Φωνή της Ηπείρου, 9/10/1892: Σκηναί εν Περιβολίω - Οι Ρωμούνοι εν Ιωαννίνοις

Φωνή της Ηπείρου
9/10/1892

Εφημερίδα ''Φωνή της Ηπείρου''

9/10/1892, Έτος Α', Αρ. 4, σελ. 2

Εξ Ιωαννίνων

29 Σεπτεμβρίου 1892

(Τακτική ανταπόκρισις)

Σκηναί εν Περιβολίω

Εις Περιβόλιον, βλαχικόν χωρίον του Πίνδου, όπου έστησαν σχολείον οι Ρωμούνοι και κατώρθωσαν να χωρήσωσι και τους κατοίκους του εις οπαδούς των και εις αντιθέτους, είχον από πέρυσιν αρπάξει και τον ναόν του Αγίου Γεωργίου ούτοι, τον εκράτουν δε κεκλεισμένον και ούτε τους αντιθέτους άφιναν να λειτουργηθώσιν εντός αυτού, ούτε αυτοί ελειτουργούντο, διά τον φόβον μήπως οι αντίθετοι, πολλαπλάσιοι όντες, ορμήσωσι και τον ανακτήσωσιν. Οι αντίθετοι υπεχώρησαν πέρυσι και άφησαν να τοις αρπαχθή ο ναός, ίνα μη περιαγάγωσι την κοινότητα των εις περιπλοκάς και κακά αποτελέσματα εξερεθισμών και διότι ήλπιζον ότι οι άθλιοι ρουμουνισταί ήθελον σωφρωνισθή και ανοίξει τον ναόν. Ενθυμείσθε, ότι πέρυσι τον Ιούλιον εγένοντο σοβαραί σκηναί εν Περιβολίω εν αις εκινδύνευσε να δολοφονηθή υπό των ρωμούνων και ο Μητροπολίτης Γρεββενών. Επανειλημμένως οι φιλήσυχοι κάτοικοι εζήτησαν το άνοιγμα του ναού παρά των ρουμουνιστών. Εστάθη όμως αδύνατον. Οι ρουμουνισταί επέμενον εις την κακοήθειάν των και εφοβέριζον μάλιστα, ότι τώρα όπου έλαβον και την άδειαν παρά του Πατριαρχείου να τελώσι τας ιερουργείας των εν τοις ναοίς ρουμουνιστί, ήθελον εκβάλει και από την οικίαν του και αποπέμψει του χωρίου πάντα μη αποδεχόμενον τας αρχάς των.

Οι φιλήσυχοι και ευσεβείς Περιβολίωται τότε συλλογισθέντες, ότι ήθελον καταντήσει να ακούσωσιν ελευθέρως τελουμένην την ιερουργίαν εν τω ναώ των ρωμουνιστί υπό του καθολικού ιερέως των ρωμούνων Παπαδημητρίου*, και λαβόντες υπό σοβαράν έποψιν τους περί αδείας φοβερισμούς τούτων, δεν αντέσχον πλέον και εξαφθέντες την 8 τρεχ.7βρίου, επειδή τας κλειδάς των θυρών του Αγ. Γεωργίου εκράτουν οι ρωμούνοι, ανεβίβασαν τας γυναίκας των επί της στέγης του ναού, αίτινες αποστεγάσασαι μέρος τι, κατήλθον εντός αυτού και ήνοιξαν τας θύρας εις τους ιερείς. Καθ' όλον δε το διάστημα της λειτουργίας αι γυναίκες με χονδράς σχίζας εις τας χείρας παρά τας θύρας του ναού ιστάμεναι, εφώναζον και ηπείλουν δια φόνου πάντα τολμήσοντα να πλησιάση ρωμούνον. Τοιουτοτρόπως οι κάτοικοι ανέκτησαν τον ναόν. Ουδείς δε εκ των ρωμουνιστών ετόλμησε να δώση αφορμήν έριδος, διότι τότε οι φιλήσυχοι κάτοικοι, γυναίκες και άνδρες, ήθελον επιτεθή κατ' αυτών λυσσωδώς και τις οίδε ποίας συνεπείας θα είχεν η συμπλοκή. Επειδή δε επικρατεί παρ' αυτοίς έθιμον όπως την ημέραν ταύτην μετά την λειτουργίαν, την ιεράν σημαίαν του ναού των, την απεικονίζουσαν τον Τροπαιοφόρον Γεώργιον και ζυγίζουσαν περί τας 35 οκάδας, περιαγάγη προς βοήθειάν του θριαμβευτικώς περί το χωρίον, όστις εκ των κατοίκων συνεισφέρη περισσότερον χρηματικόν ποσόν εις την πλειοδοσίαν εις ην εκτίθεται αύτη προς ώφελος του ναού, οι αντίθετοι δεν άφισαν κανέναν εκ των ρωμούνων να πλειοδοτήση υπέρ αυτής.

