ΟΙ ΑΡΕΙΜΑΝΙΟΙ ΒΛΑΧΟΙ (1)

  Οι βλαχόφωνοι Έλληνες συγκεντρώνουν στους καιρούς μας το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον ξένων κέντρων τα οποία θεωρούν -και εργάζονται να αποδείξουν- ότι οι Βλάχοι, παρότι είναι αφοσιωμένοι στον ελληνισμό, ανήκουν σε ξεχωριστό έθνος και, γι’αυτό, χρειάζονται ανάδειξη, προστασία και ενίσχυση αυτής της υποτιθεμένης ξεχωριστής εθνικής τους ταυτότητας. Ανεξάρτητα από την ποιότητα των προθέσεών τους και τον βαθμό του μεταξύ τους συντονισμού, οι προστάτες των Βλάχων καθιστούν αντικειμενικά φανερό, εξ αποτελέσματος, ότι όλες οι ενέργειές τους συγκλίνουν στον κατακερματισμό του ελληνικού έθνους, στην σταδιακή αποδόμησή του και στην διολίσθησή του σε μια κινουμένη άμμο αλληλοϋποβλεπομένων λαϊκών ομάδων, που μοιραία θα αυτοτροφοδοτούν αμοιβαία την εσωστρέφεια, τη φοβία και την καχυποψία. ΄Αλλωστε, από τον καιρό του Ομήρου έως σήμερα, οι Έλληνες έχουμε μακρά παράδοση εμφυλίων ερίδων, ανοικτών ή συγκεκαλυμμένων. Νωπά δείγματα εμφυλίων συγκρούσεων είναι οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, οι τακτικές καταλήψεις και καταστροφές των Πανεπιστημίων, τα μπλόκα στους δρόμους, στα λιμάνια και στους συνοριακούς σταθμούς, οι περιοδικοί βανδαλισμοί σε βάρος ιδιωτικών αυτοκινήτων και καταστημάτων, ο εμπρησμός της Αθήνας τον Δεκέμβριο 2008 κ.ά. Κατά τη διάρκεια της Εθνεγερσίας, εξ άλλου, οι επαναστατημένοι Έλληνες δεν πολεμούσαν μόνον τους Τούρκους αλλά βρήκαν τον καιρό και να σκοτώνονται μεταξύ τους σε τρεις εμφυλίους πολέμους!

Στόχος της ξένης φροντίδας δεν είναι μόνον οι Βλάχοι. ΄Ετσι:

-          Κάθε χρόνο, επί δεκαετίες, η ετησία έκθεση του αμερικανικού Σταίητ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον Κόσμο «διαπιστώνει» σταθερά ότι στην Ελλάδα υπάρχουν «εθνικές μειονότητες» Βλάχων, Μακεδόνων, Τούρκων, Αλβανών και Ρομά, τους οποίους το ελληνικό Κράτος «αρνείται επίμονα να αναγνωρίσει, δεν προστατεύει και τακτικά καταπιέζει».

-          Το ίδιο ισχυρίζονται επίσημα τα Σκόπια και η Τουρκία, η εμπειρογνώμων του ΟΗΕ MacDugal, πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αρκετοί Έλληνες διανοούμενοι ταγμένοι στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παράλληλα σε ένα ιδιαίτερα δυναμικό και ισχυρά δικτυωμένο τμήμα της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας, της διανόησης και της δημοσιογραφίας επικρατεί μια σχολή νεωτερικών η οποία, εν ονόματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της Δημοκρατίας και της ειρήνης, κηρύσσει ότι:

1.             Το ΄Εθνος αποτελεί μια «φαντασιακή κοινότητα» την οποία εκ των υστέρων κατασκεύασαν τα διάφορα Κράτη και εκτρέφει τον εθνικισμό, ο οποίος τελικά οδηγεί σε πολέμους ή συνεχώς σε συγκρούσεις χαμηλότερης αλλά καταστρεπτικής έντασης.

2.             Οι πεφωτισμένοι πρέπει να ξαναγράψουν την Ιστορία των Λαών απαλλαγμένη από γεγονότα και παραδόσεις που προκαλούν μίσος κατά των άλλων Λαών. Είναι γνωστό το παράδειγμα του βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ τάξης του Δημοτικού και λιγότερο γνωστό ένα διεθνιστικό βιβλίο Ιστορίας των Βαλκανικών Λαών που την τελευταία στιγμή δεν διανεμήθηκε ως οδηγός στους Έλληνες δασκάλους της Ιστορίας -έργο του διεθνούς Κέντρου για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία στα Βαλκάνια με έδρα τη Θεσσαλονίκη.

3.             Ένα δημοκρατικό Κράτος, όπως η Ελλάδα, «οφείλει» να εγκαταλείψει την παρωχημένη επικίνδυνη εμμονή στο Εθνικό Κράτος και να μεταβληθεί σε Κράτος των Πολιτών στο οποίο πρέπει να εντάξει ως πολίτες του όλους τους ξένους μετανάστες  που εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα αλλά έμειναν μόνιμα. Πρόσφατος νόμος δίδει το δικαίωμα πολιτογραφήσεως σε εκατοντάδες χιλιάδες ξένους μετανάστες, μαθητές και γονείς. Το επόμενο αναπόδραστο στάδιο είναι η θεσμοθέτηση του πολυπολιτισμικού συστήματος στα ελληνικά σχολεία.

 Οι Βλάχοι εν προκειμένω χρησιμοποιούνται σαν ένα από τα πιόνια σ’αυτή την σκακιέρα όπου όλες οι επί μέρους κινήσεις υπηρετούν τελικά μιαν ευρεία γεωστρατηγική επιδίωξη στη Βαλκανική. Δεν έχει καμιά σημασία αν έχουν συνείδηση αυτής της γεωστρατηγικής οι επί μέρους παίκτες (διανοούμενοι, επιστήμονες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κ.ά.) Ο Τελικός Παίκτης προτιμά ασφαλώς να μη αντιλαμβάνονται τον τελικό γεωστρατηγικό σκοπό του οι επί μέρους παίκτες και πολύ περισσότερο τα πιόνια του. Ο καλύτερος πράκτορας είναι όποιος αγνοεί παντελώς ότι πρακτορεύει ξένα συμφέροντα αλλά πιστεύει αντίθετα ότι υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας του και του Λαού της. ΄Αλλωστε όλοι κάτι κερδίζουν!

Το 2009 εκδηλώθηκαν τρεις σημαντικές αλληλοσυμπληρούμενες κινήσεις με στόχο τους Βλάχους:

1.      Με τίτλο Για την ταυτότητα των Βλάχων  κυκλοφόρησε, την άνοιξη 2009, στην Ελληνική το βιβλίο ενός καθηγητού ανθρωπολογίας σε γερμανικό Πανεπιστήμιο, ο οποίος επί μακρά χρόνια ασχολείται με τους Έλληνες Βλάχους και είναι δραστήριος υποστηρικτής ποικίλων κινήσεων στο εξωτερικό για τα δικαιώματα των Βλάχων. ΄Εχει ερευνήσει συστηματικά επί τόπου όλα τα βλαχοχώρια. Στο βιβλίο του παραδέχεται ότι «στην μεγάλη πλειοψηφία τους» οι Βλάχοι αισθάνονται ακλόνητα Έλληνες, αλλά διαπιστώνει «επιστημονικά» ότι δεν είναι Έλληνες. Το βιβλίο του εξέδωσε το ελληνικό Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων όπου κυριαρχεί η σχολή των νεωτερικών που προαναφέρθηκε. Δημοσιογράφοι σε μεγάλες εφημερίδες το εξεθείασαν και το πλάσαραν στο κοινό. Οι Βλάχοι του απαντήσαμε δημόσια.

2.      Υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετά από πολύμηνη προεργασία, συγκροτήθηκε στην Αλβανία Συνέδριο Βλάχων με σκοπό να αναγνωρισθεί διεθνώς ότι υφίσταται ένα ξεχωριστό «Περιφερειακό ΄Εθνος» στα Βαλκάνια, όπου πράγματι υπάρχουν Βλάχοι οι οποίοι έφθασαν τους προηγουμένους αιώνες από τον ευρύτερο ελλαδικό -όχι ακόμη κρατικό- χώρο κυρίως στη Σερβία, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, εξισλαμισμένοι Μογλενίτες, και στην Τουρκία. Η προσπάθεια αυτή ναυάγησε επειδή αντέδρασαν, επί τόπου στο Συνέδριο, Βλάχοι της Ελλάδος, της Αλβανίας και των Σκοπίων.

3.       Οι ακτιβιστές του εξωτερικού επιχείρησαν να θέσουν θέμα «μειονότητας Βλάχων στην Ελλάδα» στον ΟΗΕ της Γενεύης.

Είναι προφανές ότι επιχειρείται η στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδος και η δημιουργία «ανάγκης» να ενισχύσει την επιδιαιτησία του στα Βαλκάνια ο Μεγάλος Αδελφός!

(πηγή: ιστοσελίδα Εταιρίας Μακεδονικών σπουδών- Ν. Μέρτζιος)

                                                                                                             Τσιαμήτρος Γιάννης

                                                                                                           εκπ/κός χοροδιδάσκαλος