 |
| Ευχαριστήρια Επιστολή του Καποδίστρια προς τον Σ. Γ Σίνα (1) |
Διαπλεκόμενα Συνθήκης
Βουκουρεστίου
Στην Διάσκεψη του Βουκουρεστίου 1913 οι βλαχόφωνοι (λατινόφωνοι) Έλληνες παραχωρούνται εκπαιδευτικά και εκκλησιαστικά στην Ρουμανία. Στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας υψώνει ο κυπριακής καταγωγής νομικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ν. Σαρίπολος (1876-1944), όπως έντονα και έμπρακτα διαφωνεί και ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας Στ. Δραγούμης φθάνοντας στη παραίτησή του.
Πάντως η ‘παραχώρηση’ αυτή αποδεικνύει ότι έγινε από ανθρώπους που δεν γνώριζαν την ιστορική πραγματικότητα και παραχώρησαν ελληνικούς πληθυσμούς σε ξένους. Παραχώρησαν αυτούς που πρωταγωνίσθησαν στην επανάσταση του 1821, με λίγα λόγια παραχώρησαν αυτό ‘τούτο το Ελληνικό Έθνος’.
Έλληνες οι βλαχόφωνοι
Oι λαοί, Γάλλοι, Γερμανοί, Ούγγροι, Ρώσοι κ.α., μεταξύ των οποίων ζουν οι βλαχόφωνοι κατά την μακραίωνη ελληνική διασπορά εξ αιτίας της τουρκοκρατίας, θεωρούν Έλληνες τους Κουτσόβλαχους. Σύμφωνα δε με τους Ρουμάνους Giurescu και Nasturel η λέξη ‘Κουτσόβλαχος’ κατά τον ρουμανικό λαό σημαίνει τον Έλληνα.
Αυτοπροαίρετη μαρτυρία ελληνικότητας των βλαχοφώνων στη ξενιτιά
Οι ίδιοι μάλιστα διακηρύσσουν την ελληνικότητά τους και επίσημα στις χώρες που καταφεύγουν. Ο ακαδημαϊκός και καθηγητής του πανεπιστημίου Βουκουρεστίου N. Ιοrga σε άρθρο του γράφει πως δηλώνονται οι βλαχόφωνοι βορειοηπειρώτες Μοσχοπολίτες στις επίσημες αρχές της Πολωνίας: «Honoratus Constantinus Tuszynski, Graecus, vinipola, de civitates Moscopolis…1780» κ.α.
Γραικόβλαχοι του Σίνα και αναχαίτιση προπαγάνδας προσεταιρισμού τους
Τα σωματεία αποδήμων ελλαδιτών έχουν την επωνυμία ‘Γραικόβλαχοι’. Με αυτό το σύνθετο όρο δηλώνουν δίγλωσσοι Έλληνες (πρώτο συνθετικό) και λατινόφωνοι (δεύτερο συνθετικό) για να διακρίνονται από άλλους χρήστες λατινογενούς ιδιώματος, ιδιαίτερα της Δυαδικής Μοναρχίας, τους Αρντελεάνους, οι οποίοι επιχειρούν προσεταιρισμό και αφομοίωση των απόδημων Ελλήνων βλαχοφώνων. Άλλωστε, ο Σίνας στην αλληλογραφία του με τον Κυβερνήτη της Ελλάδας Καποδίστρια υπογράφει ως Πρόεδρος της Αδελφότητας των Γραικοβλάχων Βιέννης.
Αίτια-μέσα- αποτελέσματα των ρουμανικών βλέψεων
Με την πανευρωπαϊκή Φεβρουαριανή Επανάσταση του 1848 οι πατριώτες των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών (Μολδαβία, Βλαχία) επιθυμούν την ένωση με τους συμπατριώτες τους από Τρανσυλβανία και Βεσσαραβία, που κατέχονταν από Αυστροουγγαρία και Ρωσία αντίστοιχα. Έτσι οι ηγεσίες τους, για να μην διαταράξουν τις σχέσεις και ιδίως της ενδεχόμενης αναμέτρησης με τις δύο τότε Υπερδυνάμεις, επινοούν ύπαρξη ‘αλύτρωτων αδελφών’ στα εδάφη της Τουρκίας και συγκεκριμένα στην Μακεδονία. Εκεί τάχα οι επαναστάτες έχουν ομογενείς που τους ονομάζουν Μακεδο-Ρουμάνους (όρος αδόκιμος).
Ακόμα σοφίζονται θεωρία περί καθόδου Βλάχων από Δακία-Δούναβη στην Ελλάδα με παρερμηνείες χωρίων Βυζαντινών Χρονογράφων καθώς και άλλα στοιχεία με επιστημονική επίφαση. Από την άλλη μεριά εξαπολύουν πολυδάπανη προπαγάνδα (Παιδομάζωμα, εξαγορά συνειδήσεων κλπ) και επιχορηγούν ξένους επιστήμονες για τους σκοπούς τους (π.χ. Γερμανός Weigand).
Ωστόσο τα αποτελέσματα, σύμφωνα με την υπηρεσιακή Έκθεση στη ρουμανική Βουλή του κορυφαίου παράγοντα της ρουμανικής προπαγάνδας D. Lazarescu Lecanta, είναι μηδαμινά.
Ετσι η μετέπειτα Ρουμανία στρέφεται προς νότον, αυτοπροβάλλεται ως βαλκανική δύναμη και προσαρτεί την Δοβρουτσά αν και υστερεί δημογραφικά. Γιαυτό άλλωστε την εποικίζει με παρασυρμένους ‘ρουμανίσαντες΄ από τον ελλαδικό χώρο, οι οποίοι τελικά υπέστησαν οδυνηρές περιπέτειες. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο χάνει τη Δοβρουτσά, αλλά δεν φαίνεται να παραιτείται.
 |
| Ευχαριστήρια Επιστολή του Καποδίστρια προς τον Σ. Γ Σίνα (2) |
Μεταπολεμική στάση της Ρουμανίας στο Κουτσοβλαχικό Ζήτημα
Και μεταπολεμικά η Ρουμανία εκδηλώνει ανησυχία για την τύχη των Μακεδο-Ρουμάνων με αναφορά στους βλαχόφωνους της Βέροιας, όπου διατηρείται στα χαρτιά ‘ρουμανική κοινότητα’. Όμως και όσοι βλαχόφωνοι της Βέροιας είχαν ‘ρουμανίσει’, εξανίστανται και την διαλύουν οριστικά και τυπικά.
Παρόλα αυτά, οι βλαχόφωνοι Έλληνες στην Ελλάδα (σε όλα τα επίπεδα-προσωπικά συλλογικά) βομβαρδίζονται από προπαγανδιστικά φυλλάδια, βιβλία, δίσκους κλπ περισσότερο από θύματα της ρουμανικής προπαγάνδας (στελέχη της Σιδηράς Φρουράς και φυγάδες) που είναι διασπαρμένα στην Ευρώπη και στον υπερατλαντικό κόσμο. Ταυτόχρονα μεμονωμένα άτομα και ομάδες σπουδαστών τύπου Weigand επισκέπτονται την Ελλάδα για ‘επιστημονική’ διερεύνηση και διασπείρουν κάθε είδους προπαγανδιστικό υλικό.
Ουαλός εκπρόσωπος βλαχόφωνων Ελλήνων στο Συμβούλιο της Ευρώπης
Το Συμβούλιο της Ευρώπης ορίζει ως εκπρόσωπο των Βλάχων έναν Ουαλό, τον Dr Tom Winnifrith, ο οποίος επισκέπτεται τα βλαχοχώρια και συγγράφει βιβλίο, όπου προβάλει τους Βλάχους ως ξεχωριστή εθνότητα, κρίνοντας προφανώς με βάση την πραγματικότητα της πατρίδας του. Όμως ότι συμβαίνει στους Ουαλούς δεν συμβαίνει στους Ελληνόβλαχους. Οι Ουαλοί διαφέρουν φυλετικά από τους εξουσιαστές τους Αγγλους και Σάξονες, οι Βλάχοι, όμως, δεν διαφέρουν φυλετικά από τους Έλληνες. Το μόνο κοινό σημείο είναι ότι και οι δυο λατινοφώνησαν και είναι αυτόχθονες.
Ο διάδοχος του Ουαλού και ο ‘Καταστατικός Χάρτης’ της Ευρώπης
Ο Ουαλός αντικαθίσταται από επίγονο (B. Barba) θυμάτων της προπολεμικής προπαγάνδας, που έχει καταφύγει από το καθεστώς Τσαουσέσκου στο Φραϊμπουργκ της Γερμανίας. Μαζί με ομόφρονές του από την Γαλλία (Ι.Perifan) αναζωπυρώνουν το ζήτημα και εκδίδουν το 1980 (1989 με επανέκδοση) το φυλλάδιο (Les Aroumains. Une Minorite Culturelle Romane en peril.), που το διανέμουν στα μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Ο B. Barba ιδρύει σωματείο (Uniunea tra limba si cultura aromana), συγγράφει βιβλίο, οργανώνει αρμανολογικό συνέδριο και με τις γνωριμίες του εμπλέκεται στα Ευρωκοινοτικά. Ήδη στον Εθνολογικό Καταστατικό χάρτη της Ευρώπης - L’Europe et ses populations υπάρχει άρθρο με τίτλο Macedo-Roumaines. Κινητοποιεί ακόμα και στην Ελλάδα απομεινάρια των προπολεμικών ρουμανικών σχολείων και εμφυσεί την ιδέα παμβλαχόφωνης συλλογικής ένωσης, που την παρουσιάζει στο εξωτερικό σαν εθνική αφύπνιση των βλαχοφώνων Ελλάδας. Αυτό αποκαλύπτει ο N. Caranica στην πρόσφατη διδακτορική του διατριβή (1990).
(Του Γιάννη Τσιαμήτρου - περιληπτική απόδοση αποσπάσματος από το τετράτομο του Α. Λαζάρου με τίτλο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ & ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗΣ, τόμος Γ΄ σελ. 549- 571)
Επίσης, διαβάστε: Η Επικαιρότητα του Κουτσοβλαχικού Ζητήματος (2)
Επίσης, διαβάστε: Η Επικαιρότητα του Κουτσοβλαχικού Ζητήματος (2)
Εξαιρετική η περίληψη του κου Τσιαμήτρου από το βιβλίο του κου Λαζάρου. Υπάρχει όμως ένα χονδροειδές λάθος, το οποίο όμως δεν γνωρίζω σε ποιον να το χρεώσω. Στον αρχικό συγγραφέα ή στον κο Τσιαμήτρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρεται στο παραπάνω κείμενο: "Το μόνο κοινό σημείο είναι ότι και οι δυο λατινοφώνησαν και είναι αυτόχθονες". Οι Ουαλλοί (προτιμώ την παλιά ορθογραφία) ΟΥΔΕΠΟΤΕ λατινοφώνησαν. Η δική τους γλώσσα, τα ουαλλικά, ανήκουν στην ομάδα των Κελτικών γλωσσών, όπως και τα ιρλανδικά και τα σκωτσέζικα. Επί ρωμαιοκρατίας εξακολουθούσαν να μιλούν την γλώσσα τους και αργότερα, μετά την κατάκτηση της χώρας τους από τους Άγγλους τον 13ο αιώνα μ.Χ. οι Άγγλοι προσπάθησαν να τους αφομοιώσουν και μέχρι ένα σημείο τα κατάφεραν, με αποτέλεσμα πολλοί Ουαλλοί να μιλούν σήμερα αγγλικά, μια γλώσσα που ανήκει στην ομάδα των τευτονικών γλωσσών (γερμανικά, ολλανδικά, σκανδιναβικές γλώσσες). Οι αρχικοί Κέλτες κάτοικοι της σημερινής Γαλλίας, γνωστοί ως Γαλάτες, ήσαν συγγενείς με τους Ουαλλούς, αλλά μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση έχασαν την γλώσσα τους και λατινοφώνησαν. Παρά το γεγονός ότι η ρωμαϊκή Γαλατία κατακτήθηκε στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους από γερμανικά φύλα (Βησιγότθους και στην συνέχεια από Φράγκους και Βουργουνδούς) οι κατακτητές αφομοιώθηκαν γλωσσικά και έτσι η σημερινή γαλλική γλώσσα θεωρείται λατινογενής.
Ευχαριστώ
Αγαπητέ 'βιβλιόφιλε' (αν και θα έπρεπε να διατυπώσετε την άποψή σας επώνυμα) είμαι ο Τσιαμήτρος Γιάννης. Θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι έγραψα αυτό ακριβώς που είπε ο κος Λαζάρου. Οι Ουαλλοί λατινοφώνησαν. Αλλωστε ήταν στην κατάκτηση των Ρωμαίων (78-407 μ.Χ.). ο κος Λαζάρου γράφει στο τετράτομό του Ελληνισμός & Λαοί της ΝΑ Ευρώπης τόμος Γ΄σελίδα 555 μεταξύ άλλως επακριβώς . ....διότι οι Ουαλλοί χάνοντας την εντόπια γλώσσας τους (κελτική προφανώς0 κατά την διάρκεια της ρωμαιοκρατίας (78-407 μ.Χ.) και αποκτώντας λατινογενές γλωσσικό ιδίωμα, όπότε γίνονται λατινόφωνοι, βλαχόφωνοι, Βλάχοι, όρος του οποίου εξέλιξη αποτελεί η ταυτόσημη λέξη Ουαλλοί, διαφέρουν φυλετικά και γλωσσικα απο τα γερμανικά φύλα, Αγγλους και Σάξονες, που μετακαλούνται στα βρεταννικά νησιά μετά την αποχώρηση των ρωμαϊκών λεγεώνων (407 μ. Χ.) και τον παρεπόμενο εμφύλιο πόλεμο για την επιβολή της ειρήνης, αλλα αυτοί τελικά επιβάλλουν την εξουσία τους, της οποίας μόλις τελευταία επιχειρείθται απόσειση ..." Αυτά γράφει ο Α. Λαζάρου και είναι σαφής. Αυτά γράφω εν συντομία κι εγώ. Πάντως είναι φυσικό να υπάρχει λατινοφωνία στους Ουαλλούς εφόσον έχουμε περίπου 4 αιώνες ρωμαίκής κατάκτησης. Η δεν έχουμε αγαπητέ βιβλίοφιλε ;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης σας παραθέτω και το λήμμα Βλάχοι από το λεξικό του Μπαμπινιώτη :Οι Βλάχοι
ΑπάντησηΔιαγραφή«Οι Έλληνες, στην καταγωγή και τη συνείδηση, Βλάχοι (γνωστοί και ως Κουτσόβλαχοι και Αρωμούνοι, επίσης κατά περιοχές και ως Αρβανιτόβλαχοι, Καραγκούνοι, Φρασαριώτες κ.λπ.) είναι δίγλωσσοι Έλληνες ποιμένες και κτηνοτρόφοι (Κ. Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Αιτωλο-Ακαρνανίας), που παράλληλα προς τα Ελληνικά μιλούν μια λατινογενή διάλεκτο, τα Βλάχικα ή Κουτσοβλάχικα ή Αρωμουνικά.
Η γλωσσική τους συγγένεια (όχι εθνολογική!) με τους Ρουμάνους οφείλεται στο ότι τόσο τα Αρωμουνικά όσο και τα Ρουμανικά ανάγονται σε κοινή γλωσσική πηγή, την Ανατολική ή Βαλκανική Λατινική [...].
Η ονομασία Βλάχοι ανάγεται γλωσσικά στο όνομα γαλατικού φύλου Volcae (εκλατινισμένου από τις επιδρομές του σε ρωμαιοκρατούμενες περιοχές), που οι Γερμανοί ονόμασαν Valah, χαρακτηρίζοντας μ' αυτό όλους τους λατινόφωνους υπηκόους του ρωμαϊκού κράτους.
Από το γερμανικό Valah προήλθαν οι εθνικές ονομασίες Ουαλοί (Βρετανία), Βαλλόνοι (Βέλγιο), Γκωλουά (πβ. ντε Γκωλ) (Γαλλία) και Valah >vlah >Βλάχος (Βυζάντιο)».
Γ. Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα 1998, λήμμα Βλάχοι-Ουαλοί- Βαλλόνοι
τό αναμάσημα παλαιών αντιλήψεων δέν βοηθεί ποσώς..οί Ουαλλοί δέν λατινοφώνησαν ποτέ, όπως καί νοτίως τού τείχους "άγγλοι"
ΑπάντησηΔιαγραφή