Κώστας Καλίτσας - Ένας δικός μας χαρισματικός άνθρωπος από το Μοναστήρι Πελαγονίας

''Kometi'', 1964

Ακολουθεί αφιέρωμα της εφημερίδας ''JAVNOST'' της γείτονος στον Μοναστηριώτη κ. Κώστα Καλίτσα

Χρόνος-Άνθρωποι-Εκδηλώσεις: Kosta A. Georgiev Kalica

Πολλές εκδηλώσεις καθώς και προσωπικότητες του ιστορικού παρελθόντος της πόλης θα μείνουν αξέχαστες για τα έργα, τις πρωτοβουλίες ή τις δραστηριότητες τους. Αυτά τα ίχνη δεν μπορούν να ξεθωριάσουν, αν και ο χρόνος κάνει το δικό του και μερικές φορές σβήνει γεγονότα που σε συγκεκριμένες περιόδους αποτέλεσαν το επίκεντρο της δημοσιότητας. Στην συγκεκριμένη ενότητα με τίτλο ''Χρόνος-Άνθρωποι-Εκδηλώσεις'' θα αναφερόμαστε σε ορισμένες προσωπικότητες και εκδηλώσεις, όχι μόνο από το παρελθόν αλλά και από το παρόν, όπου ο αρθρογράφος Petar Stavrev θα προσπαθήσει να μας διαφωτίσει σχετικά με συγκεκριμένες χαρακτηριστικές περιόδους και προσωπικότητες από το παρελθόν της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.

Έφτιαξε μόνος του ηλεκτρική κιθάρα 

και δορυφορική κεραία

Τα αδέρφια  Kosta και Petar Georgiev, γνωστοί και με το επίθετο Kalica [το πραγματικό επώνυμο της οικογένειας], ανήκουν στα πιο άξια και διάσημα πρόσωπα του Μοναστηρίου (Bitola) που σχετίζονται με την αναγνωρισημότητα και τις επιτυχίες στον μουσικό τομέα. Ο Petar Georgiev Kalica ως στιχουργός και συνθέτης του τραγουδιού ''Ako odam vo Bitola'' (Αν πάω στο Μοναστήρι), το οποίο πλησίασε σημαντικά το γνωστό τραγούδι ''Bitola Baban Bitola'', και ως μέλος τους συγκροτήματος ''Za prv pat'' (Για πρώτη φορά) κέρδισε την προσοχή αυτών που βιώνουν την μουσική ως βασικό ''συστατικό'' της ψυχαγωγίας και της καλής διάθεσης. 

Ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Κώστας Καλίτσας, ανήκει σ' εκείνους που αφιέρωσαν όλη την ζωή τους στην μουσική. Έκανε τα πρώτα του βήματα σε μια εποχή που οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ούτε τα μουσικά όργανα ούτε τις σύγχρονες μελωδίες. Ήταν απ' τους πρώτους που ξεκίνησε, επιτυχώς, να παίζει κάποια μουσικά όργανα και που ως μέλος ορισμένων συγκροτημάτων έστρωσε σχεδόν ολοκληρωτικά τον δρόμο των επόμενων μουσικών που έθεσαν αργότερα τα θεμέλια της σύγχρονης ροκ μουσικής της περιοχής, και ιδιαίτερα αυτής που δημιουργήθηκε στο Μοναστήρι. Τα δύο αδέρφια, κληρονόμησαν την μουσική παράδοση από τον πατέρα τους Αλκιβιάδη (Velko) Georgiev, ο οποίος αμέσως μετά την απελευθέρωση της χώρας συμμετείχε στην ορχήστρα της πόλης με διευθυντή τον Miško Majkovski. Έπαιζε κυρίως πνευστά μουσικά όργανα αλλά ο Κώστας Καλίτσας, παρ' όλες τις προσπάθειες του πατέρα του να παίζει κλαρίνο, επέλεξε τελικά πριμ (είδος μπαλαλάικα) και κιθάρα και μ' αυτά πέρασε όλη την ζωή του. Δημιούργησε και αποτέλεσε μέλος τριών μουσικών σχημάτων, όπως λεγόταν εκείνη την εποχή τα μουσικά συγκροτήματα, τα οποία πέρα από την εκτέλεση ξένης μουσικής συνέθεταν και εκτελούσαν και δικές τους μουσικές δημιουργίες. Με το συγκρότημα ''Kometi'' (Κομήτες), ο Κώστας άγγιξε την δημοσιότητα με αποτέλεσμα πολλοί να τον αναγνωρίζουν μέχρι και σήμερα διότι οι επιτυχίες που πραγματοποίησε σ' αυτό το μουσικό είδος αποτέλεσαν την βάση πολλών άλλων μουσικών και ερμηνευτών που, μεμονωμένα ή ομαδικά, υποστηρίζουν την ροκ μουσική. 

Με τον Κώστα, ή Κότσε Καλίτσα όπως αλλιώς είναι γνωστός, είναι πραγματική απόλαυση να αναφέρεσαι σε αναμνήσεις για τις πρώτες επιτυχίες των νέων του Μοναστηρίου, οι οποίοι μέσω της μουσικής σε διάφορες εκδηλώσεις εκτέλεσαν αρχικά, επιτυχώς, τις ξένες μουσικές συνθέσεις και στη συνέχεια δημιουργούσαν μόνοι τους νέα κομμάτια που ακόμη και σήμερα συμβολίζουν μια δημιουργική μουσική ζωή. 

Ο Κότσε Καλίτσας γεννήθηκε το 1940 και έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα το 1955 όταν ακόμη ήταν μαθητής στο λύκειο ''J.B.Tito'' με τον Mitre Cvetkovski, ο οποίος έπαιζε τρομπέτα. Πήρε πριμ (είδος μπαλαλάικα) και λίγο αργότερα και τρομπέτα αλλά, λόγω του θορύβου που προκαλούσε και ενοχλούσε τους γείτονες, όταν πήγε στο λύκειο αποφάσισε να ασχοληθεί με κιθάρα. 

JAVNOST, 7 Σεπτεμβρίου 2016

'' Για την ενασχόληση μου με την μουσική ίσως να «ευθύνεται» το γονίδιο του πατέρα μου και ο έρωτάς μου όταν για πρώτη φορά άκουσα τα αγγλικά ροκ συγκροτήματα, από τα οποία την μεγαλύτερη εντύπωση μου προκάλεσαν οι ''Shadows'' με τον τραγουδιστή τους Cliff Richard. Επίσης, τότε ήμουν εντυπωσιασμένος από τις Μοναστηριώτικες πεντάδες (σχήμα πέντε μουσικών), όπου συμμετείχαν ο Nikola Tasevski, ο Kire Dimitrov - Makale, ο Pece Spirovski, ο Sotir Dimitrovski και ο Stevce Matevski - Bimbo. Αμέσως στην πέμπτη τάξη δημιουργήσαμε δύο συγκροτήματα, το ''Μπόνγκο-Μπόνγκο'' όπου έπαιζα τύμπανα και τραγουδούσα μαζί με τον Bozidar Kocov που έπαιζε σαξόφωνο, τον Andon Cobanov με μπάσο και άλλον έναν κιθαρίστα. Το άλλο σχήμα στην τάξη μας ήταν το ''Ελ Μπαϊόν'', στο οποίο τραγουδούσε ο Misko Hristovski, πατέρας της διάσημης στις μέρες μας Margarita Hristovska, και ακόμα ένα μέλος της χορωδίας ''Stiv Naumov'', ο Blagoj Pecakovski – όργανα και ο Miloso στα τύμπανα. Κάποια από τα μέλη άλλαζαν αλλά εμείς ήμασταν από τους πρώτους που αρχίσαμε να παίζουμε μουσική μιμούμενοι τους Άγγλους ''Shadows'', τους ''Animals'', αργότερα και τους ''The Beatles'', τον Elvis Presley, τους ''Rolling Stones'' και άλλα συγκροτήματα από τα οποία κάποια ακόμη και σήμερα είναι ενεργά στην ροκ μουσική. '' όπως μας αφηγείται ο Κότσε Καλίτσα.

Από την συζήτηση μαζί του μάθαμε ότι, στην πόλη δημιουργήθηκαν τότε και άλλα δύο συγκροτήματα που έπαιζαν στα πολιτιστικά μέγαρα αλλά το πολύ μέχρι τις 19.00 η ώρα επειδή μετά οι νέοι πήγαιναν στην πλατεία, η οποία ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη διασκέδαση τους. Μας θύμισε το συγκρότημα ''Ακόρντι'' με τα αδέρφια Sidovski και τον Gjoko Gjorgiev - Tarantela που για λίγο καιρό εμφανιζόταν και σε ραδιοφωνική εκπομπή, έπειτα το συγκρότημα ''Beli Senki'' και άλλα, μέχρι που δημιουργήθηκε το συγκρότημα ''Kristali'', όπου συμμετείχαν ο Borce Sarko, o Taki στα τύμπανα, ο Borce και o Pece ως φωνητική συνοδεία που πέρα από τα υπόλοιπα εκτελούσαν και το hit No 1 ''Oh Karol'' του Neil Sedaka. Εμφανιζόταν και σε στέκι κυνηγών, όπου σύχναζε η νεολαία, η οποία εκτός από την πλατεία και το σινεμά δεν είχε άλλη διασκέδαση. Τότε ο Κότσε είχε την ευκαιρία να δει τους ''Shadows'' στην ταινία ''Νέοι'' όπου το ομώνυμο τραγούδι παραμένει μέχρι και σήμερα ένα από τα αθάνατα τραγούδια της ροκ μουσικής. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα στον Κότσε να σκέφτεται να αποκτήσει ηλεκτρική κιθάρα και λίγο αργότερα ήταν ο πρώτος στο Μοναστήρι που έφτιαξε μια τέτοια, την οποία ερχόταν πολλοί να δουν αλλά και να ακούσουν στις εκδηλώσεις.

'' Το 1962 δημιούργησα το συγκρότημα ''Kometi'' (φωτο) στο οποίο συμμετείχαν και ο Ljupco Konstantinov από την Αχρίδα, που αποφοίτησε από το Μουσικό Λύκειο Μοναστηρίου και αργότερα έγινε και παραγωγός στο ράδιο Σκόπια, ο Koce Mazeto, ο Pepi Baljari και μερικές φορές λάμβαναν μέρος και ο Parmenijan Dzima και ο Saso, όταν ο Ljupco έφευγε στην Αχρίδα. Ύστερα, έφτιαξα μόνος μου και δορυφορική κεραία που προκάλεσε, επίσης, εντύπωση στην πόλη '' συνεχίζει ο Κότσε.

Μας πλημμυρίζουν οι αναμνήσεις και για άλλα συγκροτήματα και ονόματα Μοναστηριωτών, για τους οποίους πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ανήκαν σ' εκείνο τον μουσικό κόσμο, αλλά ο Κότσε Καλίτσα, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής που αρχικά εργάστηκε στην ''Νόβα τργκόβια'' και έπειτα ως δικηγόρος μέχρι την συνταξιοδότησή του το 2004, δεν τους ξεχνάει. Σήμερα είναι οικογενειάρχης με δύο κόρες και εγγόνια και νιώθει αγάπη για το χωριό από το οποίο έλκει την καταγωγή του, το Μεγάροβο [ιστορικό βλαχοχώρι της Πελαγονίας] όπου περνάει τον χρόνο του.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ''JAVNOST'' στις 7 Σεπτεμβρίου 2016, Αρ. φύλλου 697.

Μεγάροβο

Ένα τραγούδι του κ. Κώστα Καλίτσα - Βίστα για το 

όμορφο χωριό του, το Μεγάροβο Πελαγονίας στο όρος Περιστέρι!