Μακεδονικά χωριά διατρέχοντα κίνδυνον - Ντοκουμέντο του 1900

ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΠΡΟΣ στις 23-7-1900: 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΔΙΑΤΡΕΧΟΝΤΑ ΚΙΝΔΥΝΟΝ

ΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΙ ΤΩΝ ΡΟΥΜΟΥΝΩΝ. - Η ΔΙΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ. - ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ

Σπουδαιοτάτην είδησιν μετέδωσεν ημίν εκ Θεσσαλονίκης εις των εν τη πόλει ταύτη ομογενών.

Κατ' αυτήν περί τους είκοσιν αντιπροσώπους της ρουμανικής προπαγάνδας διασκορπισθέντες ανά τα χωρία της Αικατερίνης προσπαθούσε δι' όλων των μέσων, όπως προσηλυτίσουν τους κατοίκους.

Επειδή όμως δεν έτυχον καλής υποδοχής κατέφυγον εις τας εκεί τουρκικάς Αρχάς, τας οποίας δι' αφθόνων χρημάτων κατώρθωσαν να προσεταιρισθούν. Αμέσως ήρχισεν η  καταδίωξις των χριστιανών και η σύλληψις πολλών εξ αυτών ως κακοποιησάντων  δήθεν τους Ρουμούνους.

Οι λοιποί πτοηθέντες εκ της αμειλίκτου καταδιώξεως εδέχθησαν τους προπαγανδιστάς, επίκειται δε  προσηλυτισμός αυτών.

Ούτω δε ολόκληρα ελληνικώτατα χωρία, διατρέχουν τον κίνδυνον, χάρις εις την ακατονόμαστον διαγωγήν των τουρκικών Αρχών, ν' απολεσθώσιν εάν μη ληφθώσι τα κατάλληλα μέτρα.

Πηγή: History of Macedonia

ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΒΛΑΧΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ (3) (τελευταίο)

Περιβολιώτες Μακεδονομάχοι

Στο σημερινό σημείωμά μας κλείνουμε το θέμα αυτό προσθέτοντας και άλλους διαχειριστές του βλάχικου θέματος. Ο στόχος μας είναι η σωστή ενημέρωση από έγκριτους επιστήμονες, χωρίς παρωπίδες και αλλότριες σκοπιμότητες. Από το βιβλίο του Ν. Α. Κατσάνη ‘Οι Βλάχοι, σελίδες από την ιστορία τη γλώσσα και την παράδοση’, εκδόσεις UNIVERSITY STUDIO PRESS, Θεσ/νίκη 2010, σελ 132-134 παρατηρούμε τα εξής:

«Μια ομάδα διαχειριστών του ζητήματος που υπάρχουν στον ελληνικό χώρο είναι και οι επίγονοι μερικών Bλάχων που αδίκως ή δικαίως κυνήγησε και τους ταλαιπώρησε το ελληνικό κράτος. Οι περισσότεροι είχαν διαπράξει το ‘αμάρτημα’ ότι υπήρξαν μαθητές των Ρουμανικών σχολείων και κατά κάποιον τρόπο συνδέθηκαν με τους Ρουμάνους και πολλοί από αυτούς σταδιοδρόμησαν στην Ρουμανία.

Οι επίγονοι αυτοί με δυσάρεστες αναμνήσεις για τον κατατρεγμό των προγόνων τους, έχουν, μερικοί, επαφές με Βλάχους της διασποράς και καθοδηγούνται από αυτούς. Ιδρύουν εταιρείες και σωματεία με ελάχιστα μέλη και έχοντας ως προπέτασμα τις δημοκρατικές αρχές και τις οδηγίες της Ε.Ε., προσπαθούν με νόμιμο και φιλήσυχο τρόπο να προβάλλουν τις απόψεις τους (βλ. δίκη Μπλέτσα).

Επιχαίρουν συνήθως όταν το βλάχικο ζήτημα ανακινείται και όταν δυσμενείς κρίσεις για την χώρα μας προβάλλονται από θεσμικά όργανα του εξωτερικού. Ελάχιστοι από τους προγόνους αυτών είχαν ενεργό συμμετοχή στην Ρουμάνικη προπαγάνδα. Ο άδικος πολλές φορές στιγματισμός αυτών των Βλάχων (όπως πρόσφατα με τον εμφύλιο) διατηρεί την πικρία των απογόνων τους.

Εδώ πρέπει να γίνει μια παρένθεση για το θέμα των Βλάχων, που υπήρξαν μαθητές των Ρουμανικών σχολείων. Οι περισσότεροι από αυτούς, που υπήρξαν μαθητές τους, ιδίως οι προερχόμενοι από κτηνοτροφικές οικογένειες, οδηγήθηκαν σ’αυτά από άγνοια και από την προπαγάνδα που είχε σαν δέλεαρ την προβολή περιπτώσεων συγγενών και συγχωριανών που σταδιοδρομούσαν στη Ρουμανία.

The Greekness of Ancient Macedonians

Η Ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων

                                                                                                                                                                   

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ - Αντιπροσωπεία της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ συμμετείχε στο Συνέδριο της AHEPA στο Μαϊάμι της Φλώριδας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Αντιπροσωπεία της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ κάτω από την αιγίδα του νεοεκλεγέντος Υπάτου Προέδρου της Παμμακεδονικής, κ. Κώστα Χατζηστεφανίδη, συμμετείχε στο Συνέδριο της AHEPA στο Μαϊάμι της Φλώριδας το οποίο διεξήχθη με μεγάλη επιτυχία από τις 20-24 Ιουλίου.

Ο κ. Χατζηστεφανίδης, συνοδευόμενος από την πρώην Ύπατο Πρόεδρο της οργάνωσης κ. Νίνα Γκατζούλη και κ. Βασίλειο Γκατζούλη, παρουσίασε στην Επιτροπή Εθνικών Θεμάτων Κύπρου και Ελλάδας με τη βοήθεια οπτικοακουστικού υλικού την προπαγάνδα της Σκοπιανής Διασποράς και τις μεθόδους που ακολουθεί για να προσελκύσει την υποστήριξη του πολιτικού κόσμου των ΗΠΑ.

Τα μέλη της επιτροπής με επικεφαλής τον Συντονιστή της επιτροπής, Δρ. Σπύρο Μακρή, υιοθέτησαν το ψήφισμα του 65ου Συνεδρίου της Παμμακεδονικής Ένωσης σχετικά με το όνομα της ΠΓΔΜ. Η δε επιτροπή απεφάσισε να βγάλει δικό της ψήφισμα και να το θέσει στην κρίση της ολομέλειας. Το ψήφισμα συνοψίζει τις θέσεις της Παμμακεδονικής τονίζοντας πως τα μέλη της AHEPA δεν δέχονται το όνομα της χώρας βόρεια της Ελλάδας να περιέχει τον όρο «Μακεδονία» και τα παράγωγα αυτού, η δε ελληνική μειονότητα των Σκοπίων να καταστεί ελεύθερη να δηλώνει την ελληνική της καταγωγή. Το ψήφισμα έγινε δεκτό και πέρασε παμψηφεί από την ολομέλεια της AHEPA.

Ο Βουλευτής (Congressman) Κώστας Μπιλιράκης ήταν ένα από τα τιμώμενα άτομα του συνεδρίου και κατά τη διάρκεια του επισήμου γεύματος την Παρασκευή, 22 Ιουλίου 2011, δήλωσε πως τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, στην έκθεσή τους για το 2012 προωθούν πως πρέπει να παρθούν πιο δραστικά μέτρα έναντι της ΠΓΔΜ. Προτείνουν δε τη μείωση της οικονομικής βοήθειας προς τα Σκόπια εφόσον οι Σκοπιανοί συνεχίζουν να είναι ανένδοτοι στο θέμα του ονόματος. Στο κείμενο της έκθεσης τα Σκόπια αναφέρονται σκέτα ως FYROM (ούτε καν Fοrmer Yugoslav Republic of Macedonia) τουλάχιστον 9 φορές.

Η ευχαριστήρια επιστολή του Ι. Καποδίστρια προς τον Ελληνόβλαχο Σίμωνα Γ. Σίνα!

Του Δημήτρη Στεργίου

Με την ευκαιρία της εκδήλωσης τιμής προς τους εθνικούς ευεργέτες τον προσεχή Σεπτέμβριο στο Ζάππειο, παραθέτουμε αποκαλυπτικό κείμενο – ντοκουμέντο που αποτελεί ηχηρό ράπισμα στη γνωστή ανθελληνική προπαγάνδα για τους Ελληνόβλαχους.

Οι Ελληνόβλαχοι θα τιμήσουν τους εθνικούς ευεργέτες με τη μουσικοχορευτική εκδήλωση (παραδοσιακοί χοροί με τη συμμετοχή των χορευ­τικών συγκροτημάτων Βλάχικων Συλλόγων μελών της Ομοσπονδίας), την οποία συνδιοργανώνουν η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων και η Επιτροπή Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων στο Ζάππειο Μέγαρο στην Αθήνα στις 17 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 19:00.

Η ανακοίνωση για τη μουσικοχορευτική εκδήλωση προς τιμήν των Ελληνοβλάχων κυρίως εθνικών ευεργετών συνοδεύεται από ένα σημείωμα που αφορά τον βλάχικης καταγωγής μεγάλο εθνικό ευεργέτη Ευάγγελο Ζάππα, ο οποίος το 1856 έστειλε στο βασιλιά Όθωνα ένα γράμμα με το οποίο πρόσφερε 400 μετοχές της ατμοπλοϊκής του εταιρείας για να γίνονται, με τα κέρδη από τους τόκους, κάθε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα.

Ωστόσο, όπως προκύπτει από το αρχείο μας, του Ευάγγελου Ζάππα είχε προηγηθεί πολύ πιο νωρίς για ευεργεσία προς την Ελλάδα ο Σίμων Γ. Σίνας, ο οποίος έστειλε το 1830 στον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια ένα σημαντικό ποσό για «τα δημόσιας της Ελλάδος καταστήματα».

Όπως προκύπτει από το τρίτομο έργο του Ν. Κασομούλη (έκδοση της Εθνικής Τράπεζας, σελίδα 59, το 1940), ο Καποδίστριας έστειλε, υπό ημερομηνίαν 16 Μαϊου 1830, ευχαριστήρια επιστολή προς τον Σίμωνα Γ. Σίνα, η οποία έχει ως εξής:

Ο αργαλειός

Ο αργαλειός ως οικιακό εργαλείο είναι αρχαιότατο και αναφέρεται από τον Όμηρο ως ιστός. Η Πηνελόπη ύφαινε τη μέρα και ξεΰφαινε τη νύχτα για να ξεγελά με τον τρόπο αυτό τους "μνηστήρες" ώστε να την περιμένουν ώσπου να τελειώσει το "διασίδι" της. Η θεά Αθηνά στην αρχαιότητα προστάτευε την υφαντική τέχνη γι' αυτό ονομαζόταν "Έργανη Αθηνά". Πολλά από τα δημοτικά μας τραγούδια είναι αφιερωμένα στον αργαλειό και την ύφανση.

Στα παλιά χρόνια και στην περιοχή της Ερμιονίδας οι γυναίκες ασχολούνταν με το κέντημα και την ύφανση.

Μάθαιναν τον αργαλειό από τις πιο ηλικιωμένες γυναίκες που σε διάφορα μέρη της Ελλάδας ονομάζονταν "μαΐστρες". Δεν υπήρχε αργαλειός σε κάθε σπίτι ούτε την τέχνη της υφαντικής την μάθαιναν όλες οι νοικοκυρές. Γι' αυτό και όσες είχαν αργαλειό δεν κατασκεύαζαν μόνο τα ρούχα του σπιτιού τους αλλά και εμπορεύονταν τα υφαντά τους αν είχαν ανάγκη οικονομική.

Οι πιο οικονομικά ευκατάστατες υφάντρες ύφαιναν μόνο μεταξωτά υφάσματα για να πατούν χωρίς να πονούν στο ποδαρικό του αργαλειού, φορώντας παντόφλες με ελεύθερη τη φτέρνα. Τα χοντρά υφάσματα τα ύφαιναν οι πιο φτωχές γυναίκες και κοπέλες που ξεκόκιζαν το βαμβάκι κι αυτές συνήθως τα πουλούσαν.

Ευρύτερα είναι γνωστά 4 βασικά είδη αργαλειού: 

α) ο όρθιος ή αντρομιδίσιος αργαλειός, κατάλληλος για την ύφανση κιλιμιών χραμιών και κάθε είδους χαλιών.

β) ο καθιστός που αποτελεί και τον βασικότερο τύπο αργαλειού που είναι οριζόντιος.

γ) του λάκκου, ίδιος με τον καθιστό αλλά πιο απλός και πρόχειρος στην κατασκευή, πάντα τοποθετημένος εκτός σπιτιού.

δ) ο χαραρίσιος, που μοιάζει με τον όρθιο αλλά τοποθετείται υπό γωνία, στον οποίο ύφαιναν λινάτσες (χαράρια).

Δριστέλλα

Οι δριστέλλες (βλχ. ντριστέλλα) είναι βιολογικά πλυντήρια, κατασκευασμένα από φυσικά υλικά (συνήθως πεύκο και ρόμπολο). Δεν χρειάζονται ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε απορρυπαντικά και μπορούν να πλύνουν ρούχα και κάθε λογής υφάσματα, ακόμη και χαλιά, κλινοσκεπάσματα και βελέντζες, αποκλειστικά και μόνο με τη δύναμη και την ορμή του νερού.

Δεν πρόκειται για νέο τεχνολογικό επίτευγμα, αλλά για την παραδοσιακή δριστέλλα ή νεροτριβή, έναν ευρηματικό μηχανισμό που κατασκευάζονταν γύρω στα 1900 σε ορεινές περιοχές με έντονη την παρουσία του νερού. Βέβαια, οι δριστέλλες είναι κάτι παραπάνω από απλά φυσικά πλυντήρια. Η χρησιμότητά τους, πέρασε στο σήμερα κρατώντας ζωντανές τις μνήμες παλαιότερων εποχών. Σε κάθε ορεινή γωνιά, θα βρει κανείς, ευτυχώς ακόμη, τις γραφικές δριστέλλες να δροσίζουν μέσα στο κατακαλόκαιρο τους χειμωνιάτικους θησαυρούς των νοικοκυριών μας. Η περίοδος του φυσικού πλυντηρίου ξεκινά από τα τέλη Απριλίου. Όσο περνά ο καιρός και μπαίνουμε στους μήνες του καλοκαιριού, όλο και περισσότεροι, την επισκέπτονται για να πλύνουν τα κλινοσκεπάσματα, τα χαλιά κτλ, συνδυάζοντας τις εργασίες καθαριότητας με την απόλαυση του φυσικού τοπίου.

Το μέλλον όμως είναι αβέβαιο. Σήμερα, ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι νεροτριβές είναι η εγκατάλειψη του παραδοσιακού τρόπου κατασκευής τους. Τσιμέντο και λαμαρίνες έχουν αντικαταστήσει το πεύκο και το ρόμπολο προς χάριν της ευκολίας. Πολλοί από τους παραδοσιακούς τεχνίτες του φυσικού πλυσίματος, προβληματίζονται ότι ίσως μετά από λίγα χρόνια, υπάρξει και ημερομηνία λήξης για την τέχνη τους. Η παρέμβαση της πολιτείας είναι απαραίτητη ώστε να διασωθεί αυτό το στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Εκδήλωση - αφιέρωμα στον Παλαιομανιώτη Δ. Στεργίου

Την Παρασκευή, 12 Αυγούστου, Οι Φίλοι της Βελανιδιάς η «Αμαδρυάδα» διοργανώνουν στην Παλαιομάνινα, σε συνεργασία με το Δήμο Ξηρομέρου, εκδήλωση – αφιέρωμα στο συγχωριανό τους δημοσιογράφο και συγγραφέα Δημήτρη Στεργίου.

Διακεκριμένες προσωπικότητες από το Δήμο Ξηρομέρου και την Αιτωλοαακαρνανία θα μιλήσουν για το δημοσιογράφο – συγγραφέα Δημήτρη Στεργίου, για την προσφορά του στη δημοσιογραφία και την ενημέρωση και, φυσικά, για την προσφορά του στη διάσωση, ανάδειξη και αξιοποίηση της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς και παράδοσης του χωριού τους, με κορυφαία εκείνη της έναρξης των αρχαιολογικών ανασκαφών στην αρχαία πόλη (που θεωρεί μέγιστο έργο ζωής του!) και των πολιτιστικών εκδηλώσεων (που εξελίχθηκαν σε μείζονα εθνικό και διεθνή θεσμό). 

Η εκδήλωση θα αρχίσει, σύμφωνα με το πρόγραμμα στις 20.30 και στη συνέχεια θα ακολουθήσει μουσική βραδιά – αφιέρωμα στο Γιάννη Βασιλόπουλο!

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων περιλαμβάνει:

Μουσικό αφιέρωμα στον Γιάννη Βασιλόπουλο.

Σύντομη παρουσίαση για το βελανιδοδάσος Ξηρομέρου.

Παρουσίαση των αρχαιολογικών ανασκαφών στον αρχαιολογικό χώρο της Παλαιομάνινας από την αρχαιολόγο Γούργαρη Σοφία.

Βράβευση του Δημήτρη Λ. Στεργίου για την προσφορά του στο πολιτιστικό πατριδοτοπικό κίνημα, με ομιλητές τους: Παναγιώτη Κοντό, π. Γραμματέας Παν. Αθηνών και Πρόεδρος της ΑΙ.ΠΟ.Ε. - Πάνο Σόμπολο, Πρόεδρος ΕΣΗΕΑ - Δημήτρη Αρβανίτη, Ειδικός Σύμβουλος Δημ. Ξηρομέρου.

ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΒΛΑΧΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ (2)

Αρχείο Goga Mishiu

Στο προηγούμενο σημείωμα μας αναφερθήκαμε σε δύο κατηγορίες ''διαχειριστών'' του βλάχικου ζητήματος (Ρουμάνους και ‘ρουμανίζοντες’ αλλά και ντόπιους εθνοκάπηλους και ανιστόρητους).

Σαφώς και δεν τα αναφέρουμε αυτά για να ανακινήσουμε πάθη του παρελθόντος, ούτε στερεότυπα και ιδεολογήματα του παρελθόντος, καταδικασμένα στη συνείδηση του λαού. Η σωστή ενημέρωση ποτέ δεν αποτελούσε λόγο κινδυνολογίας. Τα αναφέρουμε για τους εξής λόγους:

Πρώτον, υπάρχει μεγάλη άγνοια για αυτά τα θέματα από την πλειονότητα των συνελλήνων μας και ιδιαίτερα από τους νέους μας.

Δεύτερον, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί διότι το ζήτημα των Βλάχων ποτέ δεν εξαλείφθηκε, απλά, για πολλά χρόνια ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση.

Και τρίτον και σπουδαιότερον, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στα Βαλκάνια εκτός Ελλάδας από εταιρείες και πολιτιστικούς φορείς με συμπόσια, συνέδρια και ποικίλες εκδηλώσεις και με αποκορύφωμα το ‘ψήφισμα’ που έγινε πέρσι (Αύγουστος 2010) στο Αντάμωμα των Βλάχων στην Μοσχόπολη της Αλβανίας, όπου το ‘Συμβούλιο των Αρμάνων’ [περισσότερες πληροφορίες εδώ] (Consillu Armanjor) απαιτεί από τις χώρες όπου ζούνε Βλάχοι να τους αναγνωρίσουν ως περιφερειακό λαό και να τους δοθούν τα απαραίτητα δικαιώματα που πρέπει να έχουν ως μειονότητα ή λαός (σχολεία, ΜΜΕ, εκκλησίες, κλπ).

Έτσι συνεχίζουμε: «Μια τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τους Βλάχους της διασποράς με κύρια κέντρα το Φράιμπουργκ, το Παρίσι και τις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή έφυγαν σε νηπιακή ηλικία. Ιδρύουν προσωπικές εταιρείες για νομική κάλυψη των δραστηριοτήτων τους και κατά παράδοξο τρόπο ενδιαφέρονται περισσότερο για τους Βλάχους της Ελλάδας και όχι τόσο για τους Βλάχους των Σκοπίων, Βουλγαρίας, Ρουμανίας κλπ. Πρόκειται για άτομα με σκοτεινό παρελθόν (απαρνητές της μητέρας πατρίδας τους-Ελλάδα αλλά και της μητριάς-Ρουμανία). Δεν διακρίνονται για σταθερές ιδεολογικές αρχές. Επέζησαν και εκμεταλλεύτηκαν τόσο τα πρώην σοσιαλιστικά καθεστώτα ως αξιωματούχοι όσο και τα ευρωπαϊκά δημοκρατικά στα οποία απέδρασαν όταν αντιληφθήκαν ότι το καράβι βουλιάζει. Σήμερα, με ανεξήγητες διασυνδέσεις οι περισσότεροι αποτελούν τους μόνιμους διακομιστές στο Στρασβούργο και σε υπηρεσίες της Ε.Ε., παραδίδοντας μαθήματα δημοκρατικών ελευθεριών, αυτοί που υπηρετούσαν φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα κατά το μεγαλύτερο μέρος του βίου τους. Εκδίδουν έντυπα χαμηλού επιπέδου, γράφουν και στέλνουν υπομνήματα. Διαφθείρουν τη βλάχικη γλώσσα με νεολογισμούς ρουμανικούς και παράγουν καινοφανείς θεωρίες για τους Bλάχους ως απογόνους των Θρακών, μια και οι παλιότερες θεωρίες έχουν ξεφτίσει.

ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΒΛΑΧΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ (1)

Στο σημερινό μας σημείωμα θα μιλήσουμε για τους ''διαχειριστές του Βλάχικου Ζητήματος''. Ωστόσο επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά ότι κανείς δεν έχει το μονοπώλιο να έχει το αλάθητο για το θέμα αυτό. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα (1850) ουδείς μιλούσε για Βλάχους, οι ίδιοι μάλιστα δεν προβληματιζόντουσαν για την ιστορική τους παρουσία και θεωρούσαν αυτονόητο ότι ήταν Έλληνες. Η λέξη Βλάχος, ακόμα από τα μεσαιωνικά χρόνια, μας παρέπεμπε σε κατηγορία κτηνοτρόφων και μάλιστα το όνομα Βλάχος δίνονταν αδιακρίτως σε βλαχόφωνους και μη.

Οι πρώτοι αυτόκλητοι, που ανέλαβαν να υποστηρίξουν τα δίκαια των Βλάχων ήταν οι οπαδοί της Ρουμάνικης προπαγάνδας, οι οποίοι και αποτέλεσαν την αφετηρία της παρακμής του βλάχικου στοιχείου και της βλάχικης γλώσσας.

Δυο διανοούμενοι Ρουμάνοι, οι Bolintineanu και Radulescu επισκέπτονται την Μακεδονία, ως απόστολοι του νεοφώτιστου ρουμανικού έθνους και ‘ανακαλύπτουν’ δήθεν τυχαία ‘όμαιμους’ και ‘ομόγλωσσους’ αδελφούς, που αλύτρωτοι ζούσαν στον ελληνικό χώρο. Επιστρέφουν στην Ρουμανία και με άρθρα, σωματεία, κομιτάτα και χρηματοδοτήσεις από το Ρουμανικό Κράτος συντελούν σε αυτό που έχουμε γράψει επανειλημμένα, την Ρουμανική προπαγάνδα (Ρουμανικά σχολεία, εκκλησίες, λατινικό αλφάβητο κλπ).

Παρά το γεγονός ότι το Ρουμανικό κράτος παίρνει πρωτοβουλίες και χρηματοδοτεί την κίνηση και προσχωρεί μια μερίδα Ρουμάνων και Βλάχων για οικονομικούς λόγους, η πλειοψηφία των Βλάχων περισσότερο αντιδρά έντονα και σε δεύτερο βαθμό το ίδιο το ελληνικό τότε κράτος. Η κίνηση δεν φαίνεται να συνετίζεται και εξακολουθεί το διασπαστικό της έργο παρακινουμένη από ποικίλα κίνητρα.

Στο παιχνίδι μπαίνει επίσημα το ίδιο το Ρουμανικό κράτος, όταν κρίνει ότι μέσα στη δίνη του Ανατολικού Ζητήματος η περίπτωση των Βλάχων μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σημείο τριβής και εκβιασμού για διάφορα θέματα στον Βαλκανικό χώρο. 

Death customs from the Aromanians (Vlachs) of Paleomanina

On the occasion of the celebration of Souls of Pentecost, we will mention the book "The Vlach customs of the village Palaiomanina of Aitoloakarnania (Prefecture in Greece) with Greek ancient roots", by Dimitris Stergiou, where the main death customs (and not only) of the residents of Palaiomanina are recorded and it is also revealed that they (customs) have deep ancient roots, even from Mycenaean and Homer era! 

The author, with strong presentation of scenes and roots from Aromanian (vlachic) marriage, birth, death, beliefs, other customs, as well as an indicative vocabulary with numerous Mycenaean, Homer and other ancient and Byzantine words, demonstrates the undeniable Greek cultural reality and the scientific truth (full of irrefutable evidence) for the Greek Aromanians or ‘Armans’ (Ρωμιοί): That is, they are indigenous Greek people who, after the introduction of the Latin language in the territory of the Roman Empire, became, for business, bilingual (they spoke and never wrote common Latin, too). 

So, with this book and its remarks on Mycenaean, Homer and ancient, in general, roots that can not all be regarded as incidental, the anti-Greek propaganda is smacked once more. In this respect, all the folklore data presented in this book are inextricably elements of Greek culture, Greek ancient tradition and (for many centuries) Hellenism that all Greeks and of course Greek-Vlachs saved with their customs, their songs, their sacrifices and their benefactions. 

The Vlachs in Palaiomanina washed the deceased with water and wine, they shrouded him with a white sheet very close to the skin, they closed his eyes, crucified his hands, put roses in the mouth and they placed him on the floor with his head towards west. If he was unmarried they wore him a crown. They covered the dead and tried not to be walked over by a cat, not to serve water and nobody to pass over him. 

Οι Βλάχοι τιμούν τους Εθνικούς Ευεργέτες - Εκδήλωση στο Ζάππειο Μέγαρο το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Tο 1856 ο βαθύπλουτος πατριώτης, Βλάχικης καταγωγής, Ευάγγελος Ζάππας έστειλε στο βασιλιά Όθωνα ένα γράμμα με το οποίο πρόσφερε 400 μετοχές της ατμοπλοϊκής του εταιρείας για να γίνονται, με τα κέρδη από τους τόκους, κάθε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί Aγώνες (ποιός Κουμπερτέν;) στην Αθήνα.

Η πρόταση του υλοποιήθηκε τρία χρόνια αργότερα, με τα εγκαίνια των Ά Ολυμπίων. Δεν υλοποιήθηκε όμως η αρχική του ιδέα για «γνήσια και απαράλλακτο» αναβίωση, αφού στα Ολύμπια οι αγώνες είναι μόνο συνοδευτικό θέμα βιομηχανικών εκθέσεων.

Τα Ολύμπια περιλάμβαναν βραβεία «διανοητικών» αγωνισμάτων, δηλαδή δημοσιευθέντων συγγραμμάτων, ιπποδρόμια ίππων και γυμνικούς αγώνες κατά το πρότυπο των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, θεατρικές παραστάσεις νέων έργων και εκτέλεση μουσικών συμφωνιών ελληνικής συνθέσεως.

Με το «Περί συστάσεως των Ολυμπίων» Βασιλικό Διάταγμα της 19ης Αυγούστου 1858 «Καθιστώναι εν Αθήναις γενικοί διαγωνισμοί κατά τετραετίαν τελούμενοι υπο την επωνυμίαν «Ολύμπια» εις ους θέλουσι παρίστασθαι πάντα τα προϊόντα της ελληνικής ενέργειας και ιδίως τα της Βιομηχανίας, της Γεωργίας και Κτηνοτροφίας» (άρθρο 1).

Στις 20 Ιανουαρίου 1874 έγινε η τελετή του θεμέλιου λίθου στο Ζάππειο Μέγαρο. Στις 20 Οκτωβρίου 1888 εγκαινιάστηκε πανηγυρικά το κτίριο σε σχέδια του Θεόφιλου Χάνσεν, παρουσία των βασιλέων Γεωργίου και Όλγας, του πρωθυπουργού Χ. Τρικούπη και του γέροντος πλέον Κ. Ζάππα, ξάδερφο του Ευάγγελου. Ο τελευταίος παρέδωσε το Ζάππειο στον Ελληνικό λαό λέγοντας: «Ο αρχηγέτης της οικογένειας μου, αοίδιμος Ευαγγέλης, αποφάσησεν εξ εμπνεύσεως κλασικής να επαναφέρει εις την Ελλάδα τους αρχαίου χρόνους των Ολυμπιακών Αγώνων… Παραδίδω το συντελεσθέν έργο στο Έθνος ευχόμενος αυτώ τα κράτιστα.»

1ο ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΙΣΟΔΕΡΙΤΩΝ

Το Πισοδέρι, αυτή η πανάρχαια Εθνική έπαλξη του βλαχόφωνου Ελληνισμού προϋπήρξε των Ρωμαϊκών χρόνων σαν αναγκαστικό πέρασμα για τα Κορέστια, την Πρέσπα και την Αλβανία. Είναι η πατρίδα πολλών ηρώων των αγώνων του Έθνους, του Κασομούλη, του αρματολού Μεϊντάνη, του Παπασταύρου Τσάμη και άλλων. Σήμερα αποτελεί έναν ενδιαφέροντα τουριστικό προορισμό με το χιονοδρομικό κέντρο στην περιοχή Βίγλα, αλλά και για μοναδικές διαδρομές στη φύση και στην ιστορία. 

Η Μοδέστειος Σχολή, έργο του Αρχιμανδρίτη Μοδέστου (Μίνου) του Πισοδερίτη, για 65 ολόκληρα χρόνια υπήρξε ο Φάρος του Ελληνισμού στην ακριτική αυτή γωνιά της Ελλάδος. Υπήρξε ανώτερο εθνικό και μορφωτικό ίδρυμα, και συγχρόνως κέντρο επαναστατικής δράσης κατά των Βουλγάρων και Ρουμάνων. Η Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας (1050), κρησφύγετο των Μακεδονομάχων, η Αγία Παρασκευή (1730) και το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους, όπου παρέμεινε για 3 χρόνια το κεφάλι του αγωνιστή του Μακεδονικού Αγώνα, Παύλου Μελά, αποτελούν πομπό και δέκτη της επίσκεψης, της κατάνυξης και της πολιτιστικής αναγνώρισης του Πισοδερίου. 

Η μοναδική φύση του Πισοδερίου, πνιγμένη σε πυκνόφυτα δάση οξιάς και το αλπικό τοπίο, υπόσχονται μοναδικές εμπειρίες στους επισκέπτες. 

Οι Πισοδερίτες, με σεβασμό στην γενέθλια γη και τις νέες γενεές, οργάνωσαν το 1ο ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΙΣΟΔΕΡΙΤΩΝ στις 8, 9, 10 Ιουλίου 2011. Η σκέψη για το Αντάμωμα των Απανταχού Πισοδεριτών, είναι επιθυμία ετών που ζυμώθηκε με αγάπη μέσα στον χρόνο. Σε μια τόσο δύσκολη εποχή, άνθρωποι που βρίσκονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα θα ξεπεράσουν τον χρόνο και τις αποστάσεις, για να επισκεφτούν τον γενέθλιο τόπο τους και να ζωντανέψουν τον τόπο και τον χρόνο μέσα από μνήμες και σχέδια για το μέλλον.

Οι φίλοι μας στο youtube και στο facebook !!!

~ Γίνετε φίλος μας στο FACEBOOK

Η Ελληνική Παράδοση

Όπως κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χαρακτήρα, έτσι και κάθε έθνος έχει κι αυτό το δικό του χαρακτήρα. Τον πιο ζωηρό χαρακτήρα και τον πιο ιδιόρρυθμο τον έχει η πατρίδα μας, η Ελλάδα. 

Αυτή η Ελλάδα έχει μέσα της κάποια δύναμη δραστική, που δεν την έχει κανένα έθνος. 

Κι αυτή η δύναμη της είναι δύναμη πνευματική. Δεν είναι μονάχα η εξυπνάδα, αλλά είναι προπάντων η φλόγα της καρδιάς και κάποια ιδιαίτερη σεμνή καρτερία της ψυχής, που δε βρίσκεται σε κανένα λαό.

Πολλά έθνη έχουν μεγάλη ιστορία. Μα όποιος διαβάζει την ιστορία της Ελλάδας νομίζει πως τον τραβά μια ανεξήγητη δύναμη, γλυκιά και ποιητική, σαν ένας μαγνήτης που δεν ξέρει που είναι κρυμμένος. 

Απορεί, διαβάζοντας πολέμους και σκληρά βάσανα, πού βρίσκεται αυτή η μυστηριώδης πηγή απ' όπου αναβρύζει τόση ποίηση που τον μαγεύει και τον κάνει να την αγαπήσει. Αυτό το μυστήριο μάγεψε τον κόσμο όλο και τον έκανε να παραμιλά για την Ελλάδα. 

Και το πιο μικρό επεισόδιο της ιστορίας μας, το πιο τιποτένιο περιστατικό, ένας απλός λόγος που είπε ο Μιλτιάδης, ή ο Επαμεινώνδας, ένα ρητό που είπε ο χρηστός Φωκίωνας, μία χειρονομία που έκανε ο Αγησίλαος, μια απλή προσευχή που είπε ο Παλαιολόγος, παίρνουν τέτοια σημασία στις ψυχές όλων των ανθρώπων, που ζούνε σ' όλη τη ζωή τους μ' αυτά, σαν τα παιδιά που θυμούνται έως τα γηρατειά τους κάποια παραμύθια που γλυκάνανε τη φαντασία τους.

Τι είναι λοιπόν τούτη η μαγική ουσία που έχει μέσα της αυτή η Ελλάδα και κάνει τον κόσμο να νιώθει σαν δική του ιστορία την ιστορία της;

“Λεξικό της Κουτσοβλαχικής του Λιβαδίου Ολύμπου. Λέξεις, ιστορία, παράδοση και λαϊκός πολιτισμός ”. Παρουσίαση του βιβλίου από τον Κώστα Προκόβα

“Eίναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας” 

(Γ. Σεφέρης) 

Το ταξίδι στη χώρα των λέξεων είναι μια γοητευτική περιπέτεια. Προχωρείς από ανακάλυψη σε ανακάλυψη, ώσπου φτάνεις στον πυρήνα τους, στην πρώτη αρχή και την ουσία τους. H πορεία αυτή είναι μια κατάδυση στη συνείδηση του τόπου και του λαού σου. Τα τελευταία χρόνια μπήκα και εγώ “ανεπαισθήτως” σε αυτή την περιπέτεια. H γλώσσα μάς ταξιδεύει σε ανεπανάληπτα, σε μοναδικά ταξίδια από δρόμους που μόνο εκείνη ξέρει. Όλα σχεδόν τα χρόνια ήμουν δάσκαλος, όσο ήμουν δάσκαλος. Είναι πολύ ακριβός ο τίτλος του δασκάλου. Λίγοι τον δικαιούνται. Eδώ και λίγα μόλις χρόνια κατάλαβα πόση γοητεία ασκούν οι λέξεις. Kάνεις ευχάριστη παρέα με τις λέξεις και νιώθεις δημιουργός. Kάποιες από αυτές δεν τις βρίσκει κανείς ούτε στα λεξικά. Πανέμορφες λέξεις βγήκαν βίαια στη σύνταξη. Νέες λέξεις εισέβαλαν πανηγυρικά στο λεξιλόγιό μας. Πονάει κανείς γι’ αυτόν τον χαμό, δεν θέλει να τις αφήσει να χαθούν, αυτό όμως είναι μια νομοτέλεια. Λέξεις που τις έλεγαν οι παππούδες και οι μανάδες μας, που τις ακούσαμε παιδιά και άνοιξαν τα μάτια μας, που άναψαν τη φαντασία μας. Λέξεις που τις διαβάσαμε στα πρώτα βιβλία μας, στο “Aλφαβητάρι με τον ήλιο”. Λέξεις αρχόντισσες των παιδικών μας χρόνων. Mε αυτές πλάστηκαν και τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας. H γλώσσα όμως άλλα γεννά και άλλα ξεχνά. Oι λέξεις με ό,τι εκείνες κουβαλούν είναι πατρίδα. H γλώσσα είναι το μόνο αγαθό που πραγματικά μας ανήκει εφ’ όρου ζωής. 

Eδώ και λίγα χρόνια είχα συγκεντρώσει, έτσι διασκεδάζοντας χωρίς πρόγραμμα, είκοσι περίπου λέξεις της κουτσοβλαχικής του Λιβαδίου. Από εκείνες που συνηθίζουν να λένε οι άνθρωποι μεταξύ τους για να κάνουν χιούμορ, για να πειράξουν ο ένας τον άλλο, για να διασκεδάσουν την καθημερινή τους ρουτίνα και να δημιουργήσουν μια διάθεση κεφιού. Τις ακούς ή τις λες και αισθάνεσαι την ανάγκη να γελάσεις. Eίναι λέξεις αμετάφραστες. Σε όλες τις γλώσσες υπάρχουν τέτοιες λέξεις. Aν επιχειρήσει κανείς να τις μεταφράσει, χάνουν το νόημα και τη λάμψη τους, γίνονται αγνώριστες, όπως τα κοχύλια που τα βγάζεις από το νερό και τα χρώματα της θάλασσας. Έτσι άρχισε η ευχάριστη περιπέτεια της γραφής αυτού του Λεξικού. H μία λέξη έφερνε την άλλη. Όλες ανέβαιναν πάνω στη συνείδηση σαν από βαθύ πηγάδι με την πρώτη τους λάμψη, σαν νεόκοπο νόμισμα. H οδοιπορία αυτή μέσα από μονοπάτια ήχων, συλλαβών, φθόγγων ήταν μια αποκάλυψη. Mπροστά στα μάτια αναστήθηκε ένας κόσμος που πέρασε – αυθεντικός, γνήσιος και γενναιόδωρος – κατανοήθηκε καλύτερα ένας κόσμος που ζει ακόμη. Xρόνια πολλά μακριά από τον τόπο μου δεν άκουγα ούτε μιλούσα την κουτσοβλαχική. Nόμιζα ότι την είχα ξεχάσει. 

Quo Vadis Arman? Προοπτικές καί κίνδυνοι μιάς πορείας στόν 21ο αιώνα

Καθ. Νικόλαος Ξηροτύρης

Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βλάχων Θράκης

Τό επονομαζόμενο «Βλαχικό Ζήτημα», μέ ενεργή παρουσία άνω τών 150 ετών στήν πολιτική καί διπλωματική αρένα, καί όχι μόνον, τής χώρας μας, εμφανίζει πλέον όλες εκείνες τίς νοητικές στρεβλώσεις καί ερμηνευτικές παραμορφώσεις, οί οποίες νομοτελειακά αναπτύσσονται καί ανδρώνονται σέ τέτοιου είδους χρονίζουσες αλυσιτελείς, θά υποστήριζα παθογενείς, πολιτικές καταστάσεις, γιά τίς οποίες όμως, όλως περιέργως, κανείς τελικά δέν επιθυμεί πραγματικά τήν επίλυση καί τήν ίασή τους.

Όσο καί εάν φαίνεται κατ’ αρχήν ότι η διαπίστωση αυτή μάς ξενίζει, από διαφορετικές πάντοτε οπτικές γωνίες ορώμενη, έν τούτοις είμαστε δυστυχώς αναγκασμένοι νά αποδεχθούμε εκ τών πραγμάτων τήν υπαρκτή πραγματικότητά της. 

Η σύγχρονη ιστορία τού απανταχού ελληνισμού χαρακτηρίζεται από μεταφορικές ζωόμορφες καταστάσεις καί παραστάσεις, όπως ο στρουθοκαμηλισμός καί η πιθήκεια τριλογία τού δέν βλέπω, δέν ακούω, δέν μιλάω, καταστάσεις, οί οποίες μάλλον δέν συνάδουν μέ τήν άκρως διαδεδομένη ψευδαίσθηση καί διαδεδομένη λαϊκή δοξασία, ότι δηλαδή είμαστε, όλοι ανεξαιρέτως εννοείται, απόγονοι καί κάτοχοι τών γονιδίων τού πανέξυπνου καί πανούργου Οδυσσέα. 

Ο χρυσελεφάντινος πύργος τής εικονικής πραγματικότητας, στήν οποία αυτόβουλα αυτο-πειθαναγκαζόμαστε νά αυτο-φυλακισθούμε, μάς οδηγεί στήν ακλόνητη ψευδαισθησιακή πίστη ότι, οί επιθυμίες μας, ο εικονικός κόσμος δηλαδή τόν οποίον άλογα κάθε φορά κατασκευάζουμε σύμφωνα μέ τίς κάθε είδους ενδόμυχες επιθυμίες μας, αποτελεί καί τήν υπαρκτή, καί μάλιστα γιά τούς άλλους, όχι μόνον γιά εμάς, πραγματικότητα, τήν οποία, αυτονοήτως καί υποχρεωτικά, πρέπει καί «οί άλλοι» ασυζητητί νά αποδεχθούν καί μάλιστα νά ενστερνισθούν!

Δέν θά σάς κουράσω αναφέροντας τήν πληθώρα τών σχετικών διαχρονικών παραδειγμάτων, θά περιορισθώ μόνον σέ τρία. Τό Μακεδονικό Ζήτημα, τό οποίο συν-δημιουργήσαμε, τό Θρακικό Ζήτημα, τό οποίο αυτοκτονικά, ιδίως αυτή τήν εβδομάδα, συν-δημιουργούμε καί τό Βλαχικό Ζήτημα, τό οποίο κατά κύριο λόγο συν-δημιουργήσαμε καί ανδρώσαμε καί δυστυχώς εξακολουθούμε, αυτοτελώς καί μέ ίδιαν δυναμικήν πλέον, επιμελώς νά συντηρούμε.

Από τον Καπετάν Άγρα στα αγάλματα των Σκοπίων

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Την Κυριακή 10 Ιουλίου είχα την τιμή να είμαι ο κύριος ομιλητής στις εκδηλώσεις ΑΓΑΠΗΝΕΙΑ του Δήμου Τριφυλίας και της πόλης των Γαργαλιάνων. Πρόκειται για καθιερωμένες επί χρόνια εκδηλώσεις για να τιμηθεί η μνήμη του Γαραγαλιανιώτη Μακεδονομάχου Σαράντου Αγαπηνού, γνωστού με το πολεμικό ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας. Ο Άγρας, κεντρικός ήρωας στα «Μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα, σκοτώθηκε από συμμορία κομιτατζήδων στις 7 Ιουνίου 1907 λίγο έξω από την Έδεσσα. Μαζί του μαρτύρησε για το Έθνος μας και ο Ναουσαίος συμμαχητής του Αντώνης Μίγγας, προερχόμενος από δίγλωσση οικογένεια, δηλαδή από Έλληνες Μακεδόνες που χρησιμοποιούσαν το τοπικό σλαβόφωνο ιδίωμα παράλληλα με τα ελληνικά. Ο Σαράντος Αγαπηνός-Άγρας ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και πήγε εθελοντικά στη Μακεδονία, η οποία αποτελούσε τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βοήθησε και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες αξιωματικοί και εθελοντές, τον αγώνα των εντοπίων κατά των Τούρκων κατακτητών και των Βουλγάρων, που διεκδικούσαν τη Μακεδονία.

Με την ευκαιρία της ομιλίας μου αυτής αναλογίσθηκα πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε σήμερα απέναντι στην ηρωική μνήμη όλων εκείνων που αγωνίσθηκαν στο διμέτωπο αγώνα του Ελληνισμού για τη διάσωση της Μακεδονίας. Διδάσκουμε άραγε στα παιδιά μας ότι ακριβώς δέκα χρόνια από την πτώχευση της Ελλάδος επί Χαριλάου Τρικούπη και ενώ από το 1898 είχε επιβληθεί στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (η τρόικα της εποχής) κατόρθωσαν οι πρόγονοί μας και αντιμετώπισαν επιτυχώς Τούρκους και Βουλγάρους εθνικιστές (1903-1908); Διδασκόμαστε άραγε από εκείνη την προσπάθεια στην οποία αποδείχθηκε ότι όταν θέλει ο Έλληνας είναι και συστηματικός και οργανωτικός; Παίρνουμε μαθήματα από τον ορθό συντονισμό μεταξύ Εκκλησίας, διπλωματών, στρατιωτικών, εντοπίων και εθελοντών που οδήγησε στη σωτηρία της Μακεδονίας μας; Προσπαθούμε άραγε να διερευνήσουμε ποιές ψυχικές δυνάμεις, ποια παιδεία και ποιο ήθος ώθησε την πτωχευμένη Ελλάδα του 1893, την ηττημένη από τους Τούρκους το 1897, να ορθώσει κεφάλι το 1903 και να στείλει την αφρόκρεμα της νεολαίας της στα έλη των Γιαννιτσών και στα χιόνια της Δυτικής Μακεδονίας υπέρ Ορθοδοξίας και πατρίδος;

Οι παραδοσιακές φορεσιές του Λιβαδίου και οι ιδιαιτερότητες τους

Της Ευθαλίας Τσανούσα

Καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής. 

Διδασκάλισσας χορών του Συλλόγου 
Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης ‘Ο Γεωργάκης Ολύμπιος’ 

Η ενδυμασία των Λιβαδιωτών αποτελεί ιδιαίτερη μορφή τοπικής λαϊκής τέχνης, η οποία διαμορφώθηκε από τις πολιτιστικές παραδόσεις, τα ήθη, τις πρακτικές και αισθητικές ανάγκες τους και φυσικά από τις κλιματολογικές συνθήκες αυτού του τόπου. Μελετώντας τη φορεσιά μπορεί κανείς να βρει στοιχεία για την ιστορία ενός τόπου, τις συνήθειες και τις αξίες μιας κοινωνίας και την οικονομική και επαγγελματική θέση ενός ατόμου. 

1. Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ 

ΟΙ ΚΕΦΑΛΟΔΕΣΜΟΙ

Βασικό και κυρίαρχο κομμάτι της γυναικείας ενδυμασίας αποτελούσαν πάντα οι κεφαλόδεσμοι. Οι δύο ιδιαίτεροι και χαρακτηριστικοί Λιβαδιώτικοι κεφαλόδεσμοι ήταν ο φλιόγκος και το καϊρούκι και οι δύο ήταν νυφικοί κεφαλόδεσμοι . Κάθε κοπέλα φορούσε για πρώτη φορά τον ένα ή τον άλλο κεφαλόδεσμο την ημέρα του γάμου της και από κει και έπειτα κάθε επίσημη δημόσια εμφάνιση της συνοδευόταν από αυτόν. Ο φλιόγκος ήταν παλαιότερος, ενώ το καϊρούκι εμφανίστηκε μετέπειτα. Λέγεται ότι πριν ακόμη από και τον φλιόγκο υπήρχε ένα άλλο γυναικείο καπέλο κάτι σαν φέσι με την ονομασία «μπάλτζα».

Αρχικά ο φλιόγκος θα χρησιμοποιηθεί από τις γυναίκες των ανώτερων κοινωνικά τάξεων αργότερα όμως όλες οι Λιβαδιώτισσες παντρεύονται φορώντας φλιόγκο. Στα τέλη περίπου του 19ου αιώνα θα κάνει την εμφάνισή του το καϊρούκι το οποίο και πάλι αρχικά θα χρησιμοποιηθεί από τις γυναίκες των αρχοντικών οικογενειών. Για να περάσει το καϊρούκι από τις ανώτερες κοινωνικά τάξεις στις λαϊκότερες, χρειάστηκαν κάποιες δεκαετίες και σε αρκετές περιπτώσεις αυτό το πέρασμα δεν ήταν εύκολο. Αναφέρουμε λοιπόν μία χαρακτηριστική περίπτωση γύρω στο 1920, όπου κάποια νύφη ετοιμάστηκε να πάει στην εκκλησία με καϊρούκι, όταν όμως πήγε στο σπίτι της το σόϊ του γαμπρού, ο πεθερός της απαίτησε να φορέσει το φλιόγκο που για την εποχή εκείνη ήταν πιό παραδοσιακός από το καϊρουκι. Αν και το καϊρούκι ήταν μεταγενέστερο, δεν αντικατέστησε τον φλιόγκο εντελώς κι αυτό γιατί όσες γυναίκες είχαν παντρευτεί φορώντας φλιόγκο, τον διατηρούσαν εφ’ όρου ζωής. 

Εναρκτήρια ομιλία του Προέδρου της ΠΟΠΣΒ με θέμα την ίδρυση της «Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας»

Μέτσοβο, 2 Ιουλίου 2011

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Εξαίρετα μέλη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων, 

Διατελέσαντες Πρόεδροι, 

Αξιότιμοι αντιπρόσωποι και μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης και των τοπικών αρχών, 

Αγαπητοί φίλοι της διασποράς της βλαχόφωνης ρωμιοσύνης, 

Φίλες και Φίλοι συναγωνιστές,


Η Ελλάδα ως κοιτίδα του βλαχόφωνου στοιχείου και της βλαχόφωνης διασποράς συνολικά έχει σήμερα την υποχρέωση να αγκαλιάσει τους απανταχού πολίτες βλαχόφωνης καταγωγής. Η ΠΟΠΣΒ καλείται έτσι να αναλάβει τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο επανασύνδεσης της διασποράς με το μητροπολιτικό κέντρο και να αναδείξει με ενάργια και κατά τρόπο εξωστρεφή και δυναμικό, εντός και εκτός των ελληνικών τειχών, τη γνήσια και αυθεντική έκφραση της βλαχόφωνης ρωμιοσύνης, προβάλλοντας την ιστορική της ταυτότητα και τις ιστορικές της αξίες και ρίζες. 

Παράλληλα, η Ελλάδα ως διαχρονικό μητροπολιτικό κέντρο του βλαχόφωνου στοιχείου αντιμετωπίζει σήμερα κατά τρόπο συστηματικό, από διάφορα κέντρα του εξωτερικού, μια προσπάθεια διαστρέβλωσης και αλλοίωσης της ιστορικής πραγματικότητας που εστιάζει κυρίως στην υπονόμευση του βλαχόφωνου στοιχείου ως αναπόσπαστου συστατικού του σύγχρονου ελληνικού έθνους. 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΠΟΠΣΒ (σχετικά με τη βλάχικη γλώσσα)

Δελτίο τύπου

Αρ. πρωτ: 44

Με αφορμή δημοσιεύματα στον τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, καθώς και αναρτήσεις σε ιστολόγια ή ψηφοφορίες στο facebook, σχετικά με τη βλάχικη γλώσσα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολτιστικών Συλλόγων Βλάχων τονίζει:

Όταν μιλάμε για τη βλάχικη γλώσσα (νεολογισμοί: αρωμουνική, αρμάνικη, κουτσοβλαχική) στο χώρο της Νοτίου Βαλκανικής εννοούμε τα βλάχικα, δηλαδή των σύνολο των βλάχικων προφορικών διαλέκτων. Η γλώσσα αυτή παραμένει μέχρι σήμερα προφορική και δεν έχει αποκτήσει μία ενιαία μορφή, κοινά αποδεκτή, από όλες τις ομάδες των βλαχοφώνων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις γύρω Βαλκανικές Χώρες. Τα βλάχικα, σύμφωνα και με τους ειδικούς γλωσσολόγους, είναι το σύνολο των διαλέκτων μίας μη ομογενοποιημένης και μη κωδικοποιημένης προφορικής γλώσσας.

Επίσης να σημειωθεί ότι τα βλάχικα είναι μία από τις τέσσερις ρομανικές (δηλαδή νεολατινικές) γλώσσες της Βαλκανικής λατινικής. Ο εγγραμματισμός της ως νεολατινικής γλώσσας από τους ειδικούς επιστήμονες γίνεται κυρίως με το λατινικό αλφάβητο και τη χρήση εν μέρει ελληνικών στοιχείων. Τα βλάχικα που ομιλούνται από Έλληνες, δεν είναι ούτε ξένη ούτε μειονοτική γλώσσα. Είναι μια άλλη γλώσσα και συνιστά στοιχείο της υπερχιλιετούς προφορικής πολιτισμικής κληρονομιάς της πατρίδας μας. Η επιστημονική καταγραφή, μελέτη και διάσωσή τους είναι η καλύτερη απάντηση τόσο στους αδαείς κινδυνολογούντες φοβικούς όσο και στους επαγγελματίες ακτιβιστές και κατασκευαστές μιας «εθνικής» αρμάνικης/βλάχικης γλώσσας.

Χαιρετισμός Προέδρου ΠΟΠΣΒ Μιχάλη Μαγειρία στο 27ο Αντάμωμα στο Μέτσοβο

Φίλες και φίλοι,

Ντουρούτς Αρμάνι (μτφρ. Αγαπητοί Αρμάνοι/Βλάχοι),  Αγαπητοί Συμπατριώτες,

Γκίνι Ανταμουσίμου (μτφρ. Καλώς ανταμωθήκαμε)

Κου χαράου μάρι βα αδεξέσκου Αμίντζιου. (μτφρ. Με μεγάλη χαρά σας υποδέχομαι στο Μέτσοβο).

Σας καλωσορίζω με ιδιαίτερη χαρά στο 27ο Αντάμωμα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων στο Μέτσοβο, τη γενέτειρα των Μεγάλων Εθνικών Ευεργετών.

Βίνιεμου ντι λόκουρι ντι λάργκου, ντιτου πολιτί ντι πάρτι, Αρμανάμεα τούτα, σα ν' ανταμουσίμου κου όσπιτς μπούνι του πατρίδα ανοάστρα, αουά λα μούντσιλι ντι του Πίνδου του βρούτα ανοάστρα Ελλάδα. 

(μτφρ. ήρθαμε από μέρη μακρινά κι από άλλες πόλεις, η όλη Βλαχουριά, για να ανταμώσουμε με φίλους καλούς στην πατρίδα μας, εδώ στα βουνά της Πίνδου, στην αγαπημένη μας Ελλάδα).

Ανταμώνουμε σήμερα εμείς οι Βλάχοι στα πατρογονικά μας βουνά της ελληνικής Πίνδου. Σε τοπίο μοναδικό και φύση ανεκτίμητη. Το πινδικό σκηνικό που μας φιλοξενεί απόψε γιορτάζει μαζί με την παγκόσμια κοινότητα φέτος το “έτος του δάσους”. 

Οι εδραίες βλάχικες κοινότητες της Πίνδου του χρωστούν την ύπαρξή τους. Αλλά και για όλους τους Βλάχους το δάσος έχει τη δική του συμβολική σημασία στον κύκλο της ζωής συμπυκνωμένη σε λίγους στίχους από τη λαϊκή μούσα:

Όϊνα: Ένα παιχνίδι στο Ξηρολίβαδο κατά τον μεσοπόλεμο.

''Η ρουμάνικη προπαγάνδα δεν χρησιμοποιούσε ως εργαλείο της μόνο την γλώσσα αλλά και την ρουμάνικη κουλτούρα σε όλα τα επίπεδα..''

Στο προηγούμενο σημείωμά μας υποσχεθήκαμε ότι θα αναλύσουμε το παιχνίδι Όϊνα, το οποίο έπαιζαν οι Ξηρολιβαδιώτες στο χωριό το καλοκαίρι κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου. Από ότι ρωτήσαμε τους γεροντότερους (τώρα πάνω από 80 ετών), που το έπαιζαν, επρόκειτο για ένα παιχνίδι που εξαπλώθηκε από τα παιδιά, που ήταν μαθητές στο ρουμάνικο σχολείο εκείνη την εποχή. Έτσι διαπιστώνουμε ότι η ρουμάνικη προπαγάνδα τότε δεν χρησιμοποιούσε ως εργαλείο της μόνο την γλώσσα αλλά και την ρουμάνικη κουλτούρα σε όλα τα επίπεδα.. Από την σχετική έρευνα, που κάναμε, το παιχνίδι αυτό δεν παίζονταν σε βλαχοχώρια, που δεν υπήρχαν ρουμάνικα σχολεία, όπως π.χ. στο Λιβάδι Ολύμπου (βλέπε 'Παραδοσιακά παιχνίδια από το Λιβάδι Ολύμπου', του Κ. Προκόβα, έκδοση Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσνίκης. Είχαμε και τηλ. επικοινωνία με τον ίδιο, ο οποίος και το διαβεβαίωσε.)

Αλβανικός εθνικισμός

Του Φάνη Μαλκίδη

Δρ Κοινωνικών Επιστημών 
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

1. Εισαγωγή

Η εντεινόμενη δράση του αλβανικού εθνικισμού και των αλβανικών (παρα)στρατιωτικών σωμάτων στο Κοσσυφοπέδιο και στο Πρέσεβο στη Σερβία και στα Σκόπια τα τελευταία χρόνια, συνεχίστηκε με το αίτημα για δικαιώματα στους Αρβανίτες και Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα. Ένα αίτημα που τέθηκε τόσο πολιτικά, όσο και θεωρητικά με τη δημοσίευση-πρωτοβουλία της Ακαδημίας Επιστημών των Τιράνων- του κειμένου για το εθνικό ζήτημα. ενός εξαιρετικής σημασίας βιβλίου με τίτλο «Πλατφόρμα για την επίλυση του Αλβανικού Εθνικού ζητήματος». Το βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 στην αλβανική και αγγλική γλώσσα κατέγραφε την αλβανική οπτική για τη χερσόνησο του Αίμου και τους αλβανικούς πληθυσμούς του χώρου, σκοπεύοντας να το μετατρέψει σε πρόγραμμα δράσης όλων των Αλβανών.

Η νατοϊκή επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο το 1999 και οι συγκρούσεις στην πΓΔΜ το 2001 που κατέληξαν στη συγκυριαρχία των Αλβανών με τη συμφωνία της Αχρίδας του ίδιου έτους, έδωσαν τη δυνατότητα στον αλβανικό παράγοντα να εδραιώσει και να υλοποιήσει εν μέρει ξανά, πενήντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τις εθνικές του διεκδικήσεις . στο μεν Κοσσυφοπέδιο με την μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, στη δε πΓΔΜ με την ουσιαστική συγκυβέρνηση με το σλαβικό πληθυσμό και τη διαφαινόμενη αλλαγή συνόρων και εδώ. Ακολούθησαν τα αιτήματα για παραχώρηση περισσότερων δικαιωμάτων στους Αλβανούς στη νότια Σερβία (κοιλάδα του Πρέσεβο), του Μαυροβουνίου και της Ελλάδας και διεκδικήσεις εδαφών από τις τρεις αυτές χώρες και τη νέα ολοκληρωμένη προσέγγιση του εθνικού ζητήματος.

27ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Βλάχων - Δικαιώθηκε η προσπάθεια του Προέδρου της ΠΟΠΣΒ κ. Μιχάλη Μαγειρία !!!

Άψογη απ’ όλες τις πλευρές ήταν η διοργάνωση του πρόσφατου Ανταμώματος των Βλάχων στο Μέτσοβο. Όλα κύλησαν ομαλά και η επιτυχία της διοργάνωσης πιστώνεται στην Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων και φυσικά στον δραστήριο πρόεδρό της Μιχάλη Μαγειρία. 
Ο ίδιος δούλεψε εντατικά τον τελευταίο καιρό για να γίνει πράξη το αντάμωμα και τώρα δικαιούται να νιώθει υπερήφανος για το αποτέλεσμα αλλά και την πανελλαδική προβολή του. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι εύκολο να οργανωθούν τόσες εκδηλώσεις και να «κουμαντάρει» κανείς σχεδόν 12.000 ανθρώπους...[εδώ]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΟΥΤΣΟΒΛΑΧΟΙ - Α. ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

(*1) Ο Αντώνιος Δημ. Κεραμόπουλος γεννήθηκε στις 13-03-1870 στην ορεινή κωμόπολη Μπλάτσι (σημ. Βλάστη) της Κοζάνης. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως εκπ/κός και δη Γυμνασιάρχης στην Μέση Εκπαίδευση. Στην συνέχεια σπούδασε στην Βιέννη, Λονδίνο, Μόναχο και Παρίσι, με την οικονομική αρωγή του Ραλλείου βραβείου και ως υπότροφος του κληροδοτήματος του Βλάχου βαρώνου της Αυστρίας Κωνσταντίνου Μπέλλιου, Λινοτοπίτη στην καταγωγή, που κι αυτός είχε γεννηθεί στο Μπλάτσι.

Κατόπιν ασχολήθηκε πάρα πολύ με την Αρχαιολογία, υπηρετώντας σε πολλές αρχαιολογικές εφορείες της Ελλάδας και ως έφορος αρχαιοτήτων στην Θήβα και ανεκάλυψε αρχαιότητες και εξέδωσε τον τόμο με τίτλο ''Θηβαϊκά'', έργο που βραβεύτηκε Παρισίων το 1921.

Όλη του η ζωή ήταν μια προσφορά στον πολιτισμό. Διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Δημοσίου και ιδιωτικού βίου των αρχαίων Ελλήνων στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου μέχρι συμπληρώσεως του ορίου ηλικίας του. Διορίστηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1926 και το 1936 εξελέγη Πρόεδρος της. Στα 1941 το ανετέθη η Διεύθυνση αρχαιοτήτων στο ΥΠΕΠΘ και λόγω της εχθρικής κατοχής χειρίστηκε με σθένος και αποφασιστικότητα τις τόσο επικίνδυνες καταστάσεις που απειλούσαν τις ελληνικές αρχαιότητες. Μετείχε στην Εθνική Αντίσταση, και το 1945 ήταν μεταξύ των πρωτεργατών για την ίδρυση της ''Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων'' η οποία προσέφερε πολλά στην ενημέρωση του διεθνούς κοινού για τα εθνικά μας θέματα. Επίσης διετέλεσε επιστημονικός σύμβουλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων.

INVITATION - Pan-Hellenic Vlachic (Aromanian) Cultural Associations Federation

Pan-Hellenic Vlachic (Aromanian) 

Cultural Associations Federation

INVITATION

1. Hoping to bring closer all the people of Vlachic origin in the whole world, ie everywhere Aromanians, creating relationships of solidarity and fellowship among them, as well as more permanent links with the metropolitan center and birthplace of ‘Vlachophone’ Hellenism, Greece and timeless, universal Greek civilization,

2. Seeking to work in a systematic way to lay the foundations for constant reminder to new generations on the roots and the long history of Aromanians as a component closely associated not only with its glorious ancient past but with the universality of modern Hellenism,

3. Seeking to create stable and strong bridges of friendship and of cooperation between Greece, namely the metropolitan center of Vlachophone Modern Greece (Ρωμιοσύνη / Romiossini), and the other countries where Aromanians live,

4. Seeking to create a strong and lasting legacy for future generations of Vlachic origin people in the world, who must remember and honor the roots and long established traditions of their ancestors,

5. Desiring to work on the advancement, promotion and preservation of true, genuine and rich Greek-Aromanian musical tradition on European and global scale,

Απάντηση καταπέλτης από την Π.Ο.Π.Σ. Βλάχων στο «Συμβούλιο των Αρμάνων ή Μακεδοναρμάνων» !!

Αναγνώριση του ξεχωριστού έθνους των Αρμάνων απαίτησε το ψευδεπίγραφο «Συμβούλιο των Αρμάνων ή Μακεδοναρμάνων», το οποίο παρεβρέθηκε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, παραδίδοντας αίτημα αναγνώρισης της οργάνωσής τους ως «ΜΚΟ εκπρόσωπος των απανταχού Βλάχων» με το «καθεστώς του μόνιμου Παρατηρητή στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης». Σκοπός Αρμάνων ή Βλάχων είναι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων τα οποία τα κράτη όπου ζούνε από αιώνες δεν θέλουν να τους παραχωρήσουν».

Το Νόβαζορα (Ουράνιο Τόξο) δεν έχασε την ευκαιρία να ψευδολογήσει ως προς την καταγωγή των Βλάχων, με τις γνωστές μεθόδους αλλοίωσης, απόκρυψης, λασπολογίας και προπαγάνδας που το διακρίνει:

"Η βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα είναι γεγονός. Πολλοί είναι οι Βλάχοι οι οποίοι ως πολίτες διαφόρων κρατών, κυρίως στα Βαλκάνια, έχουν την συνείδηση του κράτους όπου ζούνε, αλλά πολλοί είναι και αυτοί οι οποίοι έχουν ξεχωριστή βλάχικη εθνική συνείδηση. Η βλάχικη γλώσσα ομιλείται από μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού των Βαλκανίων και αποτελεί ξεχωριστή γλώσσα. Στα περισσότερα κράτη είναι αναγνωρισμένοι (όπως στη Δημ. Μακεδονίας). Στη χώρα μας όμως, επικρατεί ότι και για τις άλλες μειονότητες. Είναι «ανύπαρκτοι» ως άτομα με διαφορετική εθνική συνείδηση, αντί της ελληνικής. Και όμως, στην Ελλάδα υπάρχουν και Βλάχοι με βλάχικη εθνική συνείδηση, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν την γλώσσα τους ως κάτι το «χωριάτικο», αλλά ως πλούτο τους και σημείο της ιστορίας τους."  [novazora.gr]

Όμως ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται! Η απάντηση καταπέλτης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων, βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του!

ΚΑΛΕΣΜΑ - ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

ΚΑΛΕΣΜΑ

1. Θέλοντας να φέρουμε εγγύτερα το σύνολο των ατόμων βλαχόφωνης καταγωγής της υφηλίου, ήτοι των απανταχού Αρμάνων, δημιουργώντας σχέσεις συναλληλίας και αλληλεγγύης ανάμεσα τους, καθώς και μονιμότερους δεσμούς με το μητροπολιτικό κέντρο και κοιτίδα του βλαχόφωνου ελληνισμού, την Ελλάδα και με το διαχρονικό και πανανθρώπινο ελληνικό πολιτισμό,

2. επιδιώκοντας να εργαστούμε κατά τρόπο συστηματικό ώστε να θέσουμε τις βάσεις για διαρκή υπόμνηση στις νέες γενιές αναφορικά με τις ρίζες και τη μακραίωνη ιστορική διαδρομή των Αρμάνων, ως συνιστώσας άρρηκτα συνδεδεμένης όχι μόνο με το ένδοξο αρχαίο παρελθόν, αλλά και την οικουμενική διάσταση του σύγχρονου ελληνισμού,

3. επιδιώκοντας να δημιουργήσουμε σταθερές και ισχυρές γέφυρες φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα, ήτοι το μητροπολιτικό κέντρο της βλαχόφωνης ρωμιοσύνης, και τις λοιπές χώρες στις οποίες διαβιεί το βλαχόφωνο στοιχείο,

4. επιδιώκοντας τη δημιουργία μιας ισχυρής και διαχρονικής παρακαταθήκης για τις επόμενες γενιές ατόμων βλαχόφωνης καταγωγής ανά την υφήλιο, που οφείλουν να θυμούνται και να τιμούν τις ρίζες και τις μακραίωνες παραδόσεις των προγόνων τους,

5. επιθυμώντας να εργαστούμε για την ανάδειξη, προβολή και διατήρηση της γνήσιας, ανόθευτης και πλούσιας ελληνοβλαχικής μουσικοχορευτικής παράδοσης σε πανευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα.

27ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Βλάχων - Bλάχοι απ' όλη την Ελλάδα έσμιξαν ενωτικά στο Μέτσοβο !!!

Χιλιάδες Βλάχοι, απ΄ oλόκληρη την Ελλάδα, βρέθηκαν στο Μέτσοβο, στο πλαίσιο του 27ου Πανελλήνιου Ανταμώματος. Έσμιξαν ενωτικά, στο ίδιο σημείο, όπου είχαν συγκεντρωθεί και πέρυσι, και διατράνωσαν την ελληνικότητά τους. Έλαβαν μέρος βλάχικοι πολιτιστικοί σύλλογοι απ' ολόκληρη την Ελλάδα. 

Στο πλαίσιο του Ανταμώματος παρουσιάστηκαν πολιτιστικά δρώμενα, ενώ χορευτικά συγκροτήματα χόρεψαν βλάχικους χορούς. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η αναπαράσταση του ολοκαυτώματος της Παναγίας της Κουτσούφλιανης, καθώς και εθίμων από την βλάχικη ζωή. Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με την παρουσίαση των χορευτικών των πολιτιστικών συλλόγων ανά την Ελλάδα και τον "Τρανό Χορό". 

Στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων κ.Μιχάλης Μαγειρίας τόνισε ότι οι βλάχοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού Έθνους, στο οποίο προσέφεραν και προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες. 
"Σας μεταφέρω τον χαιρετισμό του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις δραστηριότητες των Βλάχων", υπογράμμισε ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών Σέργιος Λαμπρόπουλος.

"Η καρδιά των Βλάχων χτυπά στην Ελλάδα και στο Μέτσοβο", υπογράμμισε ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης, ο οποίος έκανε ειδική αναφορά στον βλαχόφωνο Ελληνισμό της Μοσχόπολης. 

"Η βλάχικη παράδοση είναι μέσα μας", επεσήμανε ο δήμαρχος Μετσόβου Νίκος Τσομπίκος, ο οποίος φιλοξένησε το Αντάμωμα (όλοι έμειναν ικανοποιημένοι από τον τρόπο οργάνωσής του). 

Ρωμανία, Βυζάντιο και διαχρονική Ελληνικότητα.

Κωνσταντῖνος Χολέβας

Πολιτικός Ἐπιστήμων

Εἶναι γνωστό ὅτι τό κράτος πού συνηθίζουμε νά ἀποκαλοῦμε Βυζαντινό οὐδέποτε ἀπεκλήθη ἔτσι ὅσο ὑπῆρχε. Ἡ ὀνομασία Βυζαντινό Κράτος διαμορφώθηκε ἀπό Γερμανούς ἱστορικούς ἕναν αἰῶνα μετά τήν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μέ βάση τό ὄνομα Βυζάντιο τῆς ἀρχαίας ἀποικίας τῶν Μεγαρέων, ἐπί τῆς ὁποίας ἐκτίσθη ἡ Κωνσταντινούπολις. Τό πραγματικό ὄνομα τοῦ κράτους ἦταν Ρωμανία. Δηλαδή κράτος μέ πρωτεύουσα τή Νέα Ρώμη – Κωνσταντινούπολη. Τήν ἑρμηνεία τοῦ ὀνόματος μέ πολλές ἱστορικές πηγές πού τό ἀναφέρουν μπορεῖ νά βρεῖ ὁ μελετητής στό βιβλίο τῆς Ἑλένης Γλύκατζη Ἀρβελέρ «Γιατί τό Βυζάντιο». Ἐκεῖ μαθαίνουμε ὅτι οἱ αὐτοκράτορες ἀπένεμαν ἐπαίνους στούς πιστούς κρατικούς λειτουργούς μέ τή φράση: «Διά τούς κόπους οὕς ἐμόχθησας ὑπέρ τῆς Ρωμανίας» (1). Πασίγνωστος εἶναι καί ὁ Ποντιακός θρῆνος γιά τήν Ἅλωση τῆς Πόλης καί γιά τήν ἐλπίδα ἀνασυστάσεως τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας: «Ἡ Ρωμανία πέρασεν, ἡ Ρωμανία πάρθεν, ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο»!

Ὁ τίτλος τῶν Αὐτοκρατόρων ἦταν «πιστός ἐν Χριστῷ βασιλεύς καί αὐτοκράτωρ Ρωμαίων». Ὁ τίτλος αὐτός δέν εἶχε ἐθνική ἀλλά πολιτειακή σημασία. Θεωροῦσαν ὅτι κρατικά, πολιτειακά συνέχιζαν τό Ρωμαϊκό κράτος καί ἔτσι εἶχαν δικάιωμα νά κυβερνοῦν διαφόρους λαούς. Τό δικαίωμα αὐτό βλέπουμε νά τονίζει στόν ἐπίσημο τίτλο του ὁ Μανουήλ Κομνηνός, ὁ ὁποῖος ἀναγράφεται ὡς ἑξῆς: «Μανουήλ ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ πιστός βασιλεύς ὁ πορφυρογέννητος, Ρωμαίων αὐτοκράτωρ εὐσεβέστατος, ἀεισεβαστός, αὔγουστος, ἰσαυρικός, κελτικός, ἀρμενικός, δαλματικός, οὑγγρικός…. θεοκυβέρνητος κληρονόμος τοῦ στέμματος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί ψυχῇ νεμόμενος τά τούτου δίκαια». (2)