κατά το Μεσαίωνα (πριν την άφιξη των Τούρκων) με σκοπό να αποδείξει ότι η Σερβία δεν είχε καμία ιστορική αξίωση στην συγκεκριμένη περιοχή. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν φιλοαλβανός και εξυπηρετούσε τις αυστροουγγρικές επιδιώξεις στα Βαλκάνια [βλ. Εδώ]. Παρά ταύτα, η «Γραμμή Šufflay» μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για τα νότια εθνολογικά όρια των Σκιπτάρων [των Γκέγκηδων, δηλαδή των πραγματικών Αλβανών, βλ. Εδώ]  και φανερώνει την ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου. Την εποχή εκείνη άλλωστε ήταν εμφανέστατος ο ελληνικός χαρακτήρας της οπότε ήταν αδύνατο να τον αμφισβητήσει επειδή θα έχανε εντελώς την αξιοπιστία του!

Στην φωτο βλέπουμε την γεωγραφική σημασία του όρου Αλβανία σύμφωνα με τον Milan pl. Šufflay.

Ο όρος Αλβανία είναι όρος με γεωγραφική και όχι εθνολογική σημασία. Η λέξη σημαίνει Λευκή Χώρα από το λατινικό ΑΛΜΠΑ : λευκή. 

Ο όρος Αρβανίτης όμως -που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους, τους Σπετσιώτες και πολλούς κατοίκους των Μεσογείων- (όπως και ο όρος Αρβανιτόβλαχος που αφορά βλαχόφωνες πληθυσμιακές ομάδες) προέρχονται από τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα από τη λέξη "Άρβανον", τοπωνύμιο της Βορείου Ηπείρου, που το βρίσκουμε ήδη από τον 11ο αιώνα στα κείμενα της Άννας Κομνηνής. 

Από το Άρβανον, δηλαδή από την Ελληνικοτάτη Βόρειο Ήπειρο [βλ. Εδώ], κατέβηκαν σε πόλεις και νησιά της Νοτίου Ελλάδος ελληνικοί πληθυσμοί (τόσκηδες) που μιλούσαν αρβανίτικα...

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Tου Σταύρου Καρκαλέτση *

Ένα από τα πλέον άγνωστα τμήματα των εκτός Ελλάδας Ελλήνων, είναι αυτό που κατοικεί στη FYROM, στα σημερινά Σκόπια. Θα τολμούσα να ισχυριστώ πως δεν πρόκειται απλώς για ''άγνωστο'' αλλά και ''ανεπιθύμητο'' για τον μικροαθηναικό ενδοτισμό κομμάτι του Ελληνισμού. Το πολιτικό αδιέξοδο στις σχέσεις των Σκοπίων με την Ελλάδα, η επιθετική σκοπιανή ιδεολογία του ''μακεδονισμού'', και η παραδοσιακή έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο από το ελληνικό κράτος όσο και από την ακαδημαϊκή κοινότητα, συνέβαλαν στην άγνοια της ιστορίας τους αλλά και της σύγχρονης παρουσίας τους. Υπάρχει όμως Ελληνισμός στα Σκόπια, την ώρα που κάποιοι στην Αθήνα ετοιμάζονται για τις νέες εκπτώσεις με τίτλο ''Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας''.

Κατά το 19ο αιώνα, ο ελληνικός αυτός πληθυσμός κατοικούσε κατά πλειονότητα στην περιοχή της Πελαγονίας, που περιλαμβάνει την Οχρίδα (Αχρίδα), το Μοναστήρι, τη Γευγελή, και τη Στρώμνιτσα. Τα βόρεια όριά του, που ταυτίζονταν με τα όρια της ιστορικής Μακεδονίας, ήταν το Κρούσοβο και το Πρίλεπο. Οι πρώτες εθνικές συγκρούσεις άρχισαν το 1870, με τη δημιουργία της βουλγαρικής Εξαρχείας και με την απόπειρα των Βούλγαρων εθνικιστών να αποσπάσουν τους σλαβόφωνους ελληνικούς πληθυσμούς από την επιρροή του ελληνόφωνου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο σλαβόφωνος πληθυσμός διασπάστηκε. Ένα μέρος, οι βουλγαρίζοντες, προσχώρησε στην Εξαρχία, ενώ ένα άλλο σημαντικό μέρος παρέμεινε πιστό στην ελληνική ιδέα και στο Πατριαρχείο.

Ένα άρθρο-απάντηση στους ψευδο-Μακεδόνες

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο-απάντηση στα λεγόμενα του καθηγητή Victor Friedman σχετικά με τη «Μακεδονία» μας έστειλε ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, Συντονιστής του ΣΑΕ των ΗΠΑ με τη συμβολή του Marcus A. Templar, Ειδικού Επιστήμονα-Βαλκανιολόγου. Διαβάστε όσα λέει για την προέλευση των δήθεν «Μακεδόνων» σε ένα άρθρο που έχει πραγματικό ιστορικό, αλλά και γεωπολιτικό ενδιαφέρον.

«Ο Δρ. Victor Friedman, o επονομαζόμενος “ειδικός” γλωσσολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο, σε συνέντευξή του με τον Christofer Deliso του Balkanalysis.com στη Μακεδονία δηλώνει: “Ήταν πάντοτε έτσι, από τότε που οι σύγχρονοι Μακεδόνες άρχισαν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Οι Έλληνες αρνούνται την ύπαρξη της μακεδονικής μειονότητας από τότε που απέκτησαν το Ελληνικό Τμήμα της Μακεδονίας με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, μετά το Β’ Βαλκανικό πόλεμο (1913)”. Ακόμη και αν ο Δρ. Friedman προσπαθεί να μας δώσει την αίσθηση ότι ο ίδιος είναι εξειδικευμένος Καθηγητής των σλαβικών και βαλκανικών γλωσσών του Τμήματος Σλαβικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, η απάντησή του στα ερωτήματα του Christopher Deliso μας κάνει όλους να αμφιβάλλουμε ακόμη και για τις στοιχειώδεις Βαλκανικές Ιστορικές του γνώσεις. Συνεπώς, φρόνιμο θα ήταν να θυμίσουμε στον καλό Καθηγητή μερικά γεγονότα σχετικά με τα Βαλκάνια.