 |
| Νικόλαος Βαλαούρης, από τους άρχοντες της Μοσχόπολης στα 1908 |
Σύμφωνα με τον Τάκη Λάππα το ντύσιμο από τα χρόνια 1600-1829 είναι ένα σπουδαίο θέμα για έρευνα, γιατί το θέαμα που παρουσιάζει η υπόδουλη Ελλάδα δεν απαντάται σε καμία άλλη σχεδόν χώρα του κόσμου. Δηλαδή δεν υπάρχουν μικροπαραλλαγές από περιοχή σε περιοχή, αλλά ολότελα αλλιώτικο ντύσιμο από ένα χωριό στο άλλο, χωριά που η απόστασή τους δεν ήταν δυο ώρες δρόμος.
Σχεδόν κανείς γειτονοχωρίτης δεν ήταν όμοια ντυμένος και αυτό ξεχώριζε περισσότερο στο γυναικείο ντύσιμο. Τα χρόνια εκείνα μπορούσες μια χαρά να καταλάβεις αμέσως πούθε κρατάει ο ξενοχωρίτης. Όχι από την προφορά και τους ιδιωματισμούς του, μα αρκούσε η φορεσιά του για να προδώσει το χωριό του. Το ίδιο μπορούσε κανείς να τους ξεχωρίσει επαγγελματικά ή ταξικά. Αλλιώς ντυνόταν ο κοτζαμπάσης, αλλιώς ο προύχοντας, ο προεστός, ο γεωργός, ο τσοπάνης, ο ξωτάρης[1]…
Δεν ήταν πάντα εύκολο να είσαι ο άρχοντας της πόλης, ούτε και απλή υπόθεση να 'χεις για αδερφό ολόκληρο εθνικό ευεργέτη...
 |
| Κολάκης Αβέρωφ, άρχοντας Μετσόβου |
Ο Γεώργιος Αβέρωφ ήταν ο μικρότερος αδερφός του Κολάκη. Και ο Κολάκης Αβέρωφ ήταν ο μόνος από πέντε αδερφούς που είχε μείνει στο χωριό. Πρώτος έφυγε ο μεγάλος ετεροθαλής αδερφός, ο Αναστάσης, που έγινε το δεξί χέρι του τσάρου, πάμπλουτος στη Ρωσία, ύστερα πήγε στο Κάιρο και συνέχισε το εμπόριο εκεί. Έπειτα έφυγαν σιγά σιγά και οι άλλοι: Ο Αυγερινός που αγόρασε κτήματα στην Εύβοια, παντρεύτηκε την αδερφή του Στουρνάρη και ασχολήθηκε με την πολιτική. Ο Δημητρός που δεν παντρεύτηκε ποτέ, μόνο διηύθυνε κι έβγαινε δήμαρχος εκεί ως το θάνατο του. Και τέλος ο Γεώργιος που ούτε κι αυτός παντρεύτηκε, αλλά ήταν ακόμα ζωντανός και πλούσιος και πάρα πολύ δυνατός και είχε εκείνον, τον αδερφό του τον Κολάκη, έμπιστο και εκπρόσωπο του στην πατρίδα. Φυσικό λοιπόν ο Κολάκης να εκλέγεται έφορος της κοινότητας σε κάθε εκλογή. Φυσικό και αναμενόμενο. Δεν του πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσαν να μην τον εκλέξουν, μα δεν πέρναγε ούτε κι απ' το μυαλό των συγχωριανών του -που αυτοί αποτελούσαν το εκλογικό σώμα. Έτσι, ο Κολάκης Αβέρωφ εκλεγόταν πάνω από είκοσι χρόνια έφορος των σχολείων και γενικός επίτροπος των κληροδοτημάτων -κι ας μην ήταν πάντα εύκολο να είσαι ο άρχοντας της πόλης.
 |
| Αναστάσιος Στεφάνου Ρόμπης, Αχρίδα 1869. Διαβάστε περισσότερα : εδώ |
''Αφέντη μου, να με συμπαθάς που σε απασχολώ...'' γυρόφερνε ακόμα ο γέρος δίχως να μπαίνει στο θέμα. ''Το ξέρεις πως τόσα χρόνια μονάχα εσένα ψηφίζουμε. Αμ' το έχω και το λέω: σαν τον άρχοντα Κολάκη δεν ματαγίνηκε άλλος να μας φροντίζει στο χωριό!'' του φίλησε ξανά το χέρι. ''Ίσαμε τριάντα ψήφους σου δίνουμ' εγώ κι όλο μου το σόι... και χάρη ποτέ δεν σου γύρεψα ως τώρα...''[2]
[2] Τατιάνα Αβέρωφ, Το ξέφωτο, εκδ. Κέρδος 2000.
Πηγή φωτο:
Ι.Μ.Μ.Α &
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.