Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Γρηγόρης Χατζηλυμπέρης - Ο αυθεντικός εκφραστής της ασπροποταμίτικης παράδοσης


Γρηγόρης Χατζηλυμπέρης γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸν Γενάρη τοῦ '86, ἀπὸ μάνα μὲ καταγωγὴ ἀπό τὸ Γαρδίκι Ἀσπροποτάμου, καὶ πατέρα μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὸ Ῥωμέϊκο Λεβαδέων, καὶ οἱ δύο ὅμως μεγαλωμένοι στὴν πρωτεύουσα. Παρ' ὅλα αὐτά, τὰ καλοκαίρια στὸ Γαρδίκι, οἱ ἱστορίες ἀπὸ τοὺς γαρδικιῶτες παπποῦδες, τὰ βιώματα τῶν γονέων σὲ οἰκογένειες τῆς Ἀθήνας ποὺ εἶχαν βαθιὰ σύνδεσι μὲ τὶς ῥίζες τους, ἀλλὰ καὶ ἡ συμμετοχὴ σὲ δραστηριότητες τῆς ἐν Ἀθήναις Ἀδελφότητας Γαρδικιωτῶν, ἦταν σημαντικὰ ἐρεθίσματα ποὺ τὸν ὁδήγησαν ἐντελῶς φυσικὰ καὶ ἀσυναίσθητα στὴν ἐνασχόλησι μὲ τὴν παράδοσι, κυρίως τὴν μουσικοχορευτική. Ἐχοντας ἤδη ἀπὸ τὰ πρῶτα σχολικὰ χρόνια μουσικὴ παιδεῖα (κιθάρα καὶ θεωρητικὰ), παράλληλα μὲ τὴ φοίτησι στὸ γυμνάσιο ξεκινᾶ νὰ μαθαίνει κλαρίνο ἔχοντας ἀρχικὰ -γιὰ σύντομο διάστημα- ὡς πρῶτο δάσκαλο τὸν Θεόδωρο Τασοῦλα, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴ νοερὴ καὶ …ἀπὸ κασσετῶν καθοδήγησι τοῦ ἀείμνηστου Σωτήρη Σγούρου. Ἡ γνωριμία μὲ τὸν τελευταῖο, τὴν τελευταῖα δεκαετία πρὶν τὸ θάνατο τοῦ μεγάλου Ἀσπροποταμίτη δεξιοτέχνη, ὑπήρξε καταλυτική. Ἔπειτα ἀπὸ τὶς πανελλήνιες ἐξετάσεις, κατὰ τὴν φοίτησι στὴν ἱατρικὴ σχολὴ Ἀθηνῶν ἀλλὰ καὶ ἕως σήμερα, μερικὰ βήματα πρὶν τὴν ἀρχὴ τῆς εἰδίκευσης στὴν καρδιολογία, συνεχίζει τὴν ὄμορφη καὶ ζωοποιὸ διαδρομὴ στὰ μονοπάτια τοῦ μουσικοῦ μας Τρόπου, ὡς ἐραστὴς τῆς ἀληθινῆς αὐτῆς τέχνης τοῦ λαοῦ μας. Πέρα ἀπὸ τὸ κλαρίνο,  ἡ γνώσι τῆς κιθάρας τὸν ὁδήγησε νὰ πιάσει στὸ λαοῦτο ὡς συνοδευτικό ὄργανο, ἐνὼ παράλληλα, κυρίως μέσα ἀπὸ τὰ γλέντια, καλλιεργοῦνταν καὶ τὸ τραγούδι· ἀποκορύφωμα ἡ ἐνασχόλησι μὲ τὴν ψαλτικὴ τέχνη καὶ ἡ ἀπόκτησι πτυχίου ἱεροψάλτου (2009).  Ἐξαιρετικὴ σημασία ἔπαιξαν καὶ παίζουν, ἡ γνωριμία μὲ τοὺς ἀειθαλεῖς Σωτήρη Τόγελο καὶ Σωτήρη Γοργογέτα, τοὺς «βάρδους τ' Ἀσπροποτάμου», ἡ ἐτέρα νοερᾶ διδαχὴ ἀπὸ τὰ ὄσα ἄφησε πολύτιμη κληρονομιὰ ὁ μεγᾶλος (μεγαλύτερος μάλλον) μουσικὸς τ' Ἀσπροποτάμου, Δημοσθένης Βλαχαγγέλης, ἡ συνεργασία μὲ πολλοὺς παλιοὺς δημοτικοὺς μουσικοὺς στὰ Τρίκαλα ἀλλὰ καὶ στὴν Ἀθήνα, μὰ -last but not least ὅπως λέν' καὶ στὸ Γαρδίκι!- ἡ ἀλληλεπίδρασι μὲ τόσους νέους, ἐκκολαπτόμενους καὶ ὁλοκληρωμένους, ἐρασιτέχνες καὶ ἐπαγγελματίες μουσικοὺς ἐπίσης σὲ Ἀθήνα καὶ Τρίκαλα. Καρπὸς αὐτοῦ τοῦ γόνιμου συνομίληκου μουσικοῦ διαλόγου ὑπήρξε καὶ ἡ πρώτη ἐπίσημη δισκογραφικὴ δουλειά, τὰ «Γαρδικιώτικα βιώματα», στὴν ἐταιρεῖα «Ηχογέννησι» τοῦ Παναγιώτη Καλαμπάκα στὰ Τρίκαλα, παραγωγὴ τῆς Ἀδελφότητας τῶν ἐν Ἀθήναις Γαρδικιωτῶν (2010). Σημεῖο τῶν καιρῶν αὐτὴ ἡ μεταστροφὴ ἀρκετῶν πλέον νέων τῶν ἀστικῶν κέντρων στὰ πατρώα, σημάδι ἐλπίδας· ἀπὸ 'κει ποὺ οἱ νέοι ὡς δυτικολᾶτρες ἀποστρέφονταν τὴν παράδοσι, μερικὰ χρόνια πρίν, τώρα πλέον νὰ ἀσχολοῦνται ἐπιστημονικὰ καὶ ἄκρως ἀγαπητικά, ἐρωτικὰ θὰ ἔλεγα μαζί της. Σημάδι, λές, πὼς ἔρχεται ὁ καιρὸς ὅπου θὰ λάβουν τὰ ὄνειρα ἐκδίκησι.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.