Του Κ. Βακαλόπουλου
Σύμφωνα με την ισχύουσα διοικητική διαίρεση της Μακεδονίας, στα τέλη του 19ου αιώνα τα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηριού αποτελούσαν τον κυρίως κορμό του μείζονος μακεδονικού χώρου.
Το βιλαέτι της Θεσσαλονίκης χωριζόταν στα σαντζάκια Δράμας (καζάδες Δράμας, Πραβίου, Σαρισαμπάν, Καβάλας, Θάσου), Σερρών (καζάδες Άνω Τζουμαγιάς, Ράζλογκ, Νευροκοπίου, Πετριτσίου, Δεμίρ Χισάρ, Σερρών) και Θεσσαλονίκης (καζάδες Στρώμνιτσας, Καφαντάρ, Δοϊράνης, Γευγελής, Γιαννιτσών, Αβρέτ Χισάρ, Λαγκαδά, Βοδενών, Βεροίας, Κατερίνης, Κασσανδρείας, Αγ. Όρους, Θεσσαλονίκης).
Μέσα στη Δράμα λειτουργούσε ήδη από το 1871-1872 ένα ελληνικό σχολείο, αλλά στα 1876 μνημονεύονται στην ίδια πόλη αλληλοδιδακτικό σχολείο, αρρεναγωγείο και παρθεναγωγείο.
Στα 1874 ιδρύθηκε και η «Φιλοπροοδευτική Αδελφότητα Δράμας», η οποία συγκέντρωνε ευάριθμα μέλη. Την ίδια περίπου εποχή άρχισαν να λειτουργούν τα πρώτα σχολεία αρρεναγωγεία, παρθεναγωγεία και «ελληνικά σχολεία» στην Χωριστή ή Τσατάλτζα, στο Δοξάτο, στην Προσωτσάνη, αλλά και στα γύρω χωριά. Στην κωμόπολη του Πραβίου υπήρχε στα 1871-1872 ένα αρρεναγωγείο με 100 μαθητές, που ενισχυόταν υλικά από τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Σερρών.
Στα 1876 ιδιαίτερη δραστηριότητα είχαν αναπτύξει στην Καβάλα διάφορα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το «ελληνικό σχολείο» αρρένων, το αλληλοδιδακτικό και το παρθεναγωγείο. Στις αρχές του 1878 δημιουργήθηκε η «Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης» Καβάλας και ένα χρόνο αργότερα η «Φιλόμουσος Αδελφότης Μακεδονία».
Ανάλογη υπήρξε και η παρουσία των ελληνικών σχολείων στη Θάσο καθώς και του εκεί φιλεκπαιδευτικού συλλόγου «Φοίνιξ» (1875).
Ήδη στα 1860 σημειώνονται τρία ελληνικά σχολεία στο Νευροκόπι, τα οποία στεγάζονταν σ’ ένα κτίριο, που είχε ανεγερθεί με την οικονομική ενίσχυση του Ηπειρώτη ευεργέτη Αναστάσιου Τσούφλη.
Στο Μελένικο, όπως μνημονεύθηκε και στο πρώτο κεφάλαιο, η ελληνική εκπαίδευση υπήρξε ιδιαίτερα ανθηρή, ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα. Από το 1840 υπήρχε στο Μελένικο το ελληνικό τυπογραφείο του Δημήτριου Καλαμπακίδη. Κατά το σχολικό έτος 1873-1874 λειτούργησαν «ελληνικό σχολείο» με 45 μαθητές, παρθεναγωγείο με 50 μαθήτριες και ένα αλληλοδιδακτικό σχολείο με 120 μαθητές.
Στο Σιδηρόκαστρο (Δεμίρ Χισάρ) ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό σχολείο στα 1832 και στα 1844 λειτούργησε και «ελληνικό σχολείο».
Από το 1841 χρονολογείται στην Αλιστράτη η παρουσία του ονομαστού εκπαιδευτηρίου αρρένων, της «Κεντρικής Ελληνικής Σχολής », πρώτο σχολάρχη τον Δ. Καλαμπακίδη από το Μελένικο, ενώ στα 1874 ιδρύθηκε το φιλεκπαιδευτικό σωματείο «Συντηρητική Αδελφότης Αμφίπολις».
.JPG)
.jpg)
.jpg)
