.JPG) |
| Ο Άγιος Νεομάρτυς Νικόλαος ο εκ Μετσόβου |
Οι Βλάχοι, παρόλες τις πιεστικές προπαγανδιστικές μεθοδεύσεις, έμειναν σταθεροί στην ορθόδοξο πίστη και πάντα αναφέρονταν στο Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο ως τη μόνη πνευματική και εθνική τους Αρχή. Χιλιάδες Ορθοδόξων Βλάχων με αναφορές σφραγισμένες και νόμιμα επικυρωμένες αναφέρονται στη Μητέρα Εκκλησία και δηλώνουν με συγκινητικές εκφράσεις την αφοσίωση τους σ αυτήν καθώς και γενικότερα στην Ορθοδοξία.
Ενδεικτικά καταχωρίζονται ορισμένα αποσπάσματα από αυτές:
''Ελληνόβλαχοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί του Κρουσόβου της αναξιοπαθούσης εσχατιάς του ελληνισμού... στερρώς εχομένης της πατρώας θρησκείας και γλώσσης, τέκνα πειθήνια και αφοσιωμένα τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία,... κατηγορηματικώς και ακραδάντως διακηρύττομεν την μέχρις αίματος αφοσίωσιν ημών εις την αγίαν του Χριστού Ορθόδοξον Εκκλησίαν εν η έφυμέν τε και ετράφημεν...''. Συνακόλουθα δε ''...Εν τη Υμετέρα Θειοτάτη Παναγιότητι και τη περί Αυτήν Ιερά Συνόδω ευρήσομεν τον τεταγμένον υπό του ιερού νόμου μετ' αυταπαρνήσεως προστάτην των απαραγράπτων ημών δικαίων...''. [16]
Σε διαμαρτυρία των Βλάχων του Μοναστηρίου διακηρύσσεται:
''...Ουδείς πλούτος, ουδεμία δύναμις, θ' αποσπάση ποτέ ημάς από των αγκαλών της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ήτις από αμνημονεύτων χρόνων εγαλούχησε και εξέθρεψεν ημάς πνευματικώς...''.[17]
Τέλος οι Ελληνοβλάχοι κάτοικοι της πόλεως Σερβίων της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης αναφωνούν:
''...διακηρύττομεν στεντορείως ότι πατροπαραδότως, απ' αιώνων, εσμέν Ορθόδοξοι Έλληνες αφωσιωμένοι ακραδάντως τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω και τη φιλοστοργοτάτη ημών Μητρί Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία τη γαλουχησάση ημάς, δια των θείων ναμάτων της αμωμήτου ημών ορθοδόξου πίστεως, και εμπνευσάση την μητρικωτάτην στοργήν, αφ' ης ουδείς ουδέποτε αποχωρίσει ημάς ειμή μόνον ο θάνατος''.[18]
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, γνωρίζοντας τα αισθήματα, την ανατροφή και τις παραδόσεις των Βλάχων, αρνήθηκε να ικανοποιήσει τα αιτήματα της προπαγάνδας, της εισαγωγής δηλ. της ρουμανικής γλώσσας στη λατρεία και στα σχολεία, πρώτον γιατί δεν προέρχονταν από τους ίδιους τους Βλάχους, ως αιτήσεις των ορθοδόξων χριστιανών προς την εκκλησιαστική τους αρχή, αλλά από ξένη πολιτική αρχή, η οποία μόνη της ανέλαβε καθήκοντα αντιπροσωπεύσεως αυτών των χριστιανών, αν και η εκκλησιαστική υπαγωγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ήταν δεδομένη. Δεύτερον, γιατί το μεγαλύτερο μέρος των Βλάχων όχι μόνον αιτήσεις για τη μεταβολή της γλώσσας στη λατρεία και στα σχολεία δεν υπέβαλε, αλλά αντίθετα με αγανάκτηση απέκρουσε αυτές τις εισηγήσεις, οι οποίες απέβλεπαν στο να τους διαιρέσουν από τους ελληνόφωνους ορθοδόξους χριστιανούς, με τους οποίους είναι άμεσα συνδεδεμένοι.[19]
Σε εμπεριστατωμένο με ημερομηνία 17 Σεπτεμβρίου 1905 υπόμνημα που έστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ' στους πρεσβευτές Αυστρίας, Ρωσίας, Αγγλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας τονίζει ότι οι Βλάχοι:
''...εισίν Έλληνες, μη διακρίνοντες εαυτούς από των άλλων αδελφών αυτών Ελλήνων, μεθ' ων ήσαν και εισίν αδιασπάστως συνδεδεμένοι δια της ορθοδόξου θρησκείας και ελληνικής γλώσσας, ης χρήσιν ποιούνται εν τη Εκκλησία και τω Σχολείω, υπαγόμενοι δε εις την πνευματικήν δικαιοδοσίαν της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως...''[20]
Ο ίδιος ο Πατριάρχης σε πατριαρχικό τακρίριο, που έστειλε την 27 Ιουνίου 1905 στον υπουργό Παιδείας της οθωμανικής κυβέρνησης Αβδουρραχμάν υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι
''...Οι Ελληνόβλαχοι ουδεμίαν εδέχθησαν ή δέχονται διάκρισιν μεταξύ αυτών και των Ελλήνων, Έλληνες και αυτοί όντες και Έλληνας εαυτούς κηρύσσοντες. Μίαν δ' είχον και έχουσι γλώσσαν, την Ελληνικήν, εν τε τω ιερώ ναώ, τω σχολείω, τη συναλλαγή και τω εμπορίω και εν αυτή έτι τη οικογενεία, καθόσον σπανίως ευρεθήσεται και εν ταις λαϊκαίς τάξεσιν έτι ανήρ ή γυνή, μη γινώσκοντες και λαλούντες ελληνικά...''[21]
Παραπομπές
[16] ΕΑ 27(1907), σσ. 261-262.
[17] ΕΑ 27(1907), σσ. 478-480.
[18] ΕΑ 27(1907), σσ. 264-265.
[19] Μιχ. Γ. Τρίτου, Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ' και το Κουτσοβλαχικό Ζήτημα, Ιωάννινα 1994, σ. 261.
[20] Επίσημα έγγραφα περί της εν Μακεδονία οδυνηράς καραστάσεως, εν Κωνσταντινουπόλει 1906, σσ. 100-108.
[21] Ό.π., σσ. 101-104.
Πηγή: Μιχαήλ Γ. Τρίτου, ''Βλάχοι: Μαρτυρία Ορθοδοξίας, Ελληνισμού και Πολιτισμού'', Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 30-33.
* Οι επισημάνσεις είναι δικές μας.
~ Σχετικές αναρτήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.