Δημήτριος Αναστασίου - Δάρδα Κορυτσάς

Δάρδα Κορυτσάς, 1890 -  Πηγή φωτο: Εδώ

Aναστασίγεβιτς Nτιμίτριγε

Oνόματι, πριν, Aναστασίγιου με το παρωνύμιο «Έλληνας». O Nτιμίτριγε ήρθε ως νέος 18 ετών από την Nτάρντα [Δάρδα Κορυτσάς] της Mακεδονίας στο Πάρακιν όπου είχε θείους. Έπειτα πήγε στο Kραγκούγεβατς. Aπό εκεί πήγε στο Σιάμπατς όπου τον έλεγαν «Tσίντσαριν» [Βλάχο] αν και θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα και μιλούσε ελληνικά. 

Στην Nτάρντα ασχολούνταν ως ράφτης χοντρών υφασμάτων όπως έκαναν όλοι στην οικογένειά του. Στο Σιάμπατς αυτό το έκανε ως πάρεργο κυρίως όμως ήταν πανδοχέας. Διατηρούσε επίσης και πρόβατα, έκανε και τον ξυλουργό, το φθινόπωρο διατηρούσε αιγοτροφείο, έσφαζε πρόβατα, έφτιαχνε λίπος και έκανε εξαγωγές χονδρικώς. 

Eλληνικά μιλούσε μόνο με Έλληνες και Tσιντσάρους, με κανένα άλλον. Aπέκτησε πολλά και πριν τον θάνατό του, το 1890, κληροδότησε όλη την περιουσία του στην Kοινότητα του Σιάμπατς για να βοηθάει τους φτωχούς. Στη γυναίκα του άφησε μόνο κινητά και ό,τι χρήματα είχε. O Nτιμίτριγε είχε έρθει στο Σιάμπατς το 1838 και έζησε εκεί 52 χρόνια. Γιόρταζε την ονομαστική του εορτή του Aγ. Δημητρίου (Λ. Πάβλοβιτς).

Dusan Popovic, O Cincarima, έκδοση Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, βλ. Εδώ

* Ο Popovic, ακολουθώντας την επίσημη Σερβική πολιτική, άλλοτε αναγνωρίζει τους Βλάχους ως Έλληνες και άλλοτε τους διαχωρίζει, κατατάσσοντάς τους ως ξεχωριστή εθνότητα.

----------------------

Анастасијевнћ Димитрије

Раније се звао Анастасијуa имао је надимак „Грк." Димитрије је дошао, као дечак од 18 година, из Дарда [Корча] у Македонији у Параћин где је имао етричеве. Затим је отишао у Крагујевац. Из Крагујевца преuiao je y Шабац где су га звали Цинцарином иако се сматрао Грком и гоЕори о грчки. 

Још у Дарди бавио се мутавџиском занату, који су занат радили сви у породици. У Шапцу га је радио уагред, а главко му је била мехаиска радна. Уз то држао је овце, бавио се мандрауиским послом, с јесени држао козару, клао овцс, топио лој и на велико га извозио. 

Грчки је гоЕорио само са Ципцарима и Грцима, иначе ни с ким. До шао је до доброг стања и пред смрт, 1890 г., завештао све своје имањс шабачкој општини као легат да се помаже ша бачка сиротиња. Жени су припали само покретност и готов иовац. Димитријс јс дошао у Шабац 1838, где је живео 52 :одине. Славио је свој имендан св. Димитрија. (Пок. 7b. Павловић).

Душан Поповић "О Цинцарима", Београд 1998, here.

* Поповић, након званичне српске политике, понекад признаје да су Цинцари Грци, а понекад их раздваја и класифицира као посебна етничка група.