Φωνή της Ηπείρου
9/10/1892

Τας ημέρας εκείνας συνέβη να τεκνοποιήση και γυνή τις εκ των ρωμουνιστών. Ίνα αναγνώση δε τας ευχάς, κατά την συνήθειαν, εις την λεχώ προσεκλήθη ο ορθόδοξος ιερεύς, αλλ' ούτος προσκαλούμενος υπό των ρωμούνων ίνα μη δώση αφορμήν έριδος προς τον εφημέριον τούτον τον καθολικόν Παπαδημήτριον, ηρνήθη να μεταβή. Ο ανήρ της λεχούς τότε επρότεινεν όπως προσκαλέσωσι τον καθολικόν, αλλ' η γυνή αντέστη ειπούσα ότι επροτίμα να μείνη χωρίς ευχήν ή ν' αυτοκτονήση παρά να δεχθή τον Παπιστάνον. Βλέπων λοιπόν την δυσχερή θέσιν του ο σύζυγός της, μεταβαίνει εις τον ορθόδοξον ιερέα και προσπίπτει εις τους πόδας του ομολογών ότι απαρνείται και καθολισμόν και ρωμουνισμόν και επανέρχεται πάλιν εις το δόγμα εις το οποίον ευρίσκετο πρότερον. Ούτω δε και εις την γυναίκα του ανεγνώσθησαν τακτικώς έκτοτε υπό του ορθοδόξου ιερέως αι ευχαί και το τέκνον του εβαπτίσθη υπ' αυτού κατόπιν.

Ομοίως δυσκολεύονται και εις τας στέψεις των οι ρωμούνοι εκ των Περιβολιωτών. Αλλά τότε πολλοί εξ' αυτών προσποιούνται μεν προσωρινώς ότι αποτάσσονται τω ρωμούνω Σατανά, μόλις όμως τελειώση ο ορθόδοξος ιερεύς την στέψιν εναγκαλίζονται αυτον πάλιν. Αυτά κατορθώνουν οι Ρωμούνοι εν τω μέσω της οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κράτος εν Κράτει. Αλλά καμμίαν ώραν αι πολλάι ταραχαί και οι πολλοί εξερεθισμοί, ων γίνονται ούτοι αίτιοι, θα γεννήσωσιν, ως αι πολλαί καταιγίδες, κανένα ακράτητον καταποντισμόν και τότε αλλήμονον εις τον παρευρεθησόμενον.

Οι Ρωμούνοι εν Ιωαννίνοις

Περί του ενταύθα γραμματοδιδασκαλείου των Ρωμούνων, το οποίον προπετώς διακηρύττουσι και εις τον ξένον κόσμον ως γυμνάσιον (!) προσεχώς θα σας γράψω εκτενώς. Σήμερον σας αναφέρω μόνον ότι την παρελθούσαν Παρασκευήν, προκειμένου να επιστρέψη εκ της ανά τας επαρχίας Κονίτσης και Πρεμετής περιοδείας του ο γεν. διοικητής Χιβζή πασάς, εξήλθον προς υποδοχήν του μετά των ανωτέρων αρχών και οι κουτσόβλαχοι διδάσκαλοι μετά των μαθητών των. Φανταζόμεθα τον ειρωνικόν γέλωτα του γενικού διοικητού όταν είδεν εμπροσθέν του κωμικότατα παρατεταγμένα παρά την οδόν τα ολιγοστά εκείνα βλαχόπαιδα ζητωκραυγάζοντα υπέρ της αυτού εξοχότητος. Αλλ' επέρασεν αρά γε, επιθυμούμεν να γνωρίζωμεν, από τον νουν του Πασά ότι τα μικρά εκείνα αθώα πλάσματα, τα οποία τώρα οι διδάσκαλοι των τα μεταχειρίζονται ως όργανα ολεθρίας κολακείας ενώπιον του, ανδριζόμενα μιαν ημέραν διά δηλητηριώδους τροφής θέλουσι στρεβλωθή διά των αγυρτικών διδαγμάτων τα οποία ποτίζονται και θέλουσι μεταβληθή εις πρώτης τάξεως ταραξίας εντός του οθωμανικού κράτους, εις καταπατητάς νόμων, εις εξερεθιστάς φιλησύχων και φιλονόμων πνευμάτων εις συνομώτας του καθεστότος, εις πυρπολητάς του θρόνου του Αβδούλ Χαμίτ, οι μικροί αυτοί παίδες, οι σήμερον τόσον αθώοι και τόσον κόλακες δεικνύμενοι υπό των καταχθονίων διδασκάλων των, ότι ύστερον από ολίγα έτη θα διαπράττωσιν ούτι καθ' όλον το οθωμ. κράτος όσας ταραχάς και εξερεθισμούς προκαλούσι σήμερον οι διδάσκαλοι των και οι γονείς των εις Βλαχοκλεισούραν, εις Σαμαρίναν, εις Περιβόλιον και αλλαχού ;

* Αναφέρεται στόν ρουμανίζοντα ιερέα Δημήτριο Τέγου - Κωνσταντίνου (Constantinescu) από το Περιβόλι που προσχώρησε στην ουνία.

Σχετικές αναρτήσεις:
~ Οι απαρχές της ρουμανικής προπαγάνδας στην περιοχή Γρεβενών
~ Η πολιτική του Βατικανού, Μέρος Β' - Απόστολου I. Παπαδημητρίου