''Κόλιντι'' - στρογγυλά κουλούρια για τα κάλαντα

Της Βούλας Ψαλλίδα
Νηπιαγωγού

Την προπαραμονή των Χριστουγέννων η γιαγιά μου σηκωνόταν νωρίς το πρωί και ζύμωνε τα ''κόλιντι'', στρογγυλά κουλουράκια για τα παιδιά που θα γυρνούσαν στα σπίτια και θα έψελναν την παραμονή των Χριστουγέννων τα κάλαντα. Από τα χαράματα τα παιδιά θα έβγαιναν για τα κάλαντα και οι νοικοκυρές είχαν ετοιμάσει τα κεράσματα.. ξυλοκέρατα, αποξηραμένα σύκα, ξηρούς καρπούς, μανταρίνια και διάφορα μικρά γλυκίσματα..

Υλικά για τα ''κόλιντι'':

2 κιλά αλεύρι

μισό κιλό νερό

λίγο αλάτι

Άνοιγε μια λακουβίτσα στο αλεύρι πρόσθετε χλιαρό νερό και λίγο αλάτι και τα ζυμώνε. Στη συνέχεια άφηνε τη ζύμη να ''ξεκουραστεί'' για λίγο κι έπειτα έπλαθε στρογγυλά κουλούρια. 

Έφτιαχνε όμως κι ένα κουλούρι μεγαλύτερο από τα άλλα και από το ίδιο ζυμάρι δημιουργούσε  μικρά κορδονάκια με τα οποία σχημάτιζε πάνω στο κουλούρι το γράμμα Χ (αρχικό του ονόματος του Χριστού). Έπειτα, έφτιαχνε μικρές μπαλίτσες από το ζυμάρι και τις τοποθετούσε κι αυτές πάνω στο κουλούρι αλλά καθώς έβαζε μία μία μπαλίτσα τις ονομάτιζε κιόλας πχ ''αϊστι έστι τι ακάσα'' (αυτή είναι για το σπίτι), ''αϊστι τι άγκουρου'' (αυτή για το χωράφι), ''αϊστι τι όιλι'' (αυτή για τα πρόβατα) κλπ. Το συγκεκριμένο κουλούρι το κρατούσε μέχρι την ημέρα των Φώτων ενώ τα υπόλοιπα τα έδινε στα παιδιά που θα της έψελναν τα κάλαντα:

 "κόλιντι, μέλιντι ντ'νιι μάια κουλάκου'' 
(κόλιντι, μέλιντι, δώσ' μου γιαγιά κουλούρι)

Το κουλούρι που κρατούσε μέχρι τα Φώτα, την ημέρα εκείνη το έβρεχε με το αγιασμένο νερό και το έδινε σαν ευλογία στα ζώα και μέρος αυτού το πήγαινε και στα χωράφια.