 |
| Spiro N. Konda, “ Shqiptarët dhe problemi pellazgjik” |
Εἰς ὅλα τά ἐγχειρίδια τῆς κατώτερης, μέσης καί ἀνωτέρας Ἀλβανικῆς ἐκπαιδεύσεως διδάσκονται κατά κόρον ὅτι οἱ Ἀλβανοί εἶναι ἀπόγονοι τῶν Πελασγῶν καί τῶν Ἰλλυριῶν.
Ἡ δέ ὀνοματολογία στά ληξιαρχεῖα κυρίως ἐπί Ἐνβέρ Χότζα ἐπεβάλλετο ἀπό «λίστα» ὀνομάτων ἐπιλεγμένων μέ ὀνόματα ἱστορικά Ἠπειρωτικά, ὀνόματα βασιλέων Μολλοσῶν, Τευτόνων, Χαόνων, Ἰλλυριῶν, Μακεδόνων ὅπως Agron (= Ἄγρων), Teuta (= Τεῦτα), Piro (= Πύρρος), Bardhull (= Βαρδούλιος), Alketa (= Ἀλκέτας), Arben (= Ἀρμπέριος – Ἀρβανίτης), Alba (= Ἄλβα), Albana (= Ἀλβανία), Enea (= Αἰνείας), Alexander (= Ἀλέξανδρος), Alex ( = Ἀλέξιος), Hymer (= Ὅμηρος), Bubulin (= Μπουμπουλίνα), κ.ἄ.
Ἀπό ἀλβανικῆς πλευρᾶς ἀναφέρουμε δύο ἀξιόπιστες ἐπιστημονικές θεωρίες τοῦ καθηγητοῦ ∆αρδαίου Σπύρου Κόντα[24] ὅπου στό πρῶτο κεφάλαιο παραθέτει ὅλες τίς γνῶμες Ἑλλήνων καί ξένων ἐπιστημόνων γύρω ἀπό τήν καταγωγή καί τήν γλῶσσα τῶν Ἀλβανῶν. Ὅλα τά ὑπόλοιπα κεφάλαια εἶναι «φκιαχτά» γιά νά ἱκανοποιήση τόν τύραννό του Χότζα καί τόν δικαιολογοῦμε διότι ἔχουμε σαφῆ εἰκόνα ἀπό τόν πιστό του φίλο μακαριστό παπᾶ Χρῆστο Ράτση τόν ∆αρδαῖο[25]. Ὁ δεύτερος ἀλβανολόγος, ὁ ἀργυροκαστρίτης E. Çabej[26], «δημοσιεύει τρεῖς ἔτι θεωρίας περί τῆς δῆθεν προελεύσεως τῆς Ἀλβανικῆς γλώσσας τάς ἑξῆς: πρώτη θεωρία, ἡ Ἀλβανική γλῶσσα ἀπορρέει ἐκ τῆς Ἰλλυρικῆς. Ἀντιπρόσωποι ταύτης εἶναι: Gustav Meyer (… σύνολο ἕνδεκα συγγραφεῖς).
∆ευτέρα θεωρία, ἡ Ἀλβανική γλῶσσα ἀπορρέει ἐκ τῆς Θρακικῆς. Ἀντιπρόσωποι εἶναι: Potti, Vasmer (… σύνολον ὀκτώ συγγραφεῖς).
Τρίτη θεωρία, Ἡ Ἀλβανική γλῶσσα εἶναι μῖγμα τῆς Ἰλλυρικῆς καί τῆς Θρακικῆς. Ἀντιπρόσωποι εἶναι: Carl Patsch (… σύνολο τέσσαρες συγγραφεῖς).
Καί ὅμως παρά τάς γνώμας τῶν ἀνωτέρω ἀναφερθέντων σοφῶν ἀνδρῶν τό ζήτημα τῆς καταγωγῆς τῆς Ἀλβανικῆς γλώσσης παραμένει εἰσέτι πρόβλημα ἄλυτον, καθώς λέγει ἐν τῷ ἀνωτέρῳ ἔργῳ του, ὁ Ἀλβανός γλωσσολόγος Dr. Eqrem Çabej. Ἀλύτου δέ ὄντος, τοῦ προβλήματος τῆς ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ τῆς ἀλβανικῆς γλώσσης, ἄγνωστος εἶναι καί ἡ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ»[27].
Αὐτά ἀνέφερε ὁ ∆αρδαῖος Σπύρος Κόντας στό Πρῶτον μέρος τοῦ συγγράμματος ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ «Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ». Ὅμως ὅλο τό ὑπόλοιπον σύγγραμμα ἀπό σελ. 11–400 εἶναι «φκιαχτό γιά νά ἐξυπηρετήση τήν προπαγάνδα τῶν Ἀλβανῶν προπάντων τοῦ αἱμοχαροῦς τυράννου Χότζα καί «νά γλυτώσῃ ἀπό τόν βέβαιον θάνατον τῆς εἱρκτῆς» κατά τήν ρήση τοῦ παπᾶ–Χρήστου Ράτση ἀδελφικοῦ του φίλου.
Ἀναφέρω δείγματα τοῦ περιεχομένου τοῦ βιβλίου γιά νά γίνουν κατανοητά τά ἀνωτέρω:
Σελ. 88: Οἱ Ἀλβανοί εἶναι οἱ Πελασγοί (…).
Σελ. 120: Ἡ Ἀλβανική γλῶσσα γέννησε τοπωνύμια, ὀνόματα, λέξεις στούς Πελασγούς (…). Σελ. 135: Ὁ ∆ευκαλίων ἦτο Ἀλβανός (…).
Σελ. 141–146: Ἀθῆναι ἡ πρωτεύουσα ἔχει πελασγικόν ὄνομα ἤτοι Ἀλβανικόν! (…).
Σελ. 161–163: Ἡ λέξη ΙΟΝΙΟΝ ΠΕΛΑΓΟΣ εἶναι Ἀλβανική!
Σελ. 179–194: Τά τοπωνύμια τῶν νήσων: ∆ΗΛΟΣ, ΣΥΡΟΣ, ΝΙΣΥΡΟΣ, ΣΚΟΠΕΛΟΣ, Υ∆ΡΑ, ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ, ΚΥΘΝΟΣ, ΚΥΠΡΟΣ, ΠΑΡΟΣ, ΑΙΓΙΝΑ (…), ΛΗΜΝΟΣ, ΡΟ∆ΟΣ εἶναι ἀλβανικά!
Σελ. 204: οἱ Κρῆτες εἶναι Ἀλβανοί.
Σελ. 299–337: Τά Θεωνυμικά ὀνόματα: ∆ΗΜΗΤΡΑ, ΖΕΥΣ, ΠΟΣΕΙ∆ΩΝ, ΑΦΡΟ∆ΙΤΗ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ∆ΙΟΝΥΣΟΣ, ΗΡΑ, ΑΘΗΝΑ, ΕΡΜΗΣ κ.τ.λ. προέρχονται ἀπό τήν Ἀλβανική γλῶσσα! κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Σέ ὅλη τήν Ἀλβανική βιβλιογραφία μέχρι σήμερα δημοσιεύονται συνεχῶς τέτοιες ἀνακρίβειες, ἱστορικές παραχαράξεις, πού ἐξυπηρετοῦν ἐθνικούς στόχους τῆς Ἀλβανίας[28].
Παραπομπές
24. Κόντα Σπύρου, Οἱ Ἀλβανοί καί τό Πελασγικό Πρόβλημα, Τίρανα 1962, σελ. 7–9, Πτυχιοῦχος Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, πού κατ’ ἀνάθεση τοῦ κομμουνιστῆ Ἐνβέρ Χότζα, ἔγραψε τήν ἐργασία γιά νά ἀποφύγη τήν φυλακή καί ἐξορία. Ἐκτός ἀπό τό πρῶτο Κεφάλαιο πού εἶναι ἐπιστημονικό, τό ἄλλο εἶναι «φκιαχτό» γιά αὐτό παρ’ ὅτι τυπώθηκε σέ 800 ἀντίτυπα στό Ἀργυρόκαστρο, δέν υἱοθετήθηκε ἀπό τόν Χότζα!
25. Καρακίτσιος Ἐλευθ., Ὀρθόδοξοι ἱερεῖς (…), ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 349–381. Ἐνθυμοῦμαι τίς γλαφυρές σέ ἁπλῆ καθαρεύουσα ἀφηγήσεις τοῦ μεγάλου Ἕλληνος παπᾶ-Χρήστου Ράτση! Μεταξύ τῶν ἄλλων μοῦ ἀφηγήθη «ἕνα συμβάν τρομερό διά τήν ἐποχήν μετά τοῦ μεγάλου καθηγητοῦ Σπυρίδωνος Κόντα τοῦ ∆αρδαίου, τοῦ σοφωτάτου ἐκείνου ἀνδρός πού ἐτελείωσεν τό Πανεπιστήμιον εἰς τάς Ἀθήνας. Ναί πάτερ μου εἰς τάς Ἀθήνας καί ἐθλίβετο ἐδῶ ὅπως ὅλοι μας ἐμαραζώσαμεν κοντά εἰς τούς ἀρβανίτες … ἀλλά τί ἤθελον νά εἴπω πάτερ Ἐλευθέριε; … Ἄ ναί τό συμβάν. Κατά τήν Μ. Πέμπτην μοῦ εἶπεν κρυφίως, ἤμουν τότε ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κορυτσᾶς, ψάλλε ἀπόψε τό «∆ιεμερίσαντο τά ἱμάτια …» στά Ἑλληνικά, νά τό ἀπολαύσωμεν καί ἄς ἀποθάνουμε ἀδελφέ. Οἱ Ἀρβανῖτες θά μᾶς ἐπιτεθοῦν ἀλλά θά τούς εἴπωμεν πώς δέν ὑπάρχει στά Ἀλβανικά. Ἔτσι καί ἔγινε … μόνο πού δέν μᾶς ἀποκεφάλισαν. Μά τό ἀπηλαύσαμεν ἀμφότεροι … κατάλαβες πάτερ ὁποία ἡ κατάστασίς μας; Ἀκόμη γέροντες ἐνθυμοῦνται τό συμβάν».
26. Çabej Eqrem, Elemente te Gjuhesise e te Literatures Shqipe, Tiranë 1936.
27. Κόντα Σπ., ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 9–10, Συμεωνίδης Χαρ., Ἱστορικοσυγκριτική γραμματική τῶν ἰνδοευρωπαϊκῶν γλωσσῶν, ἐκδόσεις Ἀφοί Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1979, σελ. 23.
28. Τό βιβλίον τοῦ Σπ. Κόντα μοῦ τό ἐδώρησεν ὁ μακαριστός παπᾶ–Χρῆστος ὁ ὁποῖος μοῦ ἐξιστόρησεν ὅσα ἀνέφερα. Ὁ ἴδιος μοῦ ἐδιάβασεν στήν σελ. ΧΙΙΙ τοῦ βιβλίου τά κατωτέρω «γιά νά διαμορφώσῃς γνώμην διά τόν σοφόν μακαριστόν Κόντα (…):
«Τοῖς ἐντευξαμένοις: /
Ὁ μέλλων νά συγγράψῃ τήν Ἱστορίαν τοῦ Ἀλβανικοῦ Ἔθνους / ἀπό τῶν προϊστορικῶν καί μέχρι τῶν χρόνων τοῦ Γεωργίου Καστρι /ώτη ἤ Σκενδέρμπεη, ὀφείλει κατ’ ἀνάγκην νά ἔχῃ τάδε τά προσόντα: / Νά εἶναι· /
1) Ἑλληνιστής φιλόλογος / 2) Λατινιστής φιλόλογος / 3) Γλωσσολόγος / 4) Ἰνδολόγος καί / 5) Τήν Ἀλβανικήν γλῶσσαν νά τήν ἔχῃ μητρικήν του γλῶσσαν, καί / νά τήν γνωρίζῃ ἐπιστημονικῶς. / Τά ἀνωτέρω προσόντα ἀπαιτοῦνται, διότι οὕτω θά γνωρίζῃ τούς ἀρ/χαίους Ἕλληνας, καί Λατίνους συγγραφεῖς (ποιητάς, ἱστορικούς, γεω/γράφους κ.τ.λ.) καθώς καί τούς Βυζαντινούς ἱστορικούς, οἵτινες πολλά / καί διάφορα ἔγραψαν περί πάντων τῶν συγχρόνων αὐτῶν ἐθνῶν, μεταξύ / τῶν ὁποίων συμπεριλαμβάνεται καί τό Ἀλβανικόν Ἔθνος (Οἱ Ἠπειρῶ/ται καί οἱ Ἰλλυριοί, ἄμεσοι γείτονες τῶν Ἑλλήνων καί Λατίνων). Οὕτω / δέ, θά εἶναι εἰς θέσιν νά συγγράψῃ τήν ἀληθῆ καί πραγματικήν προϊ/στορίαν καί ἱστορίαν τοῦ Ἀλβανικοῦ Ἔθνους, ἀπό τῶν ἀρχαιοτάτων / χρόνων καί μέχρι τοῦ δεκάτου πέμπτου μετά Χριστόν αἰῶνος ἤτοι μέ/χρι τῶν χρόνων τοῦ Σκενδέρμπεη, καί τούτου συμπεριλαμβανομένου /
Κοριτσᾶ Ἰούλιος 1961 / Ὁ Συγγραφεύς / ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΚΟΝΤΑΣ/».
Πηγή: Ελευθέριος Απ. Καρακίτσιος, Ο ελληνισμός στην μητροπολιτική περιφέρεια Κορυτσάς, Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 219-221, βλ. εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.