Με την αποκατάσταση των ελληνορουμανικών σχέσεων το θέμα αποφεύγεται επιμελώς από την ρουμανική κυβέρνηση και τα κατάλοιπα της μεσοπολεμικής ρουμανικής πολιτικής εγκλωβίζονται στο Βουκουρέστι με επικάλυμμα σωματειακό, ονομαζόμενο ‘George Murnu’. Η Εταιρεία επανεμφανίζεται μετά από δεκαετίες με νέο νομικό πρόσωπο, ως ‘Asociata Romana’, στην οποία πρωτοστατούν στελέχη του στενού περιβάλλοντος ανώτατης κομματικής και κρατικής ηγεσίας. Συντηρείται το ζήτημα με επίφαση επιστημονική, επιδοτώντας βλαχολογικά δημοσιεύματα (βλ. M.D. Peyfuss. ‘Aromunen in Romanien’).
Αρχίζουν να επανεκδίδονται τα προπολεμικά προπαγανδιστικά βιβλία και μαζί με ανάλογο υλικό (εφημερίδες, περιοδικά, φυλλάδια, ποιητικές ανθολογίες, θρησκευτικά βιβλία, δίσκο, μαγνητοταινίες όλα στο βλάχικο ιδίωμα) να αποστέλλονται σε ιδιώτες, σωματεία, οργανισμούς, οικισμούς, ως το τελευταίο βλαχοχώρι. Το υλικό αποστέλλεται από την Ευρώπη και τον υπερατλαντικό κόσμο.
Τεχνηέντως κατασκευάζονται ‘φυγάδες’ προς την Ελλάδα και την Δύση με αποστολή την αναζήτηση ομοϊδεατών και διέγερση του ενδιαφέροντος ειδικών επιστημόνων και πρώτα από όλα τον προσεταιρισμό των αντιπάλων του κομμουνιστικού καθεστώτος (Ρουμάνων και Κουτσοβλάχων - Μερικοί από αυτούς σχημάτισαν την ΑFA στην Γαλλία που θα αναφέρουμε παρακάτω), που ήταν εγκατεστημένοι άλλοτε στην Ρουμανία. Ο γνώστης του θέματος Ι. Παπαθανασίου τους χαρακτηρίζει αχρείους και ανιστόρητους και σύγχρονους ‘γενίτσαρους’, εικάζοντας το ενδεχόμενο να είναι ‘πληρωμένοι πράκτορες σκοτεινών συμφερόντων’.
Έτσι οι εξελίξεις εύλογα είναι δυσμενέστατες για την Ελλάδα ως εξής :
Εκδίδεται συλλογικό σύγγραμμα, τόμος ογκώδης με επιχορηγήσεις της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του Ευρωπαϊκού μορφωτικού Ιδρύματος με τίτλο ‘L’Europe et ses population' (Χάγη 1978), όπου προβάλλεται η προπολεμική προπαγάνδα (απαράδεκτη ακόμα και για σύγχρονος Ρουμάνους επιστήμονες). Επαναφέρεται η θεωρία περί καθόδου των Βλάχων από την Δακία. Το χειρότερο είναι ότι, παρά την έγκαιρη επισήμανση του ανθελληνικού και αντιεπιστημονικού άρθρου για τους βλάχους και την γνωστοποίηση σε αρμόδια υπουργεία και ιδρύματα, από κανέναν στην Ελλάδα, δεν εκδηλώθηκε διάθεση ανασκευής για διόρθωση σε πιθανή επανέκδοση.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης ορίζει εκπρόσωπο των Βλάχων έναν Ουαλλό (Dr Tom Winnifrith, United Kingdom) ο οποίος με επιχορήγηση επισκέπτεται τα βλαχοχώρια στην Ελλάδα και συγγράφει βιβλίο (‘The Vlachs as rural minority in the Balkan’, 1850-1940), όπου προβάλλει τους Bλάχους ως ξεχωριστή εθνότητα. Αυτός αντικαθίσταται από επίγονο θυμάτων της προπολεμικής προπαγάνδας, ‘φυγά' από το καθεστώς Τσαουσέσκου στην Γερμανία, ο οποίος αναζωπυρώνει το Κουτσοβλαχικό Ζήτημα, βοηθούμενος από την υποδομή της Ρουμανικής βιβλιοθήκης στο Φράιμπουργκ.. Ιδρύει με την βοήθεια της Γερμανίδας συζύγου του το σωματείο ‘Uniunea tra limba si cultura aromana’ και εκδίδει το περιοδικό ‘Zborlu anostru’ και οργανώνει το πρώτο αρμανολογικό συνέδριο. Ενδυναμώνει δε και ομόφρονες του στην Γαλλία, οι οποίοι αν και λίγοι ιδρύουν το σωματεία ‘Association des Francais Aromains' (AFA) και εκδίδουν εφημερίδα (Fara Aromaneasca) και το φυλλάδιο ‘Les Aroumains (Les Vlachs). Une Minorite Culturell Romane en peril' (1980).
Ο ίδιος εκμεταλλευόμενος τις γνωριμίες του εμπλέκεται στα Ευρωκοινοτικά και καταφέρνει να επισημοποιήσει τις προπαγανδιστικές θέσεις του με άρθρο του με τίτλο ‘Macedo-Roumains’ στον Εθνολογικό Καταστατικό Χάρτη της Ευρώπης ‘Les Europe et ses Populations’, που αναφέραμε προηγούμενα.
Κινητοποιεί εντός της Ελλάδας απομεινάρια των προπολεμικών Ρουμανικών σχολείων και άτομα περιέργως παλινοστούντα από Ρουμανία τα οποία αναμεταδίδουν τα μηνύματά του σε μεμονωμένους βλάχους, σε νομικά πρόσωπα, συλλόγους, εμφυσώντας καίρια την ιδέα παμβλαχόφωνης συλλογικής ενώσεως, την οποία παρουσιάζει στο εξωτερικό σαν εθνική αφύπνιση των Βλαχοφώνων Ελλάδας! Αυτό ανακαλύπτει και ο N. Caranica, στην πρόσφατη διδακτορική διατριβή (N.Caranica, Les Aroumains, Recherches sur l’identite d’une ethnic. Besancon, 1990, 443). Η δε Ρουμανία, παρά την οικονομική καχεξία της, δεν διέκοψε τις γενναιοδωρίες της, προσφορές υποτροφιών και διευκολύνσεων σπουδών, με δήλωση βλάχικης καταγωγής.
Αυτοί οι επιλεγμένοι ‘σύνδεσμοι’ φθάνουν στο σημείο να εκπροσωπήσουν τους βλαχόφωνους της Ελλάδας και αυτοαποκαλύπτονται μπροστά στους εκπρόσωποι του Γραφείου των ολιγότερο διαδεδομένων γλωσσών, που επισκέπτονται την Ελλάδα, δίνοντας την εντύπωση Ρουμάνων και εμφανίζοντας πόλη της βόρειας Ελλάδας σαν πόλη ρουμανική! ( βλ. έκθεση St Moal, Rapport de la visite d’etude aux minorities des Grece. Breizh/Bretagne 1988, 4, όπου χαρακτηρίζει ‘ville roumaine' du nord de la Grèce = ‘ρουμανική πόλη' στα βόρεια της Ελλάδας).
Αυτές οι δραστηριότητες επηρεάζουν και φυσικά και νομικά πρόσωπα στην Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία κλπ αλλά και Ελλάδα. Επίσης, στην Ελλάδα επηρεάζονται ακόμα και επιστήμονες και μη ειδικοί στο θέμα γιατί σε καμιά βαθμίδα της ελληνικής εκπαίδευσης δεν διδάσκεται η καταγωγή των βλαχοφώνων από Έλληνας εκλατινισμένους, γεγονός που έχει ατράνταχτα επιστημονικώς αποδεικτικά στοιχεία. Υπάρχουν δε και μερικοί που λειτουργούν ερασιτεχνικά ως επιστήμονες από την Ελασσόνα, οι οποίοι συνειδητά γράφουν για ξενική καταγωγή βλαχοφώνων, γράφοντας σε εκδόσεις του ελληνικού δημοσίου και δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι εκπροσωπούνται οι επίσημες ελληνικές θέσεις. Η ελληνική αβελτηρία είναι παροιμιώδης !
Παρά την άποψη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Σορβόννης Andre Beanc (Geographie de Balkans, Paris, 1970) ότι η Ελλάδα είναι το ομοιογενέστερο κράτος της Ευρώπης, φθάσαμε στο σημείο να έχουμε την ‘Απόφαση Φεβρουαρίου 1994’ του Ευρωκοινοβουλίου για επιδίκαση στην Ελλάδα πέντε μειονοτήτων με προτεραιότητα τους Κουτσόβλαχους. Και όλα αυτά εξ αιτίας της ελληνικής αβελτηρίας, αλλά και των γεγονότων που αναφέρθηκαν προηγούμενα.
Η απόφαση αυτή δεν αποτελεί ‘κεραυνό εν αιθρία’, όταν επί δεκαετίες οι ερασιτέχνες αλωνίζουν την Ελλάδα και το Εξωτερικό, αμφισβητούνε την ελληνικότητα των Βλάχων, δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις περί διασποράς ψευδών ειδήσεων, οι οποίες αφορούν στην εθνική ταυτότητα πολιτών, ομιλούν για γλωσσική και εθνική γενοκτονία και παραπληροφορούν την διεθνή κοινή γνώμη και με ξενόγλωσσα δημοσιεύματα.
Ακόμα και το 1985, τα αρμόδια όργανα της Κοινότητας (ΕΟΚ-Ε.Ε.) καλούν την Ελλάδα να αποστείλει τις θέσεις της με καθορισμό ανυπερθέτου (κάτι που δεν επιδέχεται αναβολή). Οι ελληνικές θέσεις συντάσσονται από άνθρωπο εδώ στην Ελλάδα που γνωρίζει καλά τα θέματα, αλλά αυτός αγνοείται !
Έτσι η προηγούμενη απόφαση (Φεβρουαρίου 1994) είναι φυσικό επακόλουθο, η πραγμάτωση αυτής ανατίθεται αμέσως σε τέσσερα δυτικοευρωπαϊκά επιστημονικά κέντρα χωρίς την πρόβλεψη επιστημονικής συνδρομής αναλόγων Ελλήνων ειδικών. Επιλέγονται δε παρασκηνιακά γνωστοί ερασιτέχνες μειονοτικών τάσεων, μολονότι οι Κουτσόβλαχοι δεν δέχονται τον αδόκιμο όρο του μειονοτικού, καθώς ο ίδιος Γερμανός επιστήμονας και καθηγητής Heinz Richter επίκαιρα και αποστομωτικά υποστηρίζει (Athenez Zeitung 1.11-1994).
Επίσης, στην Γαλλία 1989 γίνεται μια μονόπλευρη παρουσίαση του θέματος των Αρμάνων, με ένα τόμο, με τίτλο ‘Les Aroumains”, έκδοση της ΙNALCO (Institute National des Langues et Civilisations Orientales) του Παρισιού, όπου καλούνται να γράψουν μόνο Ρουμάνοι και εκρουμανισμένοι ή ρουμανίζοντες και με εξαίρεση την πρώτη εισήγηση (Cicerone Poghirc) επαναφέρονται στην επικαιρότητα αρκετές παρωχημένες επιστημονικά απόψεις και θεωρίες, προπαγανδιστικές, καταφανώς επαυξημένες και τροποποιημένες. (Γιατί άραγε δεν κλήθηκαν να αρθρογραφήσουν Έλληνες Βαλκανολόγοι–Ρωμανιστές, π.χ. Αχ. Λαζάρου); Αργότερα δε διοργανώνεται συνέδριο από το ίδιο ίδρυμα (INALCO) με αρκετά υπαινιχτικό γενικό θέμα : «Οι Λησμονημένοι των Βαλκανίων», όπου συμπεριλαμβάνονται και οι Κουτσόβλαχοι.
Υπάρχει βέβαια και η Έκθεση του M.Seguan η οποία διατυπώνεται απαλά, είναι αισθητά ευνοϊκή για την Ελλάδα, ωστόσο δεν μπορεί να αποσοβήσει τις επιβλαβείς επιπτώσεις των προηγούμενων Εκθέσεων. Γιατί οι Εκθέσεις Δουβλίνου προκάλεσαν ζημιά και μάλιστα απέκτησαν επιστημονική επίφαση με την έκδοση του βιβλίου του Άγγλου Εθνολόγου Χιού Πώλτον, 'Minorities in the Balkan’, Λονδίνο, 1990, το οποίο σύμφωνα με τον Στ. Ευσταθιάδη είναι απογοητευτικό, επικίνδυνο δημιουργεί παρεξηγήσεις και συμβάλλει στην παραπληροφόρηση (Βλ. Στ. Ευσταθιάδη ‘Επικίνδυνη πληροφόρηση’. Λαθεμένα στοιχεία και αναφορές για τις μειονότητες στα Βαλκάνια,’Το Βήμα’, 6-5-1990, 62-63).
Οι βλάχοι εκπροσωπούνται στο European Science Foundation, στο οποίο προστέθηκε η δραστηριότητα «Comparative Studies on Governments and Nondominant Ethnic Groups in Europe» (1850-1940) από την εργασία του Dr Tom Winnifrith, που αναφέραμε προηγούμενα.
Κυκλοφορούν τα παρακάτω περιοδικά με στήλες αναληθειών και παραπλανητικών θεωριών για τους βλάχους:
Bulletin European, Bulentinul Bibliotecci Romane, Cuvintul Romannsc, Dacoromania, Europa si Neamul Romanesc, Fara Armaneasca, Fenix, Noi Trassi, Stindardul, The Newsletter of the society Farsarotul, Tribuna Romaniei, Vatra, Zborlu Anostru, κ.α.
Πολλές βλαχολογικές εκδόσεις δημιουργούνται για τέσσερις μεταπολεμικές δεκαετίες κυρίως στο Βουκουρέστι αλλά και στο εξωτερικό (Ρώμη, Freiburg, Woonsochet-ΗΠΑ, Ζυρίχη, Παρίσι, Βιέννη, Χάγη, Άμστερνταμ, Τορόντο, Λονδίνο, κλπ)
Γενικά επιχειρείται αφελληνισμός των Βλάχων τόσο στις κοιτίδες τους, όσο και στην διασπορά και προπαγανδίζεται μια πολιτισμική διαφοροποίηση αυτών σαν να είναι ο ‘βλάχικος πολιτισμός’ διαφορετικός από τον Ελληνικό.
Εταιρείες που προπαγανδίζουν την πολιτισμική διαφοροποίηση στο εξωτερικό είναι :
1) American Valachian Cultural Association (Bridgeport, Connecticut, USA). Στο Bridgeport εδρεύει και η Society Farsarotul.
2) Association des Francais Aroumain (AFA), Παρίσι.
3) Uniuna tra Limba si Cultura Aromana (Freiburg), Γερμανία.
4) Sutata ‘Pitu Guli’, Σκόπια.
5) Associata Familiala de Editura in dialect aroman si limba romana, Κωστάντζα Ρουμανίας.
6) Slobozia, ομώνυμος οικισμός στην Ρουμανία.
7) Societata de Cultura Macedoromanal (είναι η Εταιρεία που αναφέραμε στην αρχή, εδρεύει στο Βουκουρέστι και αποτελεί την ισχυρότερη σε μέλη και προσβάσεις-και στους οργανισμούς και στην εξουσία).
8) Fundatia Romania. Είναι η συνέχεια της Asociatia Romania με έδρα το Βουκουρέστι. Αυτή προσδίδει μεγαλύτερη επισημότητα και χαρακτήρα δήθεν επιστημονικό.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι επανέρχονται οι παλιές θέσεις της Ρουμανίας, η οποία επιζητεί να εμφανίζεται ως προστάτρια των δήθεν αλυτρώτων τέκνων της, που είναι διάσπαρτα στις βαλκανικές χώρες. Τα προπαγανδιστικά όργανα αλωνίζουν κυριολεκτικά την Ελλάδα λόγω του δημοκρατικού πολιτεύματος και της γενικής αποσύνθεσης. Γι'αυτό χρειάζεται ενημέρωση των ελληνικών υπηρεσιών που είναι αρμόδιες (και συνήθως ανίδεες) και χειρίζονται θέματα σχετικά με μειονότητες, των τοπικών αυτοδιοικήσεων βλαχοχωριών και των διοικήσεων των πολιτιστικών συλλόγων τους, οπουδήποτε και αν εδρεύουν.
Τέλος κρίνεται σημαντική η συμβολή των επιμελητών έκδοσης φυλλαδίων, περιοδικών, εφημερίδων των βλαχοχωριών και των συλλόγων τους. Τα κείμενα πρέπει να είναι ανόθευτα και ακριβή και να προσφέρεται στους αναγνώστες η αλήθεια στο μέτρο του δυνατού.
Ένα παράδειγμα έμμεσης ή εν αγνοία παραπληροφόρησης είναι το εξής:
Η εφημερίδα ‘Αβδέλλα’, 30-7-1988 αφιέρωσε μια ολόκληρη στήλη με τίτλο ‘Αβδελιώτες της πνευματικής Διασποράς’. Στο τρίτο βιογραφούμενο, τον Ιον Καραγιάννη αναγράφονται οι συγγραφές του ως εξής: «Βλάχοι της Μακεδονίας και η λαϊκή τους ποίηση» και «Ιστορικές σπουδές γύρω από τους Βλάχους της Βαλκανικής». Ο υπεύθυνος σύνταξης χωρίς να θέλει είχε συγκαλύψει την ουσία, γιατί ο ακριβής τίτλος ήταν: «Οι Ρουμάνοι της Μακεδονίας και η δημοτική τους ποίηση» και «Μελετήματα ιστορικά για τους Ρουμάνους της Βαλκανικής Χερσονήσου». Με άλλα λόγια τους Βλάχους της Αβδέλλας ο Καραγιάννης τους αποκαλεί Ρουμάνους ! Διότι ο ίδιος ήταν προϊόν προπαγάνδας και προπαγάνδιζε (τον 19ο αιώνα) την Ρουμανικότητα των Βλάχων. Άρα εκείνος, που έδωσε τα στοιχεία στην εφημερίδα, παραπλάνησε τον υπεύθυνο και αυτός με την σειρά του όλους τους αναγνώστες, στους οποίους φυσικά δεν ήταν προσιτό το ρουμανικό πρωτότυπο της προκείμενης βιογραφίας και συνεπώς παραπληροφορούνται. Συνέβησαν πάρα πολλά τέτοια περίεργα και αποπροσανατολιστικά σφάλματα.
(πηγή : Περιληπτική απόδοση του θέματος από το βιβλίο του Αχιλλέα Λαζάρου με τίτλο: «Ελληνισμός και Λαοί της ΝΑ Ευρώπης-διαχρονικές και διεπιστημονικές διαδρομές», τετράτομον, Αθήνα 2010)
Του Γιάννη Τσιαμήτρου
εκπ/κού - χοροδιδασκάλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.