Του Γιώργου Συνεφάκη
τέως Πρόεδρου του Συλλόγου Λιβαδιωτών
Θεσσαλονίκης ‘Ο Γεωργάκης Ολύμπιος’
Ο φίλτατος Γρηγόρης Βέλκος, ο εξαίρετος αυτός εκπαιδευτικός, ο γνωστός και ακούραστος ερευνητής των σπλάχνων της ελληνικής ιστορίας, συνέγραψε το τελευταίο του πόνημα «Το άδοξο τέλος της οικογένειας του Γεωργάκη Ολυμπίου». Το βιβλίο είναι μια όμορφη έκδοση, 140 σελίδων. Τα συγγραφικά δικαιώματα ο συγγραφέας τα εδώρισε στον Σύλλογο Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης ‘Ο Γεωργάκης Ολύμπιος’, ο οποίος είναι και ο εκδότης. Η έκδοση αυτή κατέστη εφικτή χάρις και στην ευγενή συμπαράσταση του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης και ειδικότερα του πρώην Υπουργού Γεωργίου Ορφανού. Στο βιβλίο είναι ενσωματωμένες πολύ εύστοχα και κάποιες χαρακτηριστικές ιστορικές εικόνες της εποχής του 1821, καθώς και φωτογραφίες των περιοχών που διαδραματίστηκαν τα τότε συγκλονιστικά γεγονότα. Επίσης στο τελευταίο σκέλος του, υπάρχει μία σειρά από ντοκουμέντα της εποχής, βασιλικά διατάγματα, αποκόμματα εφημερίδων και άλλα κείμενα, τιμαλφή, ως παρακαταθήκη της μεγάλης ιστορικής έρευνας του συγγραφέα. Ο Βέλκος χρησιμοποίησε και μελέτησε (και πολύ καλά έκανε), εκτός των βασιλικών διαταγμάτων και τον τότε τύπο της εποχής. Διότι ο Τύπος δεν είναι απλώς αντιγραφέας. Εμπλέκεται πρωταγωνιστικά σε πολιτικές διαμάχες, υποστηρίζει καθεστώτα ή στρατεύεται εναντίον τους, προάγει τον πολιτισμό κάθε τόπου ή λειτουργεί αναχαιτιστικά.
Διαβάζοντας το βιβλίο, ένοιωσα μία έμφυτη τάση να διαφωνήσω με τον τίτλο του. Θεωρώ ότι πιο εύστοχος θα ήταν ως τίτλος: «Ο δεύτερος θάνατος του Γεωργάκη Ολυμπίου» και με υπότιτλο «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος και της αχαριστίας επακόλουθον η αναισχυντία εστί».
Στα 14 κεφάλαια του βιβλίου, ο Βέλκος περιγράφει με εντυπωσιακά λεπτομερή τρόπο τις τελευταίες ημέρες του Ήρωα και την μετέπειτα Οδύσσεια της οικογένειάς του, της συζύγου Στάνας και των τριών παιδιών του, Αλέξανδρου, Μιλάνου και Ευφροσύνης, τους εμπαιγμούς και εξευτελισμούς που υπέστη η οικογένεια από την συμπεριφορά του ελληνικού κράτους, έως τον άδοξο και τραγικό θάνατό τους,
Το βιβλίο είναι δομημένο σε τρεις ενότητες.
Η πρώτη αφορά κυρίως στην τελευταία περίοδο της ζωής του Γεωργάκη Ολυμπίου. Αναφέρεται λεπτομερώς η πορεία του Ήρωα, η στρατιωτική του καριέρα, η καταξίωσή του ως πολέμαρχου, η αναγνώριση των ικανοτήτων του από την Ρωσία, ο γάμος του με την Στάνα, η γέννηση των παιδιών του και ο ηρωικός του θάνατος.
Η δεύτερη ενότητα αναφέρεται στις ταλαιπωρίες που υπέστη η οικογένεια, κατά την μετακίνησή της και την διαμονή της στην Ελλάδα. Περιγράφονται λεπτομερώς η απίστευτη οδύσσεια της οικογένειας. Η Στάνα, όταν έσβησε η επανάσταση στην Μολδοβλαχία, είχε να αντιμετωπίσει, εκτός των Οθωμανών και των διαφόρων εχθρών του Ήρωα, την ένδεια και την πείνα, μια που όλη της την περιουσία την είχε προσφέρει στον Αγώνα (5.500 χρυσά φλουριά, που αντιστοιχούν στο κολοσσιαίο ποσό των 65-70.000 δραχμών του νεόκοπου ελληνικού κράτους). Περιγράφεται η τραυματική πορεία της οικογένειας, που ξεκινάει από το σπίτι τους στο Κίμπουλουκ, πρώτα στη μονή του Σέκου για να συλλέξουν τα όποια εναπομείναντα οστά του Ήρωα, μετά στην Βεσσαραβία, στο Βουκουρέστι, μετά στη Ρωσία, όπου όντως βρήκαν περίθαλψη και θαλπωρή, σε συνεργασία και με το Προξενείο της Οδησσού και μετά, με προπομπό τον Μιλάνο, στην Αθήνα το 1842 σε ηλικίες, η Στάνα 50 ετών, ο Μιλάνος 27, ο Αλέξανδρος 26 ετών και η Ευφροσύνη 21 ετών.Ο Βέλκος περιγράφει την τραγική συμπεριφορά του κράτους απέναντι στην οικογένεια, τους εξευτελισμούς που υπέστη ο Μιλάνος στο στράτευμα, το μηνιαίο βοήθημα ύψους 140 δραχμών στην Στάνα, ποσόν ανεπαρκέστατο για την επιβίωσή τους, έως ότου ήθελε διευθετηθεί το θέμα της επιστροφής του δανείου των 65-70.000 δραχμών. Παράλληλα, αναφέρει και τα ραγδαία πολιτικά γεγονότα, την απώλεια της εξουσίας από τον Μαυροκορδάτο (νονός των δύο τέκνων της Στάνας) και τα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που ανέτρεψαν όλες τις ελπίδες της οικογένειας, για την ουσιαστική αναγνώριση του Αγώνα τους και για μία αξιοπρεπή αποκατάστασή τους.
Στην τρίτη ενότητα, περιγράφεται με συγκλονιστικό τρόπο η τραγική κατάληξη όλων των μελών της οικογένειας και διαφαίνεται σε όλο της το μεγαλείο η υποκρισία, η αγνωμοσύνη και η αχαριστία του κράτους.
Ο Γρηγόρης Βέλκος, κατάφερε να μεταφέρει με την γραφή του, την αποπνικτική πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα της εποχής του 19ου αιώνα του νεόκοπο ελληνικού κράτους και να δημιουργήσει, ηθελημένα ή άθελά του, ένα εκπληκτικό κινηματογραφικό σενάριο, που ενδεχομένως θα το ζήλευε και θα το αξιοποιούσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο συγχωρεμένος Θόδωρος Αγγελόπουλος. Η πολιτική νοσηρότητα της εποχής και οι μικροπολιτικές ωφελιμιστικές σκοπιμότητες, δεν ορρωδούσαν κάν προ των ιερών εθνικών συνειδήσεων των λεγομένων ετεροχθόνων από τους δήθεν ακραιφνείς αυτόχθονες, οι οποίοι αντιμετώπιζαν εμμέσως πλην σαφώς ως μιάσματα, τους μετακινηθέντες εντός των εθνικών συνόρων από τα ακόμη μη απελευθερωμένα εδάφη Έλληνες. Όλα αυτά, αποτυπώνονται γλαφυρά από την γραφίδα του Βέλκου. Η ατμόσφαιρα αυτή, δικαιολογεί πλήρως την εξ αρχής σχέση μεταξύ κράτους και πολίτη, η οποία κατά τη γνώμη μου, στην καλύτερη περίπτωση είναι μία σχέση αμοιβαίας δυσπιστίας και καχυποψίας και στην χειρότερη, αμοιβαίας υπονόμευσης και αντιπαλότητας. Και δυστυχώς, αυτό ισχύει μέχρι σήμερα, ως προϊόν αέναης συμπεριφοράς ενός αναξιόπιστου κράτους προς τους πολίτες του.
Διαβάζοντας κανείς αυτά τα κείμενα της εποχής, νομίζει ότι πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας και όχι για πραγματική ιστορία. Οι απίστευτοι διάλογοι μεταξύ των μελών της Εθνοσυνέλευσης, η αντιπαράθεση μεταξύ των αυτοχθόνων της 1ης φάσης του ελληνικού κράτους και των δήθεν ετεροχθόνων, αλλά αυτοχθόνων Ελλήνων της τότε ας πούμε διασποράς, δείχνουν στην πραγματικότητα τις βαθειές ρίζες της έλλειψης ενιαίου εθνικού φρονήματος στην κορυφή της πυραμίδας του κράτους. Είναι κατά τη γνώμη μου, μια που μιλάμε για τους τότε κορυφαίους εκπροσώπους της Ελλάδας, η απαρχή όλων των μετέπειτα δεινών και διχασμών του έθνους, που με άλλη μορφή συνεχίστηκαν και συνεχίζονται.
Τελικά η ζωή της Στάνας είναι ένα αρνητικό φιλμ της Οδύσσειας, μια αντίστροφή πορεία της, ένα περίεργο παιγνίδι της μοίρας, με ανεστραμμένους ρόλους και χώρους. Ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι από την Τροία του σπιτικού της για την Ιθάκη-Ελλάδα, περιπλανάται επί πολλά χρόνια σε όλα τα Βαλκάνια, περνάει από Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, από Λωτοφάγους, από Κίρκες και Σειρήνες, από Σκύλλες και Χαρύβδεις, χωρίς στάση στη χώρα των Φαιάκων. Μόνο που οι ρόλοι και η διαδρομή αντεστράφησαν. Τελικά η Ιθάκη ήταν το αρχικό σπιτικό της. Οι Λαιστρυγόνες, οι Κύκλωπες, οι Κίρκες, οι Σειρήνες, οι Σκύλλες και οι Χαρύβδεις που βρήκε στο δρόμο της, κατάφεραν να την εμποδίσουν να ολοκληρώσει το όνειρό της και να το μεταμορφώσουν σε εφιάλτη. Ο πηγαιμός της για την Ιθάκη, που λέει και ο Καβάφης, ήταν δυστυχώς γεμάτος από διπρόσωπες Κίρκες, θυμωμένους Ποσειδώνες και βίαιους Λαιστρυγόνες. Την Στάνα τη νίκησε κατά κράτος, το Κράτος των αμνημόνων Λωτοφάγων.
Το βιβλίο του Βέλκου, είναι ένα δείγμα δωρικής γραφής, διανθισμένης περιοδικά με ορισμένες σωστές επικολυρικές εξάρσεις. Ο αναγνώστης μαθαίνει πολλά πράγματα από αυτό και νοιώθει ακόμη περισσότερα. Κυρίως για την διαχρονικότητα της ελληνικής συγκρουσιακής λογικής των πραγμάτων, μεταξύ της ιδιοτελούς μικροπολιτικής σκέψης και των εθνικών οραμάτων, μεταξύ των κοτσαμπάσηδων και του λαού, μεταξύ ηρώων και αγνωμόνων καιροσκόπων, μεταξύ τελικά της μνήμης και της λήθης. Το βιβλίο προβάλλει σε όλες τις διαστάσεις και όλες τις λεπτές γραμμές που χωρίζουν το μεγαλείο από τα τάρταρα αυτού που λέγεται ελληνική ψυχή. Συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο να το διαβάσουν όλοι, οι δε Σύλλογοι των απανταχού Λιβαδιωτών να οργανώσουν κατά τόπους την δημόσια παρουσίασή του.
Γιώργος Συνεφάκης
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΛΙΒΑΔΙ, τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.