Στο παρόν μας σημείωμά μας συνεχίζουμε να παραθέτουμε την πλειάδα των ντοκουμέντων, των μαρτυριών και των στοιχείων, όπου διαπιστώνεται ότι οι βλαχόφωνοι προτιμούσαν περισσότερο την ελληνική γλώσσα στα δημοτικά τους τραγούδια. Είναι φυσιολογικό να υπήρχαν τραγούδια και στα βλάχικα, ωστόσο δεν έχουμε μαρτυρίες τέτοιων γραπτών δημοτικών τραγουδιών από το απώτερο παρελθόν.
Ο Γρηγόριος Βέλκος στην έκδοσή του ‘Τα δημοτικά τραγούδια της Σαμαρίνας', έκδοση Α. Φουστάνου, Ελασσόνα 1975, 6’ διαπιστώνει ότι: οι 'κουτσόβλαχοι χρησιμοποιούν την ελληνικήν γλώσσαν στα τραγούδια τους’, ο δε Κ. Κούμας, ο πρώτος νεοέλληνας ιστορικός στις αρχές του 19ου μας λέει:
‘Δεν είναι βλάχος, εάν εξαιρέσει κανείς γυναίκας τινάς, όστις δεν ομιλεί την γραικικήν’ (Κ.Μ. Κούμας, Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων, 12, Βιέννη 1832, 531).
Ο καθηγητής Σπυρίδων Λάμπρος στις αρχές του 20ου αιώνα αντέκρουσε την προσπάθεια του προσεταιρισμού των αρμάνων-βλάχων της Βορείου Ηπείρου στους ρουμανικούς μεγαλοϊδεατισμούς της εποχής εκείνης (Ρουμάνος διπλωμάτης N.Burileanu). Σε άρθρο του δε, που δημοσιεύει το Δεκέμβριο του 1913 με τίτλο ‘Ηπειρωτικά’, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: