Μία σχέση στοργής από τα παλιά αναζωπυρώνεται...
Στο παρόν ιστολόγιο δημοσιεύσαμε μία σειρά άρθρων που αφορούν στη Φεντεραλιστική Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων, περισσότερο γνωστή με το ακρωνύμιο FUEN. Πρόκειται για ημιεπίσημο φορέα του Συμβουλίου της Ευρώπης με ρίζες στη Γερμανία του μεσοπολέμου, με πρώτο μάλιστα πρόεδρο το Hans Joseph Graf Matuschka, πρόξενο της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ουγγαρία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου [1].
Η FUEN έγινε γνωστή σε εμάς τους Βλάχους της Ελλάδας μετά το Μάιο του 2005, όταν στο επίσημο συνέδριό της στο Βουκουρέστι εξέδωσε διάγγελμα απαιτώντας την αυτονόμηση μας από το ελληνικό κράτος. Στο συγκεκριμένο συνέδριο της FUEN, εννοείται ότι δεν συμμετείχε κανένας ελληνικός φορέας Βλάχων, συμμετείχε όμως ο Παύλος Βοσκόπουλος του Ουράνιου Τόξου και ο Bojan Brezigar, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου Λιγότερο Ομιλουμενων Γλωσσών (EBLUL).
Aπό τη δημοσίευση των συγκεκριμένων άρθρων και μετά λάβαμε κάποια e-mail από φίλους ότι δεν θα πρέπει να ασχοληθούμε περαιτέρω με το θέμα της FUEN, με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για μία ένωση γελοίων και ότι ασχολούμενοι μαζί τους ρίχνουμε νερό στο μύλο της προπαγάνδας. Με όλο το σεβασμό προς του φίλους αυτούς θα διαφωνήσουμε. Επαναλαμβάνουμε ότι η οργάνωση αυτή συνδέεται διαχρονικά με τη Γερμανική Εξωτερική Πολιτική, η οποία αυτή τη στιγμή «λύνει και δένει» σε όλη την Ευρώπη, προσφάτως δε και στην Ουκρανία. Επιπλέον η FUEN είναι φορέας που συμμετέχει στις δραστηριότητες του Συμβουλίου της Ευρώπης, έχοντας μάλιστα λάβει το στάτους παρατηρητή στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Κάποιοι άλλοι, επικριτές από την αντίπερα όχθη, διερωτήθηκαν τι σχέση έχουν οι δραστηριότητές τους με τη FUEN και με τι στοιχεία τους συνδέουμε μαζί της. Η επόμενη σειρά άρθρων θα επικεντρωθεί λοιπόν σε αυτό ακριβώς το θέμα: τις διαχρονικές σχέσεις των ρουμανιζόντων και των επιγόνων τους με τη FUEN και τη δράση αυτής στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη.
Ένας τ. Λεγεωνάριος μεταξύ φίλων
Το Μάιο του 1954, λαμβάνει χώρα το τέταρτο συνέδριο της FUEN για τις ευρωπαϊκές «εθνότητες». Παρών μεταξύ άλλων ο Βεροιώτης Constantin Papanace, τέως Λεγεωνάριος της Σιδηράς Φρουράς, τέως αντιπρόεδρος της Ένωσης Μακεδο-Ρουμάνων Σπουδαστών, και τέως Ρουμάνος υπουργός ο οποίος ως βαλκανολόγος στην υπηρεσία πλέον της Ιταλίας παραδίδει ομιλία για το Βλάχικο ζήτημα στα Βαλκάνια. Στην ομιλία του ο Papanace θέτει ζήτημα επαναλειτουγίας των μειονοτικών σχολείων και εκκλησιών στην Ελλάδα καθώς και διοικητική αυτονομία στις περιοχές όπου οι Βλάχοι αποτελούν πλειοψηφία. Η ομιλία του Papanace ήταν ουσιαστικά μία επανάληψη των θέσεων που είχε εκφράσει σε δύο προγενέστερα υπομνήματά του προς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1951 και το 1952.
Ήδη από τη δεκαετία του ’50 λοιπόν, παρατηρείται μία επαναπροσέγγιση των Γερμανών αξιωματούχων της FUEN με τους Λεγεωνάριους οι οποίοι την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου είχαν βρει καταφύγιο και προστασία σε χώρες της δυτικής Ευρώπης όπως η Ισπανία του Φράνκο, η Ιταλία, η Γαλλία, και φυσικά η τότε δυτική Γερμανία [2].
H διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ενθαρρύνει το επόμενο βήμα
Στην δεκαετία του ’90, όταν η διαδικασία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, οι ρουμανίζοντες της διασποράς γίνονται ακόμα πιο ενεργοί. Χρησιμοποιώντας τις επαφές που είχαν δημιουργήσει κατά την ψυχροπολεμική περίοδο κατορθώνουν να περάσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το περιβόητο ψήφισμα 1333, με το οποίο οι Βλάχοι χαρακτηρίζονται ως μία διάσπαρτη εθνότητα χωρίς πατρίδα, ανάλογη με εκείνη των Τσιγγάνων. Εισηγητής του -μη δεσμευτικού πάντως- ψηφίσματος ήταν ο Καταλανός εθνικιστής Lluis Maria De Puig, ενώ το lobbying στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο έγινε με την ενεργό συμμετοχή της FUEN.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωστής Στεφανόπουλος μιλώντας στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο, δέχτηκε αήθη επίθεση από μεγάλη ομάδα ευρωβουλευτών, για την καταπίεση της «ρουμανικής μειονότητας» της Ελλάδος, ενώ κατηγορήθηκε επίσης και για «προπαγάνδα» στους Βλάχους της Αλβανίας! [3]
Φωτογραφία από τους εορτασμούς των ρουμανιζόντων στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μετά την ψήφιση της οδηγίας 1333. Διακρίνονται: ο Maria de Puig (στο κέντρο), ο πρόεδρος της FUEN Romedi Arquint (5ος από τα δεξιά), ο αυτονομιστής Βασίλε Μπάρμπα (άκρα δεξιά) με την Γερμανίδα σύζυγό του και (πίσω της) o τ. Λεγεωνάριος Ιάνκου Περιφάν, η ανηψιά του Κίρα Μάντσου (αριστερά) με τον σύζυγό της.
Όπως αναφέρει το δελτίο τύπου της FUEN[4] περιγράφοντας την «επιτυχία» του ψηφίσματος: «Οι Αρουμάνοι (Ρουμάνοι), όπως αυτοαποκαλούνται... είναι εκρωμαϊσμένοι Θράκες. Η αρχική τους κοιτίδα όπως υποστηρίζεται από γλωσσολόγους είναι η σημερινή νότια Σερβία». Το δελτίο τύπου της FUEN συνέχιζε λέγοντας ότι τα βλάχικα δεν είχαν ποτέ γραφή , ενώ τόνιζε με νόημα ότι οι Βλάχοι «δεν έχουν δικό τους κράτος», θέτοντας έτσι τις βάσεις για τον χαρακτηρισμό τμημάτων της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας ως «μειονοτική ζώνη» που χρήζει ευρωπαϊκής προστασίας και παρέμβασης.
Η Ρουμανία βραβεύει τον κ. De Puig για τις υπηρεσίες του. Παρ’ όλα αυτά, η υποδοχή του ψηφίσματος 1333 στις ελληνικές ενώσεις Βλάχων -που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού τον οποίο ο Καταλανός ευρωβουλευτής θέλησε υποτίθεται να εκφράσει- στάθηκε εχθρική.
H ίδρυση παραρτήματος της EBLUL στην Ελλάδα
Ως αποτέλεσμα συστηματικού lobbying εκ μέρους της FUEN, λίγα χρόνια μετά το ψήφισμα 1333 ακολουθεί η ίδρυση παραρτήματος του Ευρωπαϊκού Γραφείου Λιγότερο Ομιλουμένων Γλωσσών (EBLUL) στην Ελλάδα. Το ιδρυτικό συνέδριο της «ελληνικής» EBLUL λαμβάνει χώρα στη Θεσσαλονίκη υπό την προεδρία του ελληνόφωνου Γ. Νακρατζά, ειδικού συμβούλου του κόμματος «Ουράνιο Τόξο-Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» και γνωστού υποστηρικτή των τουρκικών θέσεων για το θέμα της Αρμενικής και της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Η «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» (DPPE-EFA) αυτoπροσδιορίζεται στο διαδίκτυο ως ένας συνασπισμός που συνενώνει «εθνικιστικά, τοπικιστικά και αυτονομιστικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» [5]
Αναλύοντας περαιτέρω την αποστολή της «Ελεύθερης Ευρωπαϊκής Συμμαχίας» η ιστοσελίδα του Ουράνιου Τόξου διευκρινίζει:
«...Κύριος σκοπός της DPPE-EFA είναι να παράσχει στον δημοκρατικό εθνικισμό (!!!) και στον τοπικισμό μία πολιτική δομή που ανοίγει το πεδίο για πρακτικές πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η οποία δίνει ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική σε κόμματα που λόγω του μεγέθους τους και λόγω του μεγέθους της γεωγραφικής περιοχής την οποία εκπροσωπούν, αναπόφευκτα θα έμεναν εκτός αυτής της αρένας» [6]
Η επιλογή του κ. Νακρατζά ως προεδρεύοντα του συνεδρίου της Θεσσαλονίκης ήταν ενδεικτική της πολιτικής ατζέντας των διοργανωτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη από το Φεβρουάριο του 2000 με δημόσια επιστολή του προς στελέχη του αυτό-αποκαλούμενου «Συλλόγου Επιστημόνων της Τουρκικής Μειονότητας Θράκης», ο Γ. Νακρατζάς ζητούσε την δημιουργία μίας κοινής πολιτικής πλατφόρμας από Τούρκους, ψευδο-Μακεδόνες, Βλάχους, Τσιγγάνους, Αλβανούς κ.α. υπό το Ουράνιο Τόξο, ώστε να μπορέσουν να πλησιάσουν το 3% και να εκλέξουν μειονοτικούς βουλευτές στο Ευρωπαϊκο Κοινοβούλιο. Παραλληλίζοντας δε τον ελληνικό Βορρά με την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου, ο επιστημονικός συνεργάτης της EBLUL έγραφε απειλητικά:
"...η πρόσφατη, όντως λίαν δυσάρεστη και ουσιαστικά ανεπιθύμητη, τιμωρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ενάντια στον εθνικισμό των Σέρβων δεν προσέφερε καμία εμπειρία στον ελληνικό πολιτικό κόσμο" [7].
"...η πρόσφατη, όντως λίαν δυσάρεστη και ουσιαστικά ανεπιθύμητη, τιμωρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ενάντια στον εθνικισμό των Σέρβων δεν προσέφερε καμία εμπειρία στον ελληνικό πολιτικό κόσμο" [7].
Ο πρόεδρος της EBLUL, Bojan Brezigar στο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης, όπου σύμφωνα με δελτίο τύπου του Π. Δημητρά υπέρ της οργάνωσης: «...παρευρέθησαν αντιπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αντιπροσωπεία της FUEN του Συμβουλίου της Ευρώπης» [8]
Πρόεδρος της EBLUL Ελλάδας είναι σήμερα ο Αθανάσιος Παρίσης, μέλος του Ουράνιου Τόξου-Ελεύθερη Ευρωπαϊκή Συμμαχία-μέλος της FUEN [9].
Τις δραστηριότητες της EBLUL και της FUEN στην Ελλάδα μποϊκοτάρισαν οι Βλάχοι της Ελλάδας, πλην ορισμένων μεμονωμένων ακτιβιστών από την Αθήνα και τη Βέροια που όμως θα μας απασχολήσουν στα επόμενα άρθρα.
Συνεχίζεται....
Παραπομπές
[2]Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Ιάνκου Περιφάν και Βασίλε Μπάρμπα μόνιμους κατοίκους Παρισίων και Φράιμπουργκ αντίστοιχα. Το 1978, ο Βασίλε Μπάρμπα (1918-2007) έγραψε ένα άρθρο στην επιθεώρηση ''Noi Tracii" (αρ. 2, 1978), με τίτλο "Οι Αρμάνοι: μία ξεχασμένη εθνική μειονότητα, η οποία αναζητά τα δικαιώματά της" που δημοσιεύθηκε από τον αμφιλεγόμενο Ιωσήφ Constantin Dragan στην Ιταλία. Σε αυτή την εργασία, ο Μπάρμπα απαίτησε την αναγνώριση των Αρμάνων σαν μια ξεχωριστή εθνική μειονότητα στα κράτη όπου ζούσαν. Απαίτησε δε μειονοτική εκπαίδευση και ξεχωριστές εκκλησίες και ζήτησε την οικονομική στήριξη των πολιτιστικών συλλόγων τους, και να έχουν εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγραμμάτων στα ''βλάχικα''-κατασκευής Βουκουρεστίου. Αυτό ήταν το σχέδιο που ακολουθήθηκε από Barba κατά τη διάρκεια όλης της ζωής του. Το 1981 ήταν στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη με μια ομάδα «Μακεδοναρμάνων» από όλα τα μέρη του κόσμου. Κατέθεσε δε υπόμνημα με τις ανωτέρω αναφερόμενες απαιτήσεις.
Τον Οκτώβριο του 1980, AFA (Ένωση των ρουμανιζόντων της Γαλλίας), απέστειλε ένα σημείωμα στη ΔΑΣΕ, στη Διάσκεψη της Μαδρίτης με τίτλο, ''Une sans droits nationaux Europeene nation''. Ο πρόεδρος της AFA, Iancu Perifan, περιλαμβάνει ένα κείμενο πολύ παρόμοια με το έγγραφο του Μπάρμπα του 1978. [Αχ. Γ. Λαζάρου, Οι Ελληνογενείς Βλάχοι και του ιδίου Ελληνισμός και Λαοί Νοτιοανατολικής (ΝΑ) Ευρώπης]
[3]Περιοδικό Άρδην, τ.08,1997
[4] Επίσημο Δελτίο τύπου της FUEN, No. 61 • 1997-10, με τίτλο ''Οι Αρωμάνοι, ένα έθνος νομάδων εν κινδύνω'', p. 3-4, βλ. FUEN-1333.
[4] Επίσημο Δελτίο τύπου της FUEN, No. 61 • 1997-10, με τίτλο ''Οι Αρωμάνοι, ένα έθνος νομάδων εν κινδύνω'', p. 3-4, βλ. FUEN-1333.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